Feykir - 08.05.2008, Blaðsíða 6

6 Feyklr 18/2008
Elín Ásta Bjarnadóttir og Vilhelm Berg Hafsteinsson eignuðust lítinn baráttujaxl
Kraftaverkakarlinn Hafsteinn Bjami
Hafsteinn Bjarni Vilhelms-
son er sjö vikna kraftaverka-
karl, sonur Vilhelms Bergs
Hafsteinssonar og Elínar
ÁstuBjarnadóttur.Hafsteinn
litli var hætt kominn við
fæðingu og var honum
fyrstu tvo sólahringa lífs síns
vart hugað líf. Sjö vikum
síðar brosir þessi litla hetja
framan í blaðamann Feykis
úr öruggum móðurfaðmi.
Vilhelm, faðir Hafsteins, er
frá Blönduósi en Elín Ásta er
frá Hvalnesi á Skaga. Fyrir
fæðingu Hafsteins Bjarna var
litla íjölskyldan búsett á
Reyðarfirði en í dag hafa þau
fest sér einbýlishús á
Blönduósi og hyggjast flytja
aftur heim um leið og Vilhelm
fær sig lausan úr starfi sínu í
álverinu á Reyðarfirði, þar
sem hann starfar sem rafvirki.
Á Reyðaríjörð fluttu þau sl.
haust. Elín hafði uppi áform
um að setjast á skólabekk en
hún er einungis 17 ára gömul
og Vilhelm fór ásamt Bjarna,
tengdaföður sínum að starfa í
álverinu. Þegar í ljós kom að
Elín átti von á barni ákvað
hún að fresta skólagöngu
sinni um eitt ár og vann hún
tímabundið í sjoppu meðan
hún beið fæðingu barnsins. í
fyrstu áttu þau von á tvíburum
en misstu annað barnið.
-Eftir það gekk meðgangan
mjög vel og það var allt
eðlilegt í öllum skoðunum,
útskýrir Elín sem gekk rúma
viku fram yfir áætlaðan
fæðingardag barnsins. Þann
13. mars dró síðan til tíðinda
og klukkan hálf sjö um
morguninn kom lítill drengur
í heiminn á sjúkrahúsinu á
Norðfirði. -Fæðingin sjálf
gekk vel en þegar hann kom í
heiminn kom í ljós að fylgjan
var orðin ónýt og hann var
hættur að fá næringu frá
henni og komin á sitt eigið
batterí eins og læknarnir
orðuðu það við okkur. Hann
hafði gleypt legvatn eins og
stundum gerist en það sem
gerði honum síðar svo erfitt
fyrir var það að hann var
farinn að kúka og pissa í
legvatnið. Læknarnir líktu
þessu við það að fullorðinn
maður myndi drekka bensín.
Lungun brunnu illa og voru
því ekki starfhæf þegar hann
fæddist, rifjar Vilhelm upp.
Elín fékk rétt aðeins að fá litla
drenginn í fangið meðan
klippt var á naflastrenginn en
síðan liðu 10 dagar þar til hún
fékk að halda á honum á
nýjan leik. Ástand hans var
mjög erfitt og ekki hjálpaði
upp á ástandið að ekki er
barnalæknir starfandi við
sjúkrahúsið á Norðfirði né er
þar til staðar hitakassi eða
öndunarvél fyrir nýbura.
-Hefðurn við gert okkur grein
fyrir að svona gæti farið og
ekki síður hve aðstaðan er
bágborin þarna hefðum við
aldrei farið í fæðingu þarna.
Ég vil þó taka það fram að
læknarnir og Ijósmóðurinn
reyndust okkur einstök og í
raun frábært að þau skyldu ná
að halda honum á lífi með
nánast ekkert annað en
viljann að vopni. Annað, sem
mér þótti eftir á að hyggja
gagnrýnivert, er að ekki er
flogið beint á Norðfjörð
heldur þurfti sjúkraflugvél að
fara með hitakassa frá
Akureyri á Egilsstaði þaðan
sem keyrt var með búnaðinn
á Norðfjörð og síðan aftur á
Egilsstaði þaðan sem flogið
var suður. Þarna leið
dýrmætur tími sem hefði
getað reynst dýrkeyptur, segir
Vilhelm með þunga. -Við
vorum í raun heppin með það
hve veðrið var gott þennan
dag og ekkert var að færð,
bætir hann við.
Krítískir sólahríngar
Ungu foreldrarnir fengu ekki
að fljúga með barni sínu
suður til Reykjavíkur heldur
fóru þau með farþegaflugi
upp á von og óvon um hvort
litli drengurinn þeirra yrði á
lífi þegar til Reykjavíkur
kæmi. Elín Petra, móðir
Elínar, fór með þeim í flugið
sem var að þeirra sögn langt
og erfitt enda höfðu þau þegar
þarna var komið sögu verið
vakandi í rúman sólahring.
-Þetta var mjög erfitt en við
höfðurn hvort annað sem
hjálpaði auðvitað eitthvað.
Þegar við komum suður var
hann kominn inn á vökudeild
þar sem ljósmóðir tók á móti
okkur og við fengum herbergi.
Þennan 1. dag var hann í
mikilli hættu og starfsfólkið
var ekki bjartsýnt á að hann
myndi hreinlega lifa þetta af.
Það var auðvitað gott að fá að
vita hver staðan var en okkur
leið skiljanlega mjög illa og
óvissan var erfið, segir Elín og
horfir ástúðlega á son sinn
sem sefur við brjóst móður
sinnar.
í mömmufangi er best
Á þriðja degi fóru að koma
góðar fréttir og þann dag
skrifuðu þau eftirfarandi orð
á heimasíðu Hafsteins Bjarna
á barnalandi; -Komið þið sæl.
Við fjölskyldan erum með
mjög góðar fréttir, læknarnir
sögðu að ég væri úr mestri
lífshættunni. Það er vegna
þess að ég er svo duglegur að
vakna og horfa í kringum mig
og fylgja eftir hljóðum,pissa
og kúka. Svo er ég orðinn
svakalega duglegur að melta
mjólkina úr mömmu enda
bragðast hún eins og afbragðs
rjómi. Nú er reiknað með að
ég verði allavega eina viku í
viðbót í þessari öndunarvél
og næsta skref yrði að fara í
aðra öndunarvél sem að veitir
minni stuðning hlakka mikið
til það er svo mikill hávaði í
þessari. Þannig að ég á langa
baráttu fyrir höndum en ég
mun rúlla því upp með hjálp
mömmu og pabba.
Eftir þetta fóru hlutirnir að
þróast hratt í rétta átt og
Hafsteinn litli Bjarni sannaði í
eitt skipti fyrir öll að hann er
sannkallaður baráttujaxl. Á
10. degi fékk Elín öðru sinni
að halda á syni sínum þá kom
þetta inn á heimasíðu hans;
-Ég er farinn að fá enn meiri
mjólk í dag en í gær og er ég
farin að fá 45ml í hverjum
skammti sem að verður að
telja skrambi gott. Mamma
fékk að halda á mér í fyrsta
skiptið í dag þegar var verið
að færa mig til. Það þurfti að
færa mig til, vegna þess að ég
kúkaði og pissaði út um allt
þegar læknirinn var að taka
sýni úr mænuvökvanum og
því þurfti að skipta um allt
undir mér af því að það var allt
út úr kúkað og pissað, þannig
á að hefna sín á þessu liði.
Tveimur dögurn síðar kom
síðan þessi færsla; -Loksins
fékk ég að fara í fangið á
mömrnu, og það er það besta
sem að ég hef upplifað á
minni stuttu ævi.ég fékk að
vera í fanginu á mömmu í
rúmlega 2 klst og mér hefur
aldrei liðið jafn vel alltaf best
að vera hjá mömmu.
Líta lífið öðrum augum
Læknarnir gerðu ráð fyrir að
Hafsteinn Bjarni yrði að
matast í gegnum sondu í
einhverja mánuði en hann var
fljótur að tileinka sér að
nærast sjálfur og er í dag
eingöngu á brjósti. Þyngist og
dafnar vel, er brosmildur og
það sem meira er leyfir
foreldrum sínum að sofa og
hvílast á nóttunni. Er sem sagt
sannkallað draumabarn. -Við
verðum hins vegar afltaf að
muna að hann var mjög
veikur og má því ekki við að
kvefast eða veikjast sem gæti
orðið mjög slæmt fyrir hann.
Hann útskrifaðist fimm vikna
gamall af sjúkrahúsinu og við
fórum þá norður á Blönduós
þar sem við búum enn hjá
foreldrum mínum, segir
Vilhelm.
Aðspurð segjaþau að reynslan
hafði breytt þeim og í dag
horfi þau lífið öðrurn augum
en þau gerði fýrir einungis sjö
vikum síðan. -Ég er til dæmis
ekki viss um að við værum að
snúa aftur heim ef þetta hefði
ekki gerst. Eins erum við
ákveðin í að næsta barn komi
til með að fæðast fyrir sunnan.
Við vfljum búa með Hafstein
Bjarna þar sem stutt er í góða
læknisþjónustu og því
ákváðum við að snúa aftur
heim. Pabbi er rafvirki og ég
fer að vinna með honum en
Elín hyggst snúa aftur á
skólabekk næsta haust. Það lá
því alltaf fyrir að annað okkar
yrði að keyra á milli í vinnu
eða skóla en þegar við fundum
gott framtíðarheimili á
Blönduósi ákváðum við að
setjast þar að, segir Vilhelm
og Elín á lokaorðið; -Hins
vegar reyndumst allir bæði á
sjúkrahúsinu fyrir austan og
eins á vökudeildinni okkur
einstaklega vel og studdu
okkur í gegnurn þessa
lífsreynslu. Fyrir það erum
við óendanlega þakklát. Það
eru forréttindi að hafa aðgang
að deild eins og vökudeildin
er. Þar starfar fólk sem hefur
það að atvinnu að bjarga lífum
barna eins og Hafsteins
Bjarna.