Hádegisblaðið - 13.09.1940, Blaðsíða 2

2
HÁDEGISBLAÐIÐ
TmgliO stöð kyrrt i
llmanir geltn...
leðan
Nóftin sem leiðs
Pað var kalt í nótt, og kop-
argrænir skýjablólstrar þutu
þrotlaust fram hjá tunglinu, sem
stóð kyrt yfir miðri Tjörninni!
Sveljandi og gluggaskellir á
bimni og jörðu. í haustnæturros-
um ætti Reykjavik áð loka glugg-
um sínum, en láta pá ekki gelta
afhespaða alla nóttina og opna
pá heldur pá sjaldan sólin skín.
I gærkvöldi, sem endranær,
voru gleðikrár borgarinnar
prengri til veggj.a og lægri und-
ir Iioft en pað, að þær gæturúm-
að alla, sem pangað leita stund-
argleði í pessari afdrepalausu,
vandræða veröld. Fyrir dyrum á
Hótel Borg síendur Jóhannes
vert, skimar til lofts, pótt hann
dveiji kanske í huganum við ó-
þjálan lax norður í Miðfjarðará.
Annars sér maður sjaldan Reyk-
víkinga líta til himinis á kvöld-
in. Þeir halda sér fast í jörð-
ina, sem ganga út á götunni.
Inn i Borgarsölum gan'ga kjól-
klæddir pjónar um beina af
gömluni vana, og veita fólki, sem
hér eyðir tíma og fé af gömlum
vana. Og hvert borð er pétt-
setið. Petta veglegasta veitinga-
hús Islendinga er orðið að liðs-
foringjakrá. Óbreyttum hermönn-
um er óheimill aðgangur, en op-
ið Islendingum — ef rúm ‘leyfir.
Væri ekki vegur að reka eitt
veitingahús í Reykjavík fyrir ís-
lendinga eina, par sem setuliðs-
mönnurn væri ekki leyfður að-
gangur. Slík ráðstöfun pyrfti ekki
að vera gerð af mótpróa eða
móðgun við neinn.
Klukkan er hálftólf. Krárnar
skella í lás og hver hverfur til
síns heima, — eða ekki. Framan
við Hressingarskálann hefir ung og
gjörfuleg Reykjavíkurstúlka, pessa
árs útgáfa, tekið sér stöðu. Hún
stendur upp við húsvegginn, með
uppbrettan kápukragann og tví-
hendir regnhlíf í þessum rosa-
belgingi,- tunglskini og skýjafari.
Hún horfir til beggja handa,
leiftur snöggt og áfregjulega,
eins og hún hafi orðið fyrir von-
brigðum af einhverjum, sem lætur
hana bíða eftir sér. Og parna
kemur hún auga á hann, pað
er svartkollóttur Skoti, með axl-
aða byssu, örlítið reikull í spori.
Hann tekur hana undir- arminn
og pau leiðast sína leið inn í
nóttina. Þetta er með gjörfuleg-
Ustu ungu stúlkum í bænum, og
til skamms tínra var hún engin
vændiskona. Meðal annarra orða:
Eigum við ekki að gefa Bret-
unum pessar 300 stúlkur, sem
þeir eíga erfitt með að vera án
og þær geta ekki veriö án peirra,
gefa þeim pær með húð og hári
pannig að við berunr enga borg-
aralega ábyrgð á þeim lengur
(og að peir fari með pær úr
landi að stríöinu loknu. Ennfrem-
ur að beir einkennisklæði pær,
svo að pær verði ekki öðru ís-
lenzku kvenfólki til vansa.
*
* Við göngum út að Gróttu. Þar
eru mikil vígi og vígbúnaöur og
gínandi fallbyssukjaftar horfa
par til hafs og hýnins. Ýmsu er
nú Gróttan vön, en engu slíku.
Og í nótt gnauðaði hvítt brim-
kögrið við skreipt fjörugrjótið;
pað var eittbvert tómlæti í þessu
öldugjálfri, eins og hafið léti sér
fátt um finnast andspænis undir-
búningi mannanna til að drepa
hverjir aðra, ef til kæmi! Vest-
an Lambastaðatúnið kemur ung
istúlka í punnri kápu og á hæla-
háum skóm. Hún er berhöfðuð.
Og ofan á annað andstreymi
9ÁDEGISBLA9ID
RITSTJÓRI:
SIGURÐUR BENEÐIKTSSON.
Ritst j órnarskr if stof ur:
Austurstræti 12, II. hæð.
Opnar klukkan 1—6 e. h.
Afgreiðsla
Alþýðuprentsmiðjan h.f.,
sími 4905.
Kemur út kl. 11 árdegis.
Verð 10 aurar eintakið.
ALÞÝÐUPRENTSMIÐJAN HF.
pessa farfugls, bætist svo pað,
aÖ hún dettur i skurðinn. Hér
var enginn islenzkur lagavörð-
ur né brezkur rauðhöfði með
skammbyssu til að sjá að þessi
litla stúlka kæmi að vestan og
var undir áhrifum, — og sjálf-
sagt mætti segja, að pað hafi
engum komið við.
*
Klukkan er tvö. Mórauður hund
ur trítlar eftir Hafnarstræti og
geltir. Svo sest hann á Pósthús-
hornið og spangólar. Sá er nú
ekki smeykur við lögreglusam-
pykktina! Vafalaust kominn langt
ofan úr sveit og ókurgiur siðum
og venjum pessarar nýju heims-
borgar. Pað er gaman að sjá
hvemig niður götunnar deyr út,
jafnvel á „pessum óvenjulegu
tímum“. En reköld götunnar víkja
pó aldrei af verði sinum. Hér í
Reykjavik eru pess dæmi, aðfólk
dagar bókstaflega upp á götun-
um, sumir við fordyri gæfunn-
ar, sem þeir gátu þó ekki fund-
ið. Slíkar manntegundir eru sí-
fellt að ganga fyrir götuhorn allt
sitt líf.
Pessi dagur kom að austan
eins og aðrír dagar. Og fyrstu
hræringar hans fara að sjást.
Níður Skóiavörðustíg brunar
verkamaður á reiðhjóli. Hann er
á leið til vinnu sinnar. En upp
Laugaveginn gengur stúlka með
handklæði undir hendinni. Hún
fer að fara í sundlaugarnar til að
styrkja og hressa líkama sinn
og sál undir próf dagsins.
S. B.