Bæjarins besta - 07.04.2011, Síða 10

10 FIMMTUDAGUR 7. APRÍL 2011
Bjartsýnn
á framtíð bransans
Vagns og Sossa. Siggi Ómars
hefur hjálpað okkur mikið að
ógleymdum Magga Hauks sem
hefur verið með okkur öll árin,
sem og Sævar í Pólnum. En ég
held að það hafi hreinlega allir
verið orðnir þreyttir. Það þarf að
hreinsa út úr heilli verksmiðju,
inn í gáma, þrífa, byggja svið.
Svo þarf að halda utan um skipu-
lag á þeim tvö hundruð sem stíga
á stokk...“ telur hann upp.
Það liggur ljóst fyrir að hátíð
eins og Aldrei fór ég suður út-
heimtir mikla vinnu og skipulag,
jafnvel þó reynt sé að halda um-
gjörð og „veseni“ í lágmarki, eins
og aðstandendur hafa alltaf lagt
sig fram við. „Þetta er lúmskt
mikil vinna. Bara það að búa um
rúm á vistinni tekur heilan dag.
Þetta er endalaust, sama hvort
það er að skutlast eftir pulsu-
brauðum eða redda snúrum eða
hvað það er. Þetta eru milljón
smáatriði sem taka öll orku,“ út-
skýrir Öddi.
Nefndin gekkst því fyrir opn-
um borgarafundi fyrir þá bæjar-
búa sem vildu halda hátíðinni
gangandi. Þar gátu þeir skráð sig
í stuðningshópa og tekið einhver
verkefni upp á arma sína. Öddi
segir þá félagana þó hafa orðið
fyrir dálitlum vonbrigðum með
mætingu á þann fund. „Ég held
það hafi mætt svona fjörutíu
manns, en við bjuggumst alveg
við hundrað eða fleirum, miðað
við það sem maður hafði heyrt í
sjoppunni. Svo var ekki meiri
stemmning en þetta,“ segir hann.
„Svo föttuðum við náttúrulega
eftir á að það er samt fjórum sinn-
um fleira fólk en hefur verið í
þessu,“ bætir hann við og hlær við.
Þá var sömuleiðis undirritaður
stuðsamningur við bæjarstjórn-
ina, þar sem kjörnir fulltrúar Ísa-
fjarðarbæjar skrifuðu upp á að
vera í sullandi stuði alla helgina
og tóku að sér ákveðin verkefni.
„Guðfinna M. Hreiðarsdóttir tók
til dæmis að sér að sjá um kló-
settmál kvenna, sem er lúmskt
stór málaflokkur! Það er rosalegt
að redda salernisaðstöðu fyrir
konur á útihátíð,“ segir Öddi og
hristir höfuðið að fenginni reynslu.
„Aðrir tóku svo að sér að skutlast
eftir poppurum á völlinn og enn
kannski væri bara gott að hætta,
en það hafði myndast svo skemmti-
legur hópur í kringum þetta og
þessir strákar allir orðnir vinir
manns. Þetta er eiginlega gamli
vinahópurinn hennar Rúnu sem
er með okkur í þessu. Kristján
Freyr og Jón Þór, Hálfdán Bjarki,
Rúnar Óli og Smári Karls, sem
er reyndar ekki með núna. Og
Pétur Magg náttúrulega, það má
aldrei gleyma honum. Fallegi
maðurinn,“ segir Öddi.
„Þetta var svolítið eins og
saumaklúbbur sem hittist annars
slagið að spjalla um hvaða rugl
við ættum að gera,“ bætir hann við.
Ekki fimmtugs-
afmæli á hverju ári
Fyrir um tveimur árum var
þessi innsti hringur Aldrei fór ég
suður hins vegar orðinn ansi fram-
lágur eftir margra ára starf. Eftir
síðustu hátíð og þegar líða fór á
árið komst sá orðrómur á kreik í
bænum að svo gæti farið að
Aldrei fór ég suður yrði lögð af.
Hann var svo sem ekki úr lausu
lofti gripinn, að sögn Ödda.
„Þetta var orðið svo sjálfgefið
eitthvað, orðin einhver ábyrgð
sem við vildum ekkert endilega
standa undir. Þetta átti alltaf bara
að vera grín og stuð og stemning.
Maður nennir ekkert að halda
upp á fimmtugsafmælið sitt á
hverju ári, þó það sé gaman að
gera það einu sinni eða tvisvar,“
segir hann og brosir.
Það var auðheyrt að Ísfirðingar
vildu allsendis ekki missa hátíð-
ina, nokkuð sem Öddi og aðrir
Aldrei-menn fóru ekki varhluta
af. „Þetta var nú bara eins og
mamma og pabbi væru að skilja
eða eitthvað,“ segir hann um orð-
ræðuna.
Hópurinn ákvað því að blása
til sóknar eitt árið enn, en með
breyttum formerkjum. „Við tók-
um þann pól í hæðina að það
væri hægt að reyna þetta einu
sinni enn, ef við myndum þá
stækka hópinn. Hingað til höfum
við verið svona sjö í innstu klíku
og svo með einstaka hjálparhellur
með okkur. Það eru svona eld-
hressir stuðboltar eins og Inga
Tónlistarmanninn Mugison,
Örn Elías Guðmundsson þarf
ekki að kynna fyrir Vestfirðing-
um. Tónlist hans er flestum góð-
kunn, og ekki síður hátíðin sem
hann og faðir hans, Muggi, lögðu
drög að yfir bjórsötri fyrir hátt í
áratug síðan. Aldrei fór ég suður
verður haldin í áttunda skipti um
komandi páska, þrátt fyrir að hún
hafi aldrei verið ætluð sem annað
en grín. Mugison segir hér frá
kostum og göllum starfsins við
hátíðina og óvæntum viðbrögð-
um Vestfirðinga þegar sá orð-
rómur kvisaðist út að hátíðin yrði
mögulega blásin af.
Átti aldrei að vera
árlegur viðburður
Eins og flestir muna var fyrsta
Aldrei fór ég suður hátíðin haldin
árið 2004 við afspyrnu góðar
undirtektir. „Þetta byrjaði sem
algjört grín eftir fyllerí hjá mér
og pabba. Svo varð þetta að raun-
veruleika fyrir einhverja röð til-
viljana. Það var allt í einu búið
að bóka tuttugu hljómsveitir í
einhverju gríni og svo áttum við
eftir að redda öllu. Það gerðist
svo með hjálp góðra manna,“
rifjar Öddi upp, enda ansi langt
um liðið frá því að fyrsta var
blásið til hátíðahalda. „Ég var til
dæmis barnlaus á fyrstu hátíðun-
um. Það er eins og það sé öld
síðan,“ segir hann og brosir. Í
dag er hann hins vegar tveggja
barna faðir í Súðavík, þar sem
hann býr ásamt konu sinni, Rúnu
Esradóttur og orkuboltunum
Dýra og Eldari.
Það leið ekki á löngu þar til
mannskapurinn að baki Aldrei
fór ég suður fór að velta því fyrir
sér hvort ástæða væri til að halda
áfram. „Í kringum þriðju hátíðina
vorum við farin að hugsa um að
ef við héldum hana aftur væri
komið ansi sterkt fordæmi fyrir
því að þetta væri orðinn árlegur
viðburður, einhver venja. Ég man
að þá ákvað Raggi Kjartans til
dæmis að bakka út. Hann sagði
bara - ekki séns að ég nenni að
koma vestur alla páska, alla ævi!
Heimurinn er miklu stærri en það.
Þá var ég einmitt að spá í að
aðrir elda bröns ofan í þá. Við
náðum að búa til átta svona hópa,
en það er alveg pláss fyrir fleiri,“
segir Öddi.
Ágætis tilraun
Hátíðin í ár er því hálfgerð
tilraunastarfsemi. Að minnsta
kosti lítur Öddi sjálfur svo á.
„Það verður gaman að sjá hvort
við höfum orku til að halda áfram
eftir þetta. Þetta er að minnsta
kosti góður prófsteinn og ágætis
tilraun hjá okkur núna,“ segir
hann.
Á meðal þeirra sem hryggðust
vegna orðrómsins um mögulegt
brotthvarf Aldrei fór ég suður af
hátíðalistanum á Íslandi voru
ferðaþjónustuaðilar sem kunna
að meta verðmætasköpunina sem
hlýst af hátíðinni. Í umræðu um
ferðamennsku á Vestfjörðum
hefur enda töluvert verið rædd
um efnahagsleg áhrif hennar. Há-
tíðin hefur sömuleiðis verið einn
fárra viðburða sem trekkir ferða-
menn, íslenska sem erlenda, til
landshlutans utan hins ískyggi-
lega stutta sumartímabils.
„Mér fannst það nett sorglegt.
Fyrir mér er þetta bara stuðhelgi.
Mér fannst hálf sorglegt að þeir
sem voru fyrstir til að klappa
manni á bakið voru þeir sem
græða peninga. Ég veit ekki.
Kannski er maður bara einfaldur,
en mér fannst það eitthvað smá
leiðinlegt,“ segir Öddi. Hópurinn
að baki hátíðinni hefur enda al-
drei makað krókinn á henni og
gefið allar þær vinnustundir sem
að baki henni liggja með það
fyrir augum að gleðja sjálfa sig
og gesti hátíðarinnar.
„Svo talaði ég reyndar líka við
fólk eins og Önnu Siggu, sem
lýsti því hvaða opinberun það
var fyrir hana þegar FM Belfast
steig á stokk. Ég hitti líka fleiri
sem höfðu komist í eitthvað tón-
listarlegt algleymi og fólk sem
talaði um að það hefði verið að
uppgötva hitt og þetta á hátíðinni.
Þá fékk ég nú líka á tilfinninguna
að þetta skipti smá máli svona
móralskt líka,“ segir Öddi.
Hvetur krakka
til að mæta
Frá upphafsári sínu hefur Al-
drei fór ég suður teflt saman
landsþekktum sveitum og óþekkt-
ari böndum með það í huga að
búa til góða blöndu. „Upphaflega
hugmyndin var líka að það væru
engin aðalatriði. Maður gæti haft
Sigga Björns, Villa Valla eða
Dóra Hermanns á besta tíma, eða
alveg við hliðina á stóru bönd-
unum, þannig að krakkarnir sem
mættu til að hlusta á Trabant
heyrðu líka í Dóra. Mér hefur
alltaf fundist það mjög töff. Þetta
virkar líka í hina áttina, þeir sem
mæta til að hlusta á frænda sinn
sjá þá kannski líka eitthvað sem
þeir hefðu aldrei nennt að kíkja á
annars,“ segir Öddi, sem er ánægð-
ur með þá formúlu, ef formúlu
má kalla.
„Þetta er ekkert endilega fólk
að slá í gegn, það eru ekki allir
að bíða eftir Bubba Morthens,
heldur erum við bara öll saman-
komin á einum stað. Þetta er eig-
inlega nær ættarmóti en tónlist-
arhátíð,“ segir hann. Þá eru sömu-
leiðis yfirleitt um að ræða góða
blöndu af vinsælustu hljómsveit-
unum hverju sinni og eldri sveit-
um. Í ár eru FM Belfast, Valdi-
mar og Páll Óskar til dæmis á
meðal listamannanna, en sömu-
leiðis Sokkabandið, Grafík og
Ný dönsk.
„Mér finnst líka alveg geggjað
hvað krakkarnir ná að hanga
lengi inni, þó það sé löngu komið
fram yfir háttatíma hjá þeim. Það
er einn af göldrum hátíðarinnar.
Mér verður oft hugsað til þess að
eins lengi og börnin eru þarna,
að skemmta sér vel, er voðalega
lítil hætta á einhverju rugli. Það
er enginn nógu andskoti leiðin-
legur til þess að vera leiðinlegur
í kringum börn. Ég hugsa að
þannig höfum við eflaust komið
í veg fyrir slagsmál og þannig
vesen, sem fylgir oft böllum eða
útihátíðum,“ segir Öddi. „ Ég vil
bara hvetja fólk til að vera með
börnin þarna frameftir! Það er
líka upp á stuðið, krakkar brjóta
oft ísinn í því að búa til stuð og
stemmningu,“ bætir hann við.
„Þetta er stundum þannig á
hátíðum að þú ert að spila fyrir
fólk og jafnvel ákveðna týpu af
spekúlöntum, þar sem þú hefur á