Stormur - 30.10.1936, Blaðsíða 2

2
STORMUR
Er Haraldur orðinn heimskari en Hermann?
Þegar stjórn sú, sem nú situr að völdum, var mynd_
uð, gerðu menn sér helst vonir um, að Haraldur myndi
ekki vekja stórhneyksli með framkomu sinni. Þessar vonir
bygðust á því, að Haraldur var kunnur sem talsvert slyng-
ur ræðumaður, og var auk þess vanur samkvæmislífi
kaffihúsanna og þeim kurteisisreglum, sem þar gilda.
En þetta hefir farið á annan veg. Hermann og Ey-
steinn geta hælst yfir því, að Haraldur standi þeim í engu
framar, hvorki vitsmunum eða mannasiðum, heldur jafn-
vel skör lægra. Hefir þessi ráðheira socialistanna blátt
áfram orðið að athlægi fyrtr heimsku sína og framhleypni,
og sumar stjórnarathafnir hans hafa verið eitthvert mesta
hneykslið, sem framið hefir verið í ráðherrastól, og er
þá langt til jafnað.
Hér skal slept að minnast á hin tvímælalausu stjórn-
arskrárbrot þessa ráðherra, sem gerð hafa verið að um-
talsefni áður hér í blaðinu. Ekki skal heldur rifjað hér
upp aftur hin hneykslanlega framkoma ráðherrans við
setningu Háskólans, þegar hann hagaði sér eins og götu-
strákur, sem enga mannasiði kann. En afskifti hans af
málefnum Vestmannaeyjakaupstaðar eru hvorttveggja í
senn svo hneykslanleg og hlægileg, að einsdæmi mun
vera í sögu allra landa nú á tímum.
Hneykslanleg eru þau að því leyti, að hann skipar
mann til að framkvæma rannsóknina, sem áður hefir
verið formaður bæjarstjórnar, sem kærð var fyrir þessum
sama ráðherra, og borin sökum um stórkostlega víta-
verða stjórn á málefnum kaupstaðar síns. Var kæra þessi
svo rökstudd, sem framast mátti verða, og hefðu því' for-
ráðamenn bæjarfélagsins, eða meiri hluti þeirra, hlotið
að sæta þungri refsingu, ef rannsókn hefði fram farið
og dómur gengið um sakarákærurnar. — En þessari kæru
stakk ráðherrann undir stól, af því að flokksmenn hans
áttu í hlut, og vægði þeim þar með við fjárútlátum og
sennilega fangelsi. — En þennan sama mann, formann
hinnar seku bæjarstjórnar, skipar hann síðan til þess
að hafa á hendi rannsóknina yfir bæjarstjórn Vestmanna-
eyja, eða meiri hluti hennar. — Mun slík ráðstöfun og
þessi algert einsdæmi í íslenskri réttarfarssögu, og er
ekkert sennilegra en að við því megi búast bráðlega af
þessum ráðherra, að hann skipi einhvern fangann á Litla-
Hrauni fyrir setudómara í Árnessýslu, eða til þess að
taka sæti í Hæstarétti í forföllum einhvers hinna föstu
dómara.
En hlægileg er framkoma ráðherrans að því leyti,
að þegar rannsókn þessa kærða manns er lokið, og hann
hefir ekkert refsivert fundið hjá hinum pólitísku and-
stæðingum sínum, skrifar ráðherrann bæjarstjórn Vest-
mannaeyja bréf, og skorar í því á hana að koma bænura
sem fyrst út úr kreppunni!
Ráðherrann, sem sjálfur sér enga leið út úr þeirri
kreppu, sem öll þjóðin og landið er í, sem hann stjómar,
skorar á eina bæjarstjórn að koma bæjarfélaginu úr krepp
unni — kreppu, sem hann og flokksmenn hans hafa átt
drýgstan þátt í að steypa þessu bæjarfélagi, eins og öðr-
um í.
Og 10 kflómetra frá þessum skoplega heimska ráðhema
er bæjarfélag, þar sem flokksmenn hans ráða, og alt er
í syndandi kafi í óreiðu og „svindli“. Og nokkurra
klukkustunda siglingu í vestur frá Reykjavík, þar sem
flokksmenn þessa ráðherra ráða lögum og lofum.
er alt í sömu niðurlægingunni og horfellinum. — Og
nokkru lengra í austur frá ráðherranum er þriðja bæj-
arfélagið, sem ráðherrann er þingmaður fyrir, sem naum-
lega hefir sér til málungi matar, og ríkissjóður hefir orð-
ið að hlaupa undir bagga með og styrkt með stórum
fjárframlögum.
Vita menn yfirleitt dæmi, til, að nokkur maður, sem
til mannvirðinga hefir komist, hafi gert sig jafn átakan-
lega skoplegan og þessi ráðherra jafnaðai’mannanna hefii'
gert sig með þessu bréfi sínu?
Hvað segir Jón Baldvinsson, sem bæði er skynsamur
maður og kýminn um þenna flokksbróður sinn?
Finst honum ekki ástæða til að skifta um ráðherra
á næsta þingi og setja Harald í eitthvert vandaminna
embætti t. d. að hafa eftirlit með siðsemi kvenna á kaffi-
húsum bæjarins.
sviphreipni, og það væri Jónas frá Hriflu. í þeim manni
sagðist hún halda að ekkert óhreint eða ilt væri, en hann
væri dálítið undarlegur í háttum sínum, að því er fólk
segði, og hefði gaman af því að vera á sveimi í kringum
sum hús í bænum, þegar myrkt væri orðið. — Líka væri
sagt, að hann borgaði vinnukonum fyrir það, sem aðrir
menn fengju ókeypis hjá þeim, og það merkilega væri, að
sumir menn legðu honum þetta út til lasts. Hún sagðist
lengi hafa verið í hú«á, þar sem Jónas hefði oft komið og
hlustað á hann tala. Málrómurinn væri einlægur og ein-
arðlegur, og aldrei hefði hún heyrt hann tala illa um
nokkurn mann, heldur leggja alt út á betra veg. — Hún
sagðist ekkert skilja í því, að sá maður skyldi ekki altaf
vera ráðherra, en líklega hefði hann þó verið best fallinn
til biskups, ef hann hefði lært til prests.
Eg hefi aldrei, sjálfur séð Hriflu-Jónas, því að eg
varð að fara með hundinn minn til hreinsunar í það eina
sinn, sem hann kom hér í sveitina og hélt pólitískan fund.
Eg get nú hugsað mér, eftir því að dæma, sem þú
hefir stundum sagt um þennan mann, Stormur minn, að
hér beri þér og kaupakonunni minni eitthvað á milli, og
auðvitað get eg engan dóm lagt á það, hvort ykkar hefir
réttara fyrir sér.
t næsta bréfi ætla eg svo að skýra þér frá dálitlu
fleiru, sem kaupakonan mín sagði mér við sólarlagsbil.
Vertu svo blessaður, Stormur minn.
Þinn einl.
Ingimar Ingimarsson.
Kveðja.
Jónas Jónsson bílstjóri sendi h.f. Nafta, sem Einai'
Olgeirsson stjórnar, þessa kveðju í Nýja dagblaðinu fyr-
ir skömmu:
Svo að vélin gangi greitt
og gefi bílnum krafta.
Skilyrðið er aðeins eitt,
að olían sé frá Nafta.
Hafið það í huga fast,
hvað sem aðrir kjafta.
Bílstjórarnir blessa mest,
bensínið frá Nafta.
Hún mun verða eitthvað svipuð þessu, kveðjan, sem
Hriflu-Jónas sendir Einari Olgeirssyni og kommúnistuh-
um, þegar líður að næstu kosningum, þótt hann og stjórn-
arsinnar afneiti kommúnistum nú, sem kröftuglegast.
En ef til vi.ll er líka þessi Grjótheima-Jónas og Hrifl11"
Jónas sama persónan. — Rithátturinn er að minsta kosti
talsvert svipaður hjá báðum.