Feykir - 29.03.2006, Blaðsíða 6

6 Feykir 12/2006
Undir Borginni - Rúnar Kristjánsson skrifar
Maður er nefnd-
ur Jónmundur...
í lífinu er það löngum svo,
að sumir reynast þar
litríkari en aðrir. Einn af
þeim sem svo er ástatt um
er Jónmundur Ólafsson
bóndi í Kambakoti á Skaga-
strönd.
Jónmundur er mjög sérstakur
kvistur á mannlífsmeiðnum,
og kemur þar margt til, hann
er löngu orðinn víðkunnur
fyrir hugmóð sinn og atorku,
þykir ekki einhamur ef því er
að skipta, maður mikillar
gerðar og genetískur fullhugi í
alla staði.
Það er því sannmæli sem segir í
vísunni um hann í gömlu
bændarímunni úr Vindhælis-
hreppi:
Að Jónmundi erjafnan lið,
járnkarl æ hann verður.
Fylgir hörku og hreystisið,
- hann erþanniggerður!
Meðan Jónmundur stóð í
uppbyggingu á jörð sinni
framan af árum, beindist áhugi
hans að því stóra verkefni
rnikið til óskiptur. En hann
vann sér þó snemma góðan
orðstír með alhliða dugnaði
sínum og hjálpfysi við sveitunga
sína og granna ásamt jákvæðu
innleggi í hverskyns umræðu.
Segja eftirfarandi vísur vonandi
sitt um röskleika mannsins og
ræktarþol:
Jónmundur í Kambakoti
kynnir jafnan seiglu og þor.
Fjarri öllu framapoti
frœkinn tekur hann sín spor.
Þó hann lendi íþessu og hinu
ogþrautakóngur mikill sé,
býr í eðlis atgervinu
orka tengd við hulin vé.
Ferill hansfrá önn til annar
á sér ríka sigurtrú.
Goðsögnin þargœðin sannar,
gróðavœnlegt er hans bú.
Hatm á kýr og kálfa ogsauði
og kostamikla geitahjörð.
Sumum verður allt að auði
eryrkja afkappi sínajörð!
En þó búskaparsaga Jón-
rnundar hafi verið rnikil og
mögnuð baráttulega séð, er
framtak hans í menningar-
málum sennilega ekki síðra að
gildi. Um árabil hefur hann
nefnilega tamið sér að vera
viðstaddur í hvert sinn sem
einhver uppákoma á sér stað
innan þess menningarsvæðis
sem hann telur sér helst koma
við. Er það svæði reyndar talið
ná yfir alla austursýsluna í það
minnsta, og er Jónmundur því
oft áþönumogþyrftistundum
helst að geta deilt sér nokkuð
víða til að mæta þessum
sjálfskipuðu skyldum sínum. I
því sambandi má nefna það að
þeir eru til sem halda því fram í
fúlustu alvöru, að hann eigi
það til að vera á tveim stöðum í
einu á sama tíma, en þó að
maðurinn sé mikillar náttúru
verður að hafna þeim stað-
hæfingum jafnvel þó fleiri en
Vindhælingar haldi slíku fram.
En hvernig sem menn annars
líta á slíkar umsagnir, þá er
flestum ljóst að Jónmundur er
löngu búinn að tryggja sér þá
óskoruðu stöðu, að engin
uppákoma, sama hver hún er
eða hvers kyns, er nú talin
frambærileg eða forsvaranleg,
nema hann leggi blessun sína
yfir hana með nærveru sinni.
Það er því ekki óvanalegt að
þeir sem standa fyrir slíku og
þvílíku tilstandi, stjákli um
taugaspenntir á titrandi brauð-
löppum og núi saman höndum
í örvæntingu, ef Jónmundur er
ekki mættur á staðinn og það í
fyrra lagi.
“ Ætlar hann ekki að koma “ er
þá jafnvel tautað og spælingin
leynir sér ekki. “ Á að eyðileggja
þetta allt fyrir manni,“ er svo
kannski viðbótar viðkvæðið,
fullt af sjálfsvorkunn og
sálarkvíða. En menn þurfa
yfirleitt ekki að hafa neinar
áhyggjur í þessum efnum,
Jónmundur skilar sér með
einum eða öðrum hætti á
staðinn í tíma og bjargar
málum, kemur öllu í réttan gír
ogstendurfyrirstemmningunni
frá A til Ö.
Svona maður er auðvitað
einstakur og ómissandi eins og
flestir liljóta að skilja. Á
Seltjarnarnesi eiga þeir að visu
einhvern Jónmund, en hann er
eldært í samanburði við okkar
mann, enda er vitað að umrætt
nes er lítið og lágt og hugsun
manna þar í smærri kantinum.
Kambakot stendur hinsvegar
hátt, í gullfallegu dalverpi, og
þar fá menn víðsýnið beint í æð
ásamt hinu voðalega þori sem
hægt er að svelgja í sig ffá
hreinlofti heiða og fjalla.
Jónmundur hugsar því allt í
stórum stykkjum og er þessi
eini, sanni Jónmundur, þessi
klassíski dreifbýlis-dínósár,
fullur af vetnisvilja til allra
athafna sem miðað geta að
framförum og uppbyggingu
mannfélagsins.
I honum er þessi lífsbjarta og
beinskeytta jákvæða hugsun,
sem sendir stöðugt brakandi
neistaflug í allar áttir með
hvetjandi krafti.
Það er gott að vita af mönnum
eins og Jónmundi Ólafssyni í
Kambakoti, mönnum sem axla
sína skinnavöru í öllu sjálfir en
hlaða henni eldd á aðra,
mönnum sem moka sína
skurði sjálfir og hafa vaxið af
eigin rammleik í önn hins
daglega lífs.
Meðan slíkir lifa er hið mann-
lega litróf fjölbreyttara og
ánægjulegra og til gróandi
gagns og gleði fýrir alla þá sem
ganga um með opin
skilningarvit og vilja vera
næmir fýrir öllu því sem gefur
lífinu lit.
Ég vil ljúka þessum pistli með
því að tileinka JÓNMUNDI
eftirfarandi vísur í virðingar-
skyni við hans séríslenska anda
sem sver sig svo klárlega í ætt
við okkar forna kappakyn :
Sumir ekki að litlu lúta
lífs með tökin gild.
Kappinn leysir harða hnúta
hér og þar af snilld.
Handagangur sterkur styður
starfs og mennta heim.
Enn áfrœgur Ólafs niður
afl í krumlutn tveitn.
Þó hann mæti mörgum vanda
mitt í dagsins önn,
tnilli tveggja trúrra handa
talar eining sönn.
Aldrei gefst hattn upp í neinu
eða synjar bón.
Virðist alltafhafa á hreinu
hetjulagsitts tón.
Þó aðgörpumfari aðfœkka
Fróni þessu á,
slíkir lattdið litla stœkka,
lofsvertfratntak tjá.
Djúpt aflattdsitts rótum ristur
rís hintt vaski þegn.
Jónmundur er kjarnakvistur,
kappi heill í gegtt!
Rúttar Kristjánsson
Oddviti Húnavatnshrepps um vegamál í A-Hún
Mikilvægt að fram fari
fordómalaus umræða
Björn Magnússon, oddviti
Húnavatnshrepps, segir
mikilvægt að fram fari
almenn og fordómalaus
umræða um uppbyggingu
vegakerfisins í Austur
Húnavatnssýslu
Hann segir verðugt verkefni
fýrir Húnvetninga að beita
áhrifum sínurn til þess að
heilsársvegur yfir kjöl liggi um
BJöndudal.
Erindi Leiðar eflr. í Bol-
ungarvík, um könnun á nýjum
möguleikum fyrir þjóðveg 1
norðan Svínavatns, liefur
hleypt lífi í umræður um
styttingu þjóðvegar 1 milli
Akureyrar og Reykjavíkur.
Hreppcnpfnfl Hi'mnvntnc-
hrepps lagðist ekki gegn því að
kannaðir yrðu nýir möguleikar
á vegstæði fýrir þjóðveg I í
gegnurn hreppinn en bæjar-
stjórn Blönduós hafnarslíkum
hugmyndum enda má gera
ráð fyrir að umferð í gegnum
bæinn minnki verulega ef af
vegi yrði.
í grein á vefritinu huni.is
segir Björn m.a. “Uppbygging
á heilsársvegi yfir hálendi
íslands hefur verið mjög til
umræðu að undanförnu, þar
hafa verið nefndir tveir
möguleikar annarsvegar að
byggja upp veg þvert yfir
Stórasand og hinsvegar að
endurbyggja veginn yfir Kjöl.
Þessar hugmyndir hyggjn á
tengingu yfir í Skagafjörð fýrir
framan Blöndulón, sem þýðir
að umferð mun í stórum stíl
fara ffamhjá Húnavatnssýslu.
Það er verðugt verkefni
Húnvetninga að beina áhrifum
sínum til þess að Kjalvegur verði
heilsársvegur og liggi um
Blöndudal. Þannig mun
vegurinn nýtast héraðinu m.a.
til uppbyggingar á ferða-
þjónustu.”
Um Svínvetningabraut segir
hann að umferð hafi vaxið þar
verulega með tilkomu aukinna
landflutninga og vegurinn þoli
illa þá umferð. Núverandi
vegakerfi þarfnist verulegra
endurbóta og með batnandi
vegurn aukist umferð. Hann
trúi hins vegar ekki að noJckrum
detti í hug að æskilegt sé að
vegurinn um Reykjabraut og
Svinvetningabraut sé nógu
slæmur þannig að umferðin fari
sem mest nm þjnðveg. nr I
Stóra upplestrarkeppnin
Stóra upplestrarkeppnin í Skagafirði og Siglufirði sem fram
fór 22.mars sl. tókst vel en illa leit út um tíma vegna veðurs
þennan dag og flensu sem er að stinga sér niður á Króknum.
Sigurvegarar í keppninni eru eftirfarandi:
1. Valþór Ingi Einarsson Grunnskólanum á Hólum
2. Bryndís Guðjónsdóttir Grunnskólanum á Hofsósi
3. Svava Stefanía Sævarsdóttir Grunnskóla Siglufjarðar
Aukaverðlaun hlaut Guðmundur Ing\'ar Ásgeirsson í
Varmahlíðarskóla. Það eru Sparisjóðirnir sem veita peninga-
verðlaun og Edda bókaútgáfa sem gefur bókaverðlaun
Breyttur fundartími
Aðalfundur Flugu hf. verður haldinn í
anddyri Svaðastaða þriðjudaginn 4. apríl
og hefst ld. 20:30. Dagskrá samkvæmt
samþykktum félagsins.
Stjórn Flugu hf.