Heima og erlendis - 01.10.1952, Síða 2

Skip hans er komiÖ aÖ landi.
Fram á bryggjuna [jyrpist fólk af öllum
stjeLLum, sumt í vetrardúÖum, meÖ vetlinga
og treíla. Margt af þessu fólki er fremur
þunglamalegt og fátæklega búiÖ ogyngismeyj-
arnar skortir liinn dansandi vorgáska, sem
komiÖ var í blóöiÖ í systrum þeirra erlendis.
Yarla getur hjá því fariÖ, aö komumanni
finnist aÖkoman kuldaleg — í fyrstu. En ekki
líÖur löng stund þangaÖ til liann fagnar og
finnur, aÖ bann er kominn beim.
þetta eru fjöllin bans, fjörÖurinn bans,
bærinn bans. FólkiÖ á bryggjunni eru ætt-
ingjar bans, vinir og samlandar. Hann veit
hvaó felst á bak viÓ alvöru þeirra og vetrar-
svip og finnur, aÖ fjöllin og fólkiö og liúsin
bjóÖa bann velkomin lieiru. Gegnum kait
loptiÖ streymir móti honum sá innri ylur,
sem lífið og örlögin bafa gefiÓ landi bans
og þjóÖ. Hann er samgróin þessu umbverfi,
vaxinn upp í íslenskri mold. Ekkert kemur
honum á óvart; hann þekkir alt, sem fyrir
augun ber, og þó hann jafnvel vilji ekki
viÖurkenna þaÖ, og viti þaö ekki sjálfur, þá
er ást hans tengd þessu umhverfi og hlýj-
ustu lilfinningar hans mótaÖar innan þess
vjebanda og hann langar til að faðma aÖ
sjer jöröina.
þó aÖ margt sje þar öÓruvísi, en bann
haföi vonaö, þá getur bann fagnaö og sagt:
þetta er landið mitt, komiÖ þiÖ öll blessuÖ
og sæl.
Hann veit þaÓ frá fornu fari, aÓ opt vor-
ar seint á Islandi. Minningar um erlenda
skóga og blíÖviðri, geta ekki raskaÖ ró bans.
Hann er Isiendingur og hefur óafvitandi erft
eðli feöra sinna, sem mótaö var af þúsund
köldum vetrum. Ur sjálfbjargarviöleitni, karl-
mensku og þolinmæÖi er þaÖ eðli ofið, sem
bjargaö befur íslensku þjóöinni fram á þenn-
an dag, frá því aö örmagnast og sofna í
fönninni. Hörkurnar hafa aliö i benni þol-
rifin; sál þjóöarinnar hefur samrýmst svip
landsins og eðli náttúrunnar, og aldrei ör-
væntir bún þó aÖ kalt blási, því hún veit,
aö senn bækkar sól á lopti og aÖ lokum
kemur blessaÖ voriÖ. Og er þaÖ nokkur
furÖa, þó aÖ þaÖ sje elskaÖ og þráÖ á Is-
landi. Er þaÖ nokkur furÖa þó það veki
gleði að finna glóðheitan sunnanvindinn
leika um sig, sjá fönnina bráðna á örfáum
dögum og fylta lækina fossa niður brattar
hlíÖar. Er nokkur söng-
ur fegurri en vorsöngv-
ar íslenskrar náttúruí
þá fagnar hvert hjarta,
öll jörðin bergmálar af
gleði, moldin angar,
fjöllin speglast í lopt-
inu og eptir nokkra
daga er jörðin græn.
þá er gaman aÖ draga
andan og vera til. Mað-
ur gelur jafnvel aumkv-
aÖ þá landa, sem erlendis
dvelja og fara á mis viÓ þá unun, sem vorið
heima veitir líkama og sál. Aldrei finna þeir
betur en á vorin, livaö beimþráin er. þá
finna þeir, aö liún er ekki hégómi einn eða
skáldalýgi. þá finna þeir, aÖ minsta kosti
margir, að ekkert land í beiminum á sömu
ítök í sál þeirra og einbúinn mikli i atlands-
hafinu.
Jeg befi aldrei baldið, að Islendingar væru
guðs útvalda þjóð — öðrum þjóöum fremur.
En því skyldi hún ekki bafa rjelt til aö lifa
sinu lífi, eiga land sitt, gleði sína, sorgir og
sióvenjur. Ein af sjereignum bennar er
sumardagurinn fyrsti. Mjer vitanlega heldur
engin þjóð þann dag hátíÖlegan — nema Is-
lendingar. Og er hann ekki úmfram alt hald-
inn hátíölegur vegna þess, að þá eru óskir
okkar, sem viÖ klaka búum 7-—8 mánuöi
ársins, aö rætast, þá er vorið altaf í aðsígi-
þann dag beyrum viÖ vængjaþyt þess alla
leiö noi’óur aÖ íshafi. þaÖ flytur meÖ sjer
þær breytingar, sem allir þrá, þaÖ sameinar
bugi allra til lofgerðar landi sínu og skap-
ara. Og getur nokkurt land veriÖ fegra en
ísland í allri sinni dýrð.
þaö þarf engan illvilja til þess aÖ hafa
andúÖ gegn ýmsu í fari okkar mannanna.
þaö þarf heldur enga draumóra til þess aö
óska annars betra, þrá breytingar, sem mundu
fegra líliÖ og flytja okkur ennþá nær hinu
eilífa andlega vori. Margir sjá þaö fyr eða
seinna á æfi sinni, aö líf þeirra var fánýú
bjá því, sem þaÖ befði gctaÖ orðiÖ, ef þeir
liefÖu altaf breytt samkvæmt besta eöli sin.u>
megnaÖ yl sinnar eigin sólar og veitt öðruni
hlutdeild í fegurstu bugsunum sínum °S
draumum. Enginn er í nánara samband1
viÖ anda vorsins en sá, sem aliÖ befur bja
sjer viljann til góðs. Hann veit að han
Skóífal'oss
3«