Harmonikublaðið - 01.09.2007, Blaðsíða 6

Með tærnar upp í loft
Ritað vegna greinar Guðmundar Samúelssonar
TÝNDI HANSKINN“ 3. TBL. 2000
Samband íslenskra harmoikunnenda
(S.Í.H.U.) er sameiningarafl allra
harmonikufélaga í landinu. Markmið
þess er meðal annars að kynna starfsemi
félaganna. S.Í.H.U. gefur út málgagn þess
Harmonikublaðið. Veit ég að mjög erfitt
hefur verið að afla efnis í blaðið og
standa formenn sig ekki nógu vel í því
sambandi. Sambandið hefur staðið fyrir
tónleikahaldi bæði eitt og sér og f
samvinnu við aðildarfélög og er það hið
besta mál. Mörg félög hafa gefið út
harmonikutónlist og fyndist mér ekki
óeðlilegt að S.Í.H.U. kæmi inn í slíkt
dæmi t.d. með fjárstyrk.
Kosin var nefnd á vegum S.Í.H.U. sem
standa átti m.a. fyrir kynningu á
harmonikunni í grunnskólum landsins.
Mér fannst veljast ágætis fólk í nefndina
þó svo að Guðmundur kjósi að kalla hana
ótugtarnefnd. Ekki veit ég um árangur
þessarar kynningar en ég er á þeirri
skoðun að senda eigi börn og unglinga til
að spila fyrir jafnaldra sína en ekki
rígfullorðið fólk þó svo að það séu
algjörir snillingar.
Nefnd þessi starfaði í umboði stjórnar
og hefði þvf átt að skila inn skýrslu um
störf sfn til stjórnar S.f.H.U. en kausfrekar
að skella fram mjög róttækum og
kostnaðarsömum hugmyndum á aðal-
fundi og krafðist Guðmundur þess að
þærværu samþykktar. Undirritaðri fannst
þetta ekki rétt boðleið ogtaldi að stjórnin
hefði átt að fá að kynna sér þessar
tillögur áður en þær voru lagðar fyrir
aðalfund og voru fundarmenn sammála
því og tillögunum var síðan vísað til
stjórnar.
Á þeim tíma sem umrædd nefnd var
lögð niður fannst stjórninni kominn tími
að reyna aðrar leiðir. í. 2. gr. laga S.Í.H.U
stendur að halda skuli landsmót á þriggja
ára fresti. Það hefur ekkert félag verið
þvingað til þess að halda landsmót og
stundum hafa félög óskað eftir því að fá
mótin til sín og alltaf hefur þetta verið
unnið í fullri samvinnu við sambandið. Er
þetta heilmikilvinna sem leggstað mestu
á formann sambandsins og
viðkomandi félags. Aðrir stjórnar-
menn taka auðvita fullan þátt í þessu
starfi sem og öðru. (Þó sumir haldi að
stjórnarmenn liggji bara sofandi upp í
sófa með tærnar upp í loft).
Einnig stendur S.Í.H.U. fyrir landsmóti
ungmenna og er stefnt að því að halda
þau árlega en ekki hefur gengið nógu vel
að fá aðildarfélög til að taka þessi mót
að sér í samvinnu við sambandið.
Aðildargjald S.Í.H.U. er að mig minnir
kr. 7.000,- Sjá nú allir sem sjá vilja að það
dugar nú skammt til stórra verka.
Guðmundur sér ofsjónum yfir því að
landsambandið skuli fá 2/3 hluta af
tekjuafgangi landsmóta en það er m.a.
bundið í lögum sambandsins. í7. gr. laga
S.Í.H.U. segir að verði halli á landsmóti
deilist hann á félögin í réttu hlutfalli við
fjölda félagsmanna ef sjóðir S.Í.H.U.
hrökkva ekki til. Það getur auðveldlega
komið upp sú staða að halli verði á
landsmóti þá mun mönnum eflaust þykja
gott að eiga eitthvað í sjóðum sam-
bandsins, ef svo væri ekki myndi tapið
lenda á félögunum sem eru misjafnlega í
stakk búin til að taka á sig slíka áhættu.
Félagi Guðmundar sem er líklega fjöl-
mennasta félagið f sambandinu bæri að
sjálfsögðu stærsta hlutan af tapinu. Það
er bara gott eitt um það að segja Guð-
mundur að sambandið safni einhverjum
aurum ef til þarf að taka, hvort sem þú
kallar það til elliára eða eitthvað annað.
Aðalfundir S.Í.H.U. eru haldnir á
haustin, oftast í boði félaganna og
stundum eru fleiri en eitt félag um boðið,
erþetta gertífullusamráðiviðsambandið
hvað varðar skipulagningu og kostnað.
Allir sem starfað hafa að félagsmálum
vita að í því felst mikil vinna og að alltaf
megi betur gera og yfirleitt er þetta mjög
vanþakklátt starf.
Guðmundurtalarígrein sinni um Góða
harmonikuleikara.Átónleikum ÍHúnaveri
á vordögum spilaði Vadim Federov ásamt
félögum. Einnigspiluðu Hermann jónsson
og félagar. Mér fannst þeir báðir góðir
hvor á sinn hátt og ekki mátti á milli sjá
hvorum væri betur fagnað.
Hvað unglingana varðar væri mjög
gaman og gott að þau væru fleiri í
harmonikunámi, en það er nú svo með
blessuð börnin og unglingana að þau eru
mjög ginkeypt fyrir allskonar tísku-
sveiflum. Hver man ekki eftir Bítlaæðinu
þegar allir unglingar vildu fara að læra á
gítar og ennþá eymir eftir af þessari
bylgju. Kannski eigum við eftir að sjá
svona harmonikuæði, það væri alveg
frábært.
Það eru fleiri hundruð manns út um allt
land að spila á harmonikur sjálfum sér og
öðrum til ánægja og er það hið besta
mál, þó hæfni og geta sé að sjálfsögðu
misjöfn . Það er alltaf gaman að hlusta á
snillinga og góða harmonikuleikara en
hitt á líka fullan rétt á sér og ekki má
gleyma þeim fjölmörgu dönsurum sem
gæða harmonikutólistina lífi. Harmoniku-
mótin sem haldin eru vítt og breytt um
landið á sumrin eru orðin ákveðinn lífstíll
hjá fjölmörgu fólki hvort sem það ferðast
á húsbflum eða á einhvern annan máta.
Það hefur augljóslega ánægju af því að
ferðast um, hitta góða vini á góðri stund,
spila og syngja saman. Þetta fólk hefur
tengst órjúfanlegum vináttuböndum og
veit að það er gott að vera þar sem gleðin
býr.
Mér er ekki kunnugt um að stjórn S.
Í.H.U. hafi tekið á málefnum sambandsins
með einhverjum silkihönskum og því
engir hanskar í notkun þar.
Ég fullyrði að í stjórn S.Í.H.U. er tekið á
málum af fullri einurð og alvöru. En ef
það er einhver þarna úti sem er að leita
að hanskanum sínum ætti hann að byrja
á þvf að leita heima hjá sér, það hefur oft
reynst vel.
Með vinsemd og virðingu
Guðrún Guðjónsdóttir.