Fagnaðarboði - 01.03.1950, Side 2

2
FAGNAÐARBOÐI
Hindúinn Samsanv
«/
Það var eitt sinn, að ensk herdeild, sem ný-
komin var að heiman, setti búðir sínar nálægt
bæ einum á Indlandi. Allt var þeim nýstárlegt,
er þeir sáu hér. Morguninn eftir sáu þeir krist-
inn Hindúa, sem var kristniboði, fara um veg-
inn. Hann hafði stóra Biblíu undir annari hend-
inni og hélt á regnhlíf í hinni. Þeim kom þetta
undarlega fyrir sjónir. Nokkrir af hermönnun-
um köstuðu kveðju til hans um leið og hann
gekk framhjá og komu um leið með spurningu,
sem að virtist vera meira spottandi, heldur en
þeir ætluðust til.: „Halló, Samsany, hvernig
gengur það með Jesús í dag?“
Maðurinn stansaði, horfði á þá með sJnum
alvarlegu dökku, skörpu augum. Síðan lyfti hann
hægt upp Biblíunni um leið og hann svaraði:
„Er það meining herranna, að þeir er hafa sent
okkur þessa Heilögu Biblíu, að þeir tali um
Herran Jesús í þessum tón? Sendir fólkið í ykk-
ar stóra landi Fagnaðarerindið til okkar heiðingj-
anna, og spottið samt sjálfir Frelsarann?“
Það kom talsvert á mennina, en hann hélt á-
fram: „En samt vil ég svara spurningu ykkar,
ég svara 'henni frá þessari stóru Bók. Þið sögð-
uð: „Hvernig gengur það með Jesús í dag?“
Eg svara frá Hebreabréfinu 13. kap. 8 versi:
„Jesús Kristur er í gær og í dag hinn sami og
um aldir.“ Síðan hneigði hann sig lítillega fyrir
hermönnunum og gekk virðulega leiðar sinnar.
Um kvöldið varð kona Samsany, meira en
lítið undrandi, er hún sá hvar tveir enskir her-
menn komu upp stiginn að húsi þeirra, þvi það
var mjög nærri herbúðunum. Hún varð mjög
hrædd, þvi hún var fullviss þess, að maðurinn
hennar hefði á einhvern hátt styggt hina ensku
hermenn. Mennirnir spurðu eftir manni hennar,
og hann kom þegar fram. Þeir gripu fljótlega
hönd hans og þökkuðu honum með djúpri alvöru,
fyrir hina djörfu ræðu hans um morguninn.
„Þegar þú varst farinn,“ sögðu þeir, „skömm-
uðumst við okkar og fórum að ræða hlutina.
Síðan gekk ég og félagi inn í skóginn — og —
þar gáfum við hjarta okkar til Jesú Krists. Við
Guðs Lambið
Opinberun Jóhannesar 5. kapítuli.
Allir hinir heilögu herskarar himnanna lofa
þig og vegsama; flekklausa Guðs Lambið. Þú
komst frá hjartastað þíns himneska Föðurs, frá
unaðsdýrð Himnaríkis, til vor syndugra manna.
Til þess að frelsa þinn lýð frá þeirra syndum.
Þú barst syndir vorar á líkama þínum upp á
krossinn, og þoldir þann dóm, sem réttilega hvíldi
yfir oss sekum mönnum.
Þú þagðir við öllum ásökunum syndaranna,
ljúgvottanna, heiðingjanna, og barst ekki af þér
sakirnar, er á þig voru bornar, heldur tókst þú
við öllum syndum vorum, svo að þú skyldir verða
dæmdur sekur í vorn stað, en við gefin frjáls.
Þú drakkst bikar þjáninganna, svo að vér
mættum svala oss við lind hins lifandi vatns.
Þú varst negldur á krossinn mín vegna, og
friðþægðir mig við Föðurinn með Fórnarblóði
þinu. Fyrir þig er öllu mannkyni búið frelsi
og eilíft líf.
Þú opnaðir oss sekum mönnum aðgang að náð
Guðs og fyrirheitum með friðarverki þínu.
Fyrir þitt heilaga og flekklausa Nafn, er oss
öllum ætlað hólpnum að verða. Enginn kemur
til Föðurins nema fyrir þig.
Þú opinberar oss Föðurinn, alla fyllingu Guð-
dómsins, ást Guðs og leyndardóma.
Þú ert hin mildirika og upplokna Föðurhönd,
sem öllum miðlar örlátlega af nægtum Guðs náð-
komum til að segja þér, að það átti sér stað
fyrir þín orð“.
Þá ljómuðu dökku augun af gleði og á milli
þessara hvítu manna og hins brúna bróður þeirra
var bundin sú vinátta, sem tók yfir alla kyn-
þáttagreiningu og þeir fundu að kærleikurinn
batt þá eilífum böndum.
(Úr Korset Seier)
Guðjón Gíslason þýddi.