Fréttir - Eyjafréttir - 18.07.1996, Qupperneq 14

14
Fréttir
Isfélagið:
Frystihúsið
stækkað
um 1500 fm
Framkvæmdir eru að hefjast við
smíði viðbyggingar við vesturhús
ísfélagsins. Um er að ræða 1500
fermetra húsnæði sem á m.a. að
hýsa alla sfldarvinnslu fyrir-
tækisins. Aætlaður kostnaður fyrir
utan vélakaup er á bilinu 60 til 70
milljónir.
„Við erum að stækka frystihúsið
sem fyrir löngu var búið að sprengja
utan af sér núverandi starfsemi. Þama
fáum við alhliða pláss sem okkar
bráðvantar og einnig verður síld
unnin í viðbyggingunni. Við höfum
verið með saltfiskvinnsluna í suður-
húsinu hér austur frá en þar hefur ekki
verið unnið síðan 1. maí. Ef við
kærum okkur um getum við unnið
saltfiskinn vestur frá og þá verður öl I
fiskvinnslan komin undir eitt þak,“
segir Sigurður Einarsson, forstjóri,
um þessar framkvæmdir.
Verkið var boðið út og var tilboði
Þórðar Svanssonar byggingaverktaka
tekið. „Við erum búnir að skril'a undir
samninginn og er Þórður byrjaður.
Hluta hússins á hann að skila í októ-
ber og afganginum um áramót.
Einhverju verður bætt við af vélum en
við erum enn ekki farnir að huga að
því ennþá,“ sagði Sigurður að lokum.
Loðnu-
bræðslan
í bútum
A meðan sfld og loðna hefur verið
brædd hjá Vinnslustöðinni stendur
bræðsla Isfélagsins verkefnalaus en
hún hefur aðeins starfsleyfi yfir
vetrartímann vegna skorts á
mengunarvörnum.
Sigurður Einarsson forstjóri Isfé-
lagsins segir að það hafi ekki komið
til álita að fá undanþágu í sumar þó
loðnan veiðist grimml norðaustur af
landinu. „Það stóð aldrei til að fá
starfsleyfi því það er búið að rífa allt í
sundur í verksmiðjunni. Við áttum
ekki von á þessari miklu veiði og
hvorki höfðum við tíma til að koma
verksmiðjunni af stað eða stilla mann-
skapinn inn á að vinna á vöktum í
sumar," segir Sigurður.
Ekki segir Sigurður áætlanir á
döftnni um að koma verksmiðjunni í
það horf að hún uppfylli öll skilyrði
um mengunarvamir. „Til þess þarf að
skipta um þurrkara og það er kostn-
aður upp á hundruð milljóna króna,"
sagði Sigurður.
Ekki var búið að stilla starfs-
menn inn á vaktir í sumar.
Fimmtudagur 18. júlí 1996
I dagsheimsókn til Kulusukk á Græniandi:
Þorpið Kulusukk stendur við lítinn vog og er mikill ís þar og
fyrir utan. Á bryggjunni var verið að verka sel sem er geymdur
í köldum sjónum þegar vel veiðist og er gert að honum þegar
tími gefst til
Grænland, næsti granni okkar í
vestri, er í hugum margra ekki
ofarlega á óskalistanum þegar
utanlandsferð er á döfinni. Aðrir
sjá Grænland í hillingum sem
land ævintýranna þar sem
tækifæri gefst á að kynnast
einhverju sem önnur lönd bjóða
ekki. Sá sem þetta ritar telst til
seinni hópsins og þurfti hann
því ekki að hugsa sig tvisvar um
þegar honum stóð til boða
dagsferð til Kulusukk á
Grænlandi í síðustu viku. Þar
gafst tækifæri til að kynnast
brotabroti af þessari stærstu eyju
heims og fá örlitla innsýn í líf
íbúanna. Þeim hefur á innan við
100 árum verið ýtt inn í 20.
öldina og á flestum sviðum
virðast þeir eiga langt í land með
að ná inn í þá 21. sem er á næsta
leiti. Minnir Kulusukk um margt
á lýsingar af bæjum á Islandi frá
upphafi þessarar aldar og má
segja að dagsferð til Grænlands
minni helst á að vera kippt 60 ár
aftur í tímann.
Gróður eins og ó
íslenskum heiðum
í dagsferðimar, sem íslandsflug býður
upp á, er lagt af stað um 10 leytið að
morgni og lent eftir tæplega tveggja
klukkustunda flug í Kulusukk sent er
eyja á austurströndinni á svipaðri
breiddaigráðu og Patreksfjörður. Veður
var gott, stillt, 6 gráðu hiti og skýjað.
Flugstöðin er nýtískuleg og frá henni er
um 25 mínútna ganga niður í þorpið.
Okkar ágæti leiðsögumaður, Bent
Kuitse, fór fyrir hópnum á leiðinni og
sagði frá því helsta sem fyrir augu bar.
Gróður er ekki ósvipaður því sem við
þekkjum uppi á heiðum hér á landi;
ntosi, lyng og einstaka grastoppar og
nær hann ekki upp í fjallshlíðamar.
Vegurinn niður í þorpið er ekki
merkilegur; malarvegur eins og
Islendingar þekktu fyrr á öldinni,
einbreiður og hlykkjaðist um
landslagið. Snjór var víða á leiðinni en
Bent sagði að síðasta ár hefði verið
óvenju snjólétt og voraði snemma í ár.
Hefur það orðið til þess að undan
snjónum hafa komið landssvæði sem
elstu menn muna ekki eftir að hafa
augum litið.
Þorpið
Þegar við nálguðumst þorpið Kulusukk
heyrðist mikil hundgá sem minnti
okkur á hundasleðana, aðalsam-
göngutæki Grænlendinga á landi. Utan
við þorpið mættu okkur tvær konur
sem ólntar vildu selja minjagripi,
litfagra dúka, hluti úr selskinni og
útskorna muni úr beini. Sjálft þoipið
stendur við sjóinn og koma húsin þar
upp af, flest byggð á háum gmnni og
eins í laginu. Ekki verður Græn-
endingum hrósað fyrir hreinlæti en hafa
verður í huga að snjór er yfir mestan
hluta ársins og þá er ekki um margt að
velja þegar losna þarf við sorp. Þegar
snjórinn er horfinn kernur sorpið í Ijós
og ennþá var ekki farið að hreinsa upp
eftir síðasta vetur. Kannski er svo stutt í
fyrsta snjóinn að þeim finnst ekki taka
því að hreinsa til.
Selurinn mikilvægur
I Kulusukk búa um 400 manns sem lifa
af fiskveiðum og veiðum á sjó og landi.
Bent útskýrði fyrir okkur mikilvægi
selsins fyrir íbúana. Hann er ekki bara
mikilvægur sem matur, úr skinni hans
búa þeir til hlífðarfötin sem flestir
kannast við og síðast en ekki síst er
sellýsið þeirn mikilvægt. Það nota þeir
sem lyf, smyrja með því kajakana og
einnig er það nýtt til að geyma matinn
Skroppið 60 ór aftur í tímann
Aðalgatan í Kulusukkog vinstra megin á myndinni er samkomuhús bæjarins. Engan bíl er að sjá og eini bíllinn sem sást á eyjunni
var Land Rover af gömlu gerðinni.