Fagnaðarboði - 01.03.1950, Qupperneq 7

FAGNAÐARBOÐI
7
Guð sér
Guð lítur af himni niður á mennina, til þess
að sjá, hvort nokkur sé hygginn, nokkur, sem
leiti Guðs. Sm. 53, 3.
Drottinn lítur yfir mann milljónirnar, þær
hafa mikið annríki og mörg áhugamál. Heili
þeirra og hendur starfa látlaust, nótt og dag,
þar er enga hvíld að finna, því að allt riðar í
höndum þeirra.
Hver dagur færir þeim fleiri vonbrigði, hver
nóttin bætir angist við angist. Þeir leita stuðn-
ings hver hjá öðrum, en eru þó valtir á fótum.
Þeir hafa ekki gefið því gaum að allar athafnir
þeirra eru ekki þóknanlegar Guði.
Þetta er það, sem hver og einn þarf svo vel að
vita, að hversu auðugur, sem hann kann að vera,
að góðum verkum, fórnfýsi, sjálfsafneitun, þekk-
ingu eða dyggðum; þá er samt eins erfitt fyrir
hann að komast inn í Guðsríki, eins og fyrir úlf-
alda að ganga í gegnum nálarauga. Inn í Guðs-
ríki kemst enginn fyrir sín eigin stundlegu og
takmörkuðu verk; heldur aðeins fyrir náð Drott-
ins Jesú og Hans fullkomna fórnarverk. Því öll
verk mannanna eru svo fjarlæg eilífðinni og
ástarundrum hins eilífa Guðs.
Börnunum, sem skortir allt og ekkert hafa
Guði að gjalda, stendur Guðsríkið opið, og hjarta
Föðurins bærist af eilífri ástarþrá, eftir að um-
lykja þau sinni himnesku elsku, en ríka lætur
Hann tómhenta frá sér fara, hversu vel sem þeir
kunna að hafa þjónað og staðið vel í verki sínu,
en gleymt að ónýtir þjónar erum vér, vér höfum
aðeins gjört okkar skylduverk og eigum því eng-
in laun skilin.
Syndugur maður, krefst réttlátra dóma af
Drottni og hyggur að hugsanir sinar og verk
geti staðist fyrir augliti Hans, en veit ekki að
enginn getur litið Guð og lifi haldið, svo mjög
skortir manninn á dýrð hins alsæla Guðs.
Einar Einarsson.
I langlyndi sínu bíður Drottin, til þess að sjá,
hvort nokkur leiti Hans.
Ef menn gerðu sér það ljóst að þeir eru undir
stöðugu eftirliti almáttugs Guðs, þá mundu þeir
hrökkva upp af dauðamókinu og fánýtu verkun-
um. Þeir mundu snúa sér og leita til Drottins
og þiggja Hans náð.
Guð, sem hefir elskað alla að fyrra bragði og
birtir þeim vilja sinn. Hann gefur öllum frjálst
val, á hvern þeir vilja hlýða og hverjum þeir
vilja þjóna.
Náðugur og miskunnsamur er Guð, sem ekki
vill að neinn glatist. Hann bíður öllum að hlýða
á sinn elskaða Son. Sá, sem hlýðir á Soninn,
hlýðir á Föðurinn sem sendi hann til þess að leita
að hinu týnda til að frelsa það.
En í því er hið eilífa líf fólgið, að þeir þekki
þig, hinn eina sanna Guð og þann sem þú sendir
Jesúm Krist. Jóh. 17, 3.
Þetta er náðargjöfin, sem Guð hefir fyrirbúið
öllum að öðlast, sem til Hans koma.
Enginn má láta hjá líða að þiggja eilíft líf,
en það er augljóst að ekki eru allir hyggnir, ekki
allir, sem leita til Drottins meðan tími er til, áður
en dyrunum er lokað, og Drottinn veitir ekki
áheyrn lengur.
Þetta opinberar Drottinn með dóminum yfir
ríka manninum, sem hóf upp augu sín í helju.
Hann fékk ekki áheyrn, því Hans tími var út-
runninn. Hann sinnti ekki um að leita Drottins
fyr en of seint. Þessi skelfilega frásögn ætti að
hvetja alla til að óttast og auðmýkja sig og leita
á náðir Drottins í iðrun svo glötunin verði ekki
arfleifð þeirra, Það eru margir, sem draga sig
á tálar með því að hugsa að þeir losni við synd-
ina, þegar þeir fari héðan. Þá liggi hún eftir eins
og allt annað, sem manninum heyrir til, en svo
er ekki, þvi að verk þeirra fylgja þeim.
Hver maður verður að fá sig hreinsaðan af
synd fyrir Blóð Krists, meðan Hann dvelur hér
í holdi, því eftir það er enga fyrirgefningu að fá.
Hver, sem er svo hygginn að hann leiti Drott-
ins, þarf ekki að kvíða, því Drottinn þekkir
sína, sem á Hann trúa og þora að byggja allt sitt
líf á sínum trúa Frelsara.
Hálldóra Einarsdóttir