Harmonikublaðið - 01.09.2007, Blaðsíða 5

sýna mínum málefnum furðu mikið
tómlæti, var allur í að passa upp á
stresstösku sem hann hélt á.”Hérna, mér
var bent á að tala við þig “,sagði ég. “Ert
þú annars ekki Hermann?” “Ha, nei, nei,”
sagði Hermann,” ég er Htöðver ,gjald-
kerinn. Og klappaði á stresstöskuna.
“Hermann, það er þessi aulalegi þarna
með gleraugun.
Þegar ég loks náði sambandi við
Hermann tók hann mér strax með
föðurlegri umhyggju og vildi fá að vita
hvaða rödd mér hefði dottið í hug að
syngja. Ég hafði verið svolítið rámur að
undanförnu, svo að f sakleysi mfnu stakk
ég bara upp á 1. bassa. Ég vissi nefnilega
ekki að Hermann söng þá rödd.- “Hvort
ég væri vanur að syngja þar ?.”- Nei, nei,
eg var eiginlega ekkert vanur og kunni
voða lítið að syngja.- “Jahá ,óvanur og
kannt ekkert “. Tautaði Hermann." Sko
þá þýðir ekkert fyrir þig að reyna að
syngja 1. bassa, það er svo óskaplega
erfið og vandasöm rödd. Þú skalt heldur
reyna við 2. tenór .Þú hlýtur að ráða við
það.” —
Og ég fór í 2. tenór og það virtist nú allt
ílagi þangaðtilfariðvarað rifja upp lögin
frá í fyrra og hitteðfyrra. Þá kunnu allir
nema ég. Svo ég fór til Fúsa söngstjóra og
vildi fá aukatíma.” Hva þú þarft enga
aukatíma.”sagði Fúsi . “Hiustaðu bara á
strákana og reyndu að fylgja þeim eftir,
ekkert mál, bara syngja með. Passaðu
bara að láta ekki heyrast í þér.” Og þannig
var nú það.
Ljóðið varð til eitt rigningarsumarið á
7. áratugnum. Þannig var að kunningi
minn einn fór í Sólarlandaferð. Ég sat
heima f rigningunni og reyndi að gera
mér í hugarlund hvernig Iffsmunstrið væri
í sólinni suður á Spáni og nágrenni.
Ljóðið gerði ég í orðastað kunningjans
ogflutti honum heimkomnum.
SVAKALEGT KVENNAFAR
Það rigndi alveg endalaust
allar götur fram á haust
svo ég fór í bankann fékk mér lán
og ferðaðist síðan niður á Spán
og þar fyrir augu bar
þetta ógurlega kvennafar
að slíkt ei fyrr né síðar sá
og segja mun nú ykkur frá.
Á Spáni er hafður heitur sjór
og hellingur af sandi og bjór
ég mildur upp við fjörur flaut,
ég frídaganna rakur naut.
Og sæll ég upp í sandinn skreið
-saup auðvitað bjór um leið.-
Lifandis ósköp teið mér vel
að liggja þarna eins og skel
í sandi. Eftir sjávarbað
ég setti fyrir andlit blað
en hafði á því gægjugöt
af greinilegri eðlishvöt
því brátt ég sá einn svaka kropp
svipta utan af sér slopp
og rúm sér taka rétt hjá mér
hún var reyndar næstum alveg ber.
Og þegar hún í sandinn seig
mér suða fyrir eyru steig
þetta og hitt f hugann flaug
og hríslingur um búkinn smaug
Já , kona sú var kynja sver,
svo kjötmikil er engin hér.
Þvílík læri! þvílík brjóst!
Hin þrýstna mynd f hug mér grófst.
Eða segðu maður mjaðmirnar
-á mittinu aftur lítið bar,
ég gerði mér hana f hugarlund
-hundrað og níutíu pund.
Skein á himni suðræn sól
f sandinum við áttum ból,
mildur blær um loftið leið
þú lást við hlið mér mjúk og breið.
Ég augnabliksins alsæll naut.
- Ég augunum til hliðar gaut,
en þá varð mér Ifka Ijóst
mér liðið hafði dúr í brjóst
því aðeins sást í sandinn þar
þetta svakalega kvennafar.
Til gamans sendi ég þér 3 vísur sem ekki
þarfnast skýringa. Þú þarft náttúrlega ekki
að birta þær í blaðinu frekar en þú vilt.
Á það gjarna minna má
að mörgum veitiryl
og hugarbót að hlusta á
harmonikuspil.
Langi menn að létta geð
og lyfta sér á kreik,
er mér Ijúft að mæla með
magaorgel leik.
Þó hann stappi fast með fótunum
sem fleiri gera,
fimastur á fölsku nótunum
mér finnst hann vera.
Þú segist hafa áhuga á að segja frá bók
minni,- Hjá mér oft er vísnavon -, sem ég
gaf út síðla árs 2005. Uppiagið seldist á
rúmum mánuði . Ég lét prenta smávegis
viðbót ári síðar og á eitthvað til af þeirri
prentun ef einhverjir hefðu hug á að
eignast bókina.
Ég læt fljóta með eina vísu úr bókinni
með smávegis viðbót. Þessi vísa varð til
sem sjálfskynning á vísnakvöldi fyrir
meira en 40 árum.
Hjá mér oft er vísnavon,
víðlesinn og pennaglaður.
Heiti Birgir Hartmannsson,
hesta- drykkju- og kvennamaður.
Einhverjum áratugum seinna varð
kynningarvísan svona;
Hjá mér oft er vísnavon,
víðlesinn og glaður.
Heiti Birgir Hartmannsson
hesta- og drykkjumaður.
Og enn hallar undan fæti:
Hjá mér enn er vísnavon,
voða glaður.
Heiti Birgir Hartmannsson
hestamaður.
Og að lokum þessi:
Getunni aftur í flest öllu fer,
förlast mér kraftur að brölta,
í gleymskunnar hafti ég gáfuna ber,
gómar í kjaftinum skrölta.
Með bestu kveðju.
Birgir Hartm.
Bókina “Hjá méroftervísnavon” gaf ég
út síðla árs 2005. Upplagið seldist á
rúmum mánuði . Ég lét prenta smávegis
viðbót ári sfðar og á eitthvað til af þeirri
prentun ef einhverjir hefðu hug á að
eignast bókina. Ég læt fljóta með eina
vísu úr bókinni með smávegis viðbót.
Þessi vísa varð til sem sjálfskynning á
vísnakvöldi fyrir meira en 40 árum.
Einhverjum áratugum seinna varð
kynningarvísan svona;
Hjá mér oft er vísnavon,
Hjá mér oft er vísnavon,
víðlesinn og pennaglaður.
víðlesinn og glaður.
Heiti Birgir Hartmannsson
Heiti Birgir Hartmannsson,
hesta- drykkju- og kvennamaður.
hesta- og drykkjumaður
Og enn hallar undan fæti:
Og að lokum þessi:
Hjá mér enn er vísnavon,
Getunni aftur í flest öllu fer,
voða glaður.
förlast mér kraftur að brölta,
Heiti Birgir Hartmannsson
f gleymskunnar hafti ég gáfuna ber,
hestamaður.
gómar f kjaftinum skrölta.
Með bestu kveðju,
Birgir Hartmannsson