Hádegisblaðið - 26.09.1940, Blaðsíða 3

HADEGISBLAÐIÐ 3
Þjóðleibhúsið, setuliðið og víð.
Þa'ð skipti emgum togtim. Gústa
var risin á fætur.
Allt í einu var eins og hvislað
að henni: Áf'og eru pér pýðingar-
laus; pú ert barn, hann er risi.
Láttu vöðva iíkama þíns ná mýkt
sinni, gefðu rödd pinni- þann
ynnilega hreim, sem hún hafði,
þégar þú kvaddir móður þína
um leið og þú fórst út, styddu
undir höku hins risavaxna and-
stæðings þíns með einum fingri
hægri handar þinnar og bið þú
hann að láta þig lausa. Ef þú
gerir þetta, og hann verður ekki
við bón þinni, er hann hjartalaus
niðingur.
Jafnskjótt og hugsanir þessar
höfðu, með eldingarhraða, farið
gegnum huga Gústu, var hún eins
og góð leikkona búin að gefa
þe:m form hreims og hreifingar.
— Nei, nei, ég læt big ekki
lausa; þú ert á valdi míriu,
rumdi sá risavaxni.
Gús'a varð enn blíðari, strauk
vinstri lófa um vanga mannsins
og rnælti:
— Ég er á valdi eins manns,
og ég ætlaði að hitta hann, þeg-
ar ég gekk út. Þú hefir teyrnt
mig hingað eins og skepnu og
be'tt aðferðum, sem enginn karl-
maður þarf að nofa, ef hann hefir
vald yfir þeirri konu, sem hann
gimist. Finnst þér ekki löður-
man.iv.egt af svo stórum og sterk-
um manni, sem þú ert, að grípa
til slíkra úrræða?
Við hvert orð, sem Gústa sagði,
var eins og ofsinn og villimennsk
^ an í svip mannsins fjarlægðist
meir og meir, en í stað þess
skýrðist með hverju líðandi
augnabliki andlit ungs manns,
sem einhvern tíma, fyrir all-
mörgum árum siðan hafði á Þor-
láksmessukvöld átt stefnumót
með stúlku, sem undir bláunr
himni, í draumkendri birtu mána-
skinsins hafði vegsamað þetta
andíTt með djújhl, löngu, seyð-
andi augnatillitL
fíínn risavaxni maður var mild-
ur á svip eins og fermingardreng-
"ur, sem gengur út kirkjugólf að
-afsta'ðinni fermingu, þegar hann
f fyrrakvöld flutti Jónas Jóns-
son alþingismaður erindi í út-
varpið urn Þjóðleikhúsið. Erindi
Þetta var ýtarlegt, og um margt
athyglisvert.
Þjóðleikhúsið hefir nú um
margra ára skeið verið sá smán-
arlT.'ettur á íslenzku framtaki, að
ékki veitir af að hreyft sé við því
svona einu sinni á ári að minlnsta
kosti. Enda er það allur sá skrið-
ur, sem á þetta mál hefir kom-
izt síðan skilið var við húsið í
þess núverandi ástandi, að talað
heffr verið um það opinberlega
éinu sinni á ári eða svo. Maður
stendur blátt áfram agndofa
frammi fyrir þeirri staðreynd, að
skemmtanaskattur undanfarinna
ára, sem renna hefir átt til húss-
íns, hefir verið látinn renna
eitthvað annað. Ég veit varla í
hvaða siðuðú þjóðfélagi væri
þannig hægt að virða að vettugi
slíka Tagabókstafi og hvað sizt
þegar það er sjálft ríkisvaldið,.
sem stendur á bak við þá ráð-
stöfun.
Jónas Jónsson benti réttilega á
þetta atriði í erindi sínU og mörg
önnrir, sem verða mættu til að
hrinda áfram því verki, sem
þarna er hafið.
Það var þó eitt atriði, sem al-
þingismanninum sást yfir að
taka til athugunar. Eins- og kom
fram í biöðum bæjarins fyrir
skemmstu þá á Leikfélag Reykja-
víkur við örðuigleika að stríða,
sem stafa af hernámi Þjóðleik-
hússins. Félagið mun standa í
stríðu. víð setuliðið um endur-
heimtur eins eða tveggja her-
tðk mjúklega í hönd Gústu
leiddi hana til dyra hins dUlar-
fulla skúrs, opnaði hurðina og
sagði um leið og hann sleppti
hin.ni bjarthær'ðu borgardóttur út
í nóttina:
— Fyrirgefðu mér það, sem
ég ætlaði að gera. Vertu sæl og
farðu á ‘fund þess manns, sem
valdið hefir.
beiigja í húsinu, sem félaginu
munu nauðsynleg. Þessa var lát-
ið ógetið.
Mun ef til vill nú á næstunni
ver'ða tíðinda að vænta um Þjóð-
leikhússmálið, og virðist einmitt
ræða þjóðleikhússnefndarmanns-
ins gefa tilefni til þess, að nú
verði hafizt handa. 1 fyrsta lagi
að hætta að xæna skemmtana-
skattinum frá húsinu og í öðru
lagi hefja vakandi viðræður við
setuliðið um brottför úr húsinu.
Hér þarf meira en orðin tóm.
það þarf átak og það mikið, og
væri þa'ð hæfilegt verkefni góðs
manns, sem vildi láta nafn sitt
ógleymanlegt verða í menningar-
sogu þessa bæjar, að hefja bar-
áttuna og leiÖa hana til segurs.
, G. S.
Frh. af 1. síðu.
íslenzk og ensk lögregla kom
þegar á vettvang og hafði söku-
dólgana á brott með sér. Voru
hermennirnir undir áhrifum á-
fengis.
Bíll ekur á barnavagn.
Um 5-leytið í gær ók bíll á
barnakerru, sem kona var með
á horni Lækjargötu og Skóla-
brúar. Áreksturinn var það
mikill,, að barnið hentist út úr
vagninum og á götuna. Bíllinn
var á bak og burt er lögreglan
kom á vettvang, en númer hans
náðist.
Maðnr saggi mér ....
Stúlka, sem talin er eiga vin-
gott við setuliðið, kom í búð hér
í bænum og spurði eftir „swag-
ger“ (tækifæriskápu). Kaup-
maðurinn, sem þekkti stúlkuna,
spurði hana hvort hún ætlaði
að fara að kaupa sér ,,swagger“
undir veturinn.
,,Já,“ sagði stúlkan. „Það
verður án efa nægileg eftir-