Jón Bjarnason Academy - 01.05.1936, Blaðsíða 42

Jón Bjarnason Academy - 01.05.1936, Blaðsíða 42
It will be a particularly unwelcome necessity to take leave of our teachers, for our associations with them have been ex- ceedingly agreeable. Their worth of character, extent of ex- ertions and depth of kindness can be praised only in super- latives. They have consistently poured their energies into their work in a very unselfish manner. They have ever been ready to help us in any difficulty, to encourage us when we were dis- heartened, and in general to display their sympathetic interest far beyond the point of obligation. Of their unflagging zeal and their unstinted expenditure of time and energy my feeble powers of expression can convey no just impression. Somewhere I have read that character is mainly moulded by the cast of the minds that surround it. If this he true, then, by virtue of our contact with these teachers, there is good hope that our characters will turn out well. Through their influence we are better fitted for our task of making this a better world. They are well worthy of comparison with the great schoolmaster Thomas Arnold of whom his son wrote: “Beacons of hope ye appear! Languor is not in your heart, Weakness is not in your word, Weariness not on your brow. Ye alight in our van! At your voice Pain, despair, flee away. Ye move through the ranks, recall The straggler, refresh the outworn, Praise, re-inspire the brave! Order, courage, return; Eyes rekindling, and prayers. Follow your steps as ye go. Ye fill up the gaps in our files, Strengthen the wavering line, Stahlish, continue our march, On, to the bound of the waste, On, to the city of God.” We students owe and do feel similar sentiments of grati- tude and respect to the school itself. We are sensitive to and appreciate the inestimable boon it has conferred upon us. We realize that it has raised our educational standing, strengthened our moral character and formed the basis of priceless associa- tions. What it has done for us it can do for others. I am certain that we all sympathize with its struggle and will always do our utmost to encourage its continued existence and well- being. Let us then join in wishing long life to the Jon Bjarna- son Academy. One frequently hears the question: Of what use is an education? It no longer ensures its possessor with profitable employment. Why then do people go to the trouble of acquir- ing one? We students naturally would like to present a defence 40
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58

x

Jón Bjarnason Academy

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Jón Bjarnason Academy
https://timarit.is/publication/1041

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.