Röðull - 29.10.1933, Qupperneq 4

rPeir kyasa á^kendurnar á böðlum
' sínum. Þeir kjósa átvinnurekendurna
á þingið oy í sveitastjórnirnar og
ganga svo i verkalýðsfjelögin til
þess aþ leita þar verndar fyrir af-
leiðingunum af sínu athnfi. Þeir
hjálpa bur^eisunum til valda og
vandreðast síðan út af atvinnuí©ys-
íílu og baslinu. Þeir beita ekk'i
skjnaertiinni. Þeir hugsa ekki ,
Vitanlega eru burgeisarnir og
þeirra nánustu attaníossar harðsnnn
ir andstaðingar. En þeir eru^í svo
miklu.m minnihluta, að einir út af
fyrir sig megna ^þexr ekkert.
Ef stjettabaráttan væri barátt.a
milli rikra og fátskra, v-sri nenni
lokið fyrir löngu. En f jöldi f'áték-
linganna hefir skipað sjer undir
merki auðkýfingaona og þó nokkrir'
rxkir menn tekið að sjer málstaö.
öreiganna.
/uðugu stjettirnar, ræningjarnir,
eru e'kki verstu andstæðingarnir.
fíettule :'ustu andst.aðingarnir eru
þeir , sem randir erxi, öreigarnir
sjálfir. Eins og Robert Tressall
segir jÞeir eru hofuðóvinurinn,þess-
ir karbettu mannvinir; sem láta það
ekki nagja að gefa sig undir okið
eins og uxar öðrum til gróða, heldur
verja þebta skipulag og rísa gegn
öllum umbótum. Þeir eru hinir sönnu
kúgarar., þessir menn, sem hafa lifað
{ örbirgð og niðurl.e.gingu alla sína
jef i, og telja , að það, sem beir hafa
búið við. sje nógu gott fyrir bcrnin
sem þeir hafa h.jalpað i.trn í veröld-
ina. Það eru þessir menn, sem bei'a
abyrgðina á því; að þessu sklpulagi
er haldið áfram. *
En þannig hefir þetta afinlaga
verið. Og svo er það enn þann dag
í dag. Harðstjórarnir gera ekki
menn að þrelum. Það eru þral'arnir
sem gera menn að harðstjórum. Er
oss ek.ki oft sagt Alþýðu manna
líður vel,-- að minsta kosti er hún
anfigð. En það er einmitc þessi c./rs-
lega ánsgja, þessi vellíðan. sem
engin vellíðan er seu. vjer viljum
lysa í bann. Vjer viljum vekja a.I-
menning til meðvitundar um áaauð
sina. Vjer viljura sjá hina vinnandi
menn stora og djarfa. Vjer viljuin
sja þá vitra,^skynsama og einbetca.
Vjer viljum s.já þá með augun opin.
(Tekið eftir • Dan Griifiths "FiitTer-"''-
1 r* 11 .v* íflf nfl p- r* o *h r* nn a
Frelsi Jafnrjetci Brfiðralag.
^Jafnaðarstefnan cr. yoldugasta þgóð-
málanreyfingin . sem risið heiir sið-
an sögur nófust. Þsgar verksmiðju-
auðvaíd.ið, á seinni hluta 13 aldar
og íyrri hluta 19. aldar, l esti hel-
greipum u- miljónfr karía, kvenna og
barna 05 klfiðleysi, sótuir 03 sultur
surf'u að , í'£ br«uist lafnti^.'r.itcfna
vorra tíma iram, sem sjálfsvörn
verkalýðsins fyrir brýnustu þörfun-
um. Alstaðar reyndi íhaldið að b.fila
hana niður með ofbelii og víða var
allur verkalýðsfjelagsskapur bannað-
ur og foring.jarnir annaðhvort dæmdir
í fangelsi eða af lxfij, en jafnaðar-
stefnan nefir aðeins orðið^öflugri
eftir fjverja ofsókn, sem hún hefir
mfitt, og n.jörorð hennar ’frelsi,
jafnrjetti bróðerni ’ ixefir gripið
svo um sic í öllum memiingar1öndum,
aö hje.ðan af veroux iiún ekki stoðvuð.
HÚn hefir verið borin fram í ýms-
um mynduia, auðvitað mis.jöfnum að
þroska, en alstaðar hefir sama hugs-
unin legið til grundvallar, að kjör
hinna vinnandi stjetta verði bætt,
að verkalýðurinn - til sjáyar og
sveita - sea allan auð skaoar, njóti
ávaxta-nna af striti sínu. Og það er
víst, að en.gum sem. cii þekkir, og
hefir manndom í s.jer til þess að
hugsa frjálst og djarft, getur dul-
ist hve háleit og fogur jafnaðar-
stefuan er.
En stefnumark jafnaðarmanna er að
koma á nýiu þ.jóðf jelagsskipulagi _þar
sem; 'Öll i'ramleiðslutfiki sjeu þjóð-
areign og framleiðslan rekin af hinu
opinbera ai vísindalegri hagsýni með
þarfir þjóðarinnar ailrar fyrir aug-
um. Afurðum iramleislunnar s.je var-
ið tii þess að cry;.gja hverjum ein-
staklingi, sen ieggur af mörkum svo
mikið anilegt^eða líkamlegt starf,
sem geta 00 góð neilbrigði leyfir,
svo og oexui, sem ekki ;;etur starfað,
fullnoTii;. ;: allra gagnle -,ra líísþarfa
andlegra og líkamlegra, sem þjóðfjel-
agiö rfiður yfir.1
Br eorala mannanna a að verða að
veruleika.
R ö ð u 1 1 xerur iramvecis út alla
fimtudaga, 2 eða 4 síður eftir þörf-
um KfscfesaíraŒ og kostar 1 kr.til áram.
Auglysingar kosta 33 aura bver lína.