Stormur - 25.12.1943, Blaðsíða 2

2
STORMU R
gjarn í dómum. Frágangur á bókinni er hinn prýðilegasti.
Helgafell (Ragnár Jónsson) er útgefandinn.
Fyrir nokkru síðan mintist ég fáeinum orðum á hina
snjöllu og spöku Hraðkveðlinga og hugdettur Jakobs skálds
Thorarensen og tilfærði nokkrar vísur. En svo illa vildi til,
að tvær þeirra afbökuðust mjög meinlega, skektist dýrt
rím á annari, en hin varð endileysa. — Réttar eru vísurnar
svona:
VETRARKOMA
Stóru fetin stormur hvetur, f
stiklað getur hnúk af hnúk;
sjaldan lét á bqrð vor betur
breiddan vetur hvítan dúk.
ÓSTANDSBAGA
Heldur slakt vort horf er sagt,
— heillum mest vér eyðum.
Alt er skakt og skipulagt,
sker á flestum leiðum.
Eg ætla svo að ljúka þessum línum til þín með nokkrum
stökum í viðbót eftir Jakob, en það er mála sannast, að
þær vaxa við kynninguna, en þá er vel kveðið, af svo er.
Þær eru þessar:
INNILOKUÐ MAÐKAFLUGA
Mörg í huga mjög er æst
maðkaflugan inni læst,
þreytist, bugast því sem næst,
þegar smuga engin fæst.
STYRJÖLD HAFIN
Nú má heita að heimurinn
heiðri öllum rifti;
er sem guð og andskotinn
ætli í makaskifti. '
1939
STAKA
Eitt í hljóði oft ég finn,
— ei er blóð svo skolað, —
ættjörð góð, í garðinn þinn
get ég hnjóð ei þolað.
SÆKIST SEINT
Hægt vill miða heimsfrægð minni,
hér er á sveimi fregnin slík,
að kvæðunum ekkert ennþá sinni
aðallinn í Keflavík.
ÞRÁ
Þetta líður. — Þráin er
þungi kvíða og vona;
en ástin bíður eftir þér,
unga, fríða kona.
SVEFNFARIR
Svefnför glaða’ eg oft hef átt,
ærnum hraða flogið,
dáð hef það, — en draumar þrátt
drjúgum að mér logið.
VANDRATAÐ
Ef að þú ert öreigi,
ýkja mikla hávegi
fólks í dómum fráleitt muntu eiga.
En sértu maður sjálfbjarga,
svo mun veröld óðara
við þig fyrtast — vilja heill þá feiga.
Gleðileg jól!
þinn einl. Jeremías.
JÓLðHUGLEIÐING
Húsfreyjan í Vídidalstungu.
„Gott eiga aumingjarnir, þeir geta klórað sér í gegn-
um götin,“ sagði stórbónclakonan í Víðidalstungu forðum.
Hún var makráð og sjálfselsk og virti ekki raunir annara,
þótt hún byggi samvistum ágætum bónda sínum. Orð henn-
ar hafa geymst og ávalt verið fyrirlitin, enda er erfitt að
færa alþýðuna af. vegi mannúðarinnar, þrátt fyrir „vinstri“
menningu síðari tíma.
Miskunsemi.
Það hefir löngum verið ríkt í eðli Islendinga að vilja
létta hlut þeirra, er voru lítils megnugir eða áttu um sárt
að binda. Enda segir svo hin forna slðfræði: „hinum líkn,
sem lifa.“
Fjársafnanir.
Síðan hin hörmulegu morðvíg stórþjóðanna fór.u að þjá
heiminn, hefir verið safnað hér stórkostlegum fjárhæðum
öðrum þjóðum til styrktar. Fyrst voru það Finnar, svo
Norðmenn, síðar Rússar. Nú eru komnar áskoranir, að
vísu á ensku, um fjársöfnun til styrktar Kínverjum, og
svo eru skrifaðar blaðagreinar um heimboð og hjálp til
erlendra barna.
Lifancli beinagrindur.
Eg hefi oft verið viðstaddur, þegar farið hefir fram
skoðun á bönium þeim, sem átti að ráðstafa í sumardvöl.
Þar hafa verið margar lifandi beinagrindur, vegna hvers
konar skorts. Mörgum börnunum hefir miskunsemi Odd-
fellowa bjargað, en önnur hafa síðar visnað upp. En því
miður koma nýjar beinagrindur á hverju ári, því skortur
er hér en nógur, þótt ótrúlegt þyki.
»
Húöarklárar.
Eldra fólk man hina miskunarlausu meðferð, sem gömlu,
aflóga hrossin urðu fyrir síðasta árið sem þau lifðu. Sem
betur fer er skepnunum nú sýnd miskunsemi. En hann
er mikill, fjöldinn af gamla fólkinu og ósjálfbjarga ör-
yrkjunum, sem lifir við fullkomið miskunarleysi og skort,
þrátt fyrir hin marglofuðu alþýðutryggingalög. Og það er
ekki sýnilegt, að þar eigi neitt að bæta úr.
Vatn yfir lækinn.
Er það nú ekki að sækja vatn yfir lækinn, að eyða mis-
kunsemi á erlendar þjóðir, meðan nóg er af skorti og bág-
indum við bæjardyi'nar. Væri ekki réttara að liugsa fyrst
fyrir þörf íslenzku barnanna, sem eru í skugganum, eða
hlúa að skjálfandi gamalmenninu ? Ef við læknum fyrst
eigin mein, þá er sjálfsagt að hjálpa öðrum, ef afgangur er.
Sök hörmunganna.
Sem betur fer eigum við enga sök á þeim ósköpum, sem
heiminn þjá. Og væntanlega er hagur okkar lítill eða eng-
inn á þessum árum í raun og veru, þó að ýmsum sýnist
annað. Það er því full ástæða til að fara vel með hvern
bita og hvern eyri.
Gleðileg jól!
En hvernig væri að góðir menn og' konur færu að hugsa
fyrir því, að undirbúa gleðileg jól fyrir gamalmennin og
aðra meðal oklvar, sem lifa í skugganum. Það væri grát-
legt, ef meðbræður okkar og systur, sem búa*við hlið okkar,
þyrftu að foi-mæla guði og tilverunni vegna þess að við
komum ekki auga á smæð þeirra fyrir hinu stóra, sem er
fjarri. En gamalmennið, sem lifir á hundaskamti ellilaun-
anna úr nánasargreipum alþýðutrygginganna, kveikir ekki
bjart jólaljós.
Eg óska góðum mönnum gleðilegra jóla og guðs náðar.
Hinir geta snúið sér til hriflunga og kommúnista.
Hannes Jónsson.