Félagsbréf - 01.03.1960, Qupperneq 26

24
FÉLAGSBRÉF
glettnum rókokkóleiknum heima. Þá
hittum við hann uppi á Rodelökka,
þar sem hann gabbar strákana til
að fremja prakkarastrik, svo að þeir
minnast hans sem „slægs fjanda".
I skólanum getur hann einnig hagað
sér frekjulega og ósæmilega, eins
og á viðhafnarmikilli skólahátíðinni:
þar les hann upp berorðar danskar
þjóðvísur, og ver skoðun Andreasar,
er ekki stígur í vitið og hefir lifað
í þeirri sælu trú, að í uppáhalds-
kvæði hans, Blóma-Óla eftir Jörgen
Moe, sem hann les upp, tali skáldið
um tígrisdýr (tiger), en ekki auman
betlara (tiggw^)! Jafnvel þótt hinn
fágaði Lillelord geti varla þolað að
umgangast Andreas, sem haldinn
er lágstéttaröfundsýki og er með
vörlur, hrindir hann ekki frá sér
vináttu þessa þakkláta bekkjarbróð-
ur, heldur þiggur hana, með þeim
miður aðlaðandi eftirþanka, að hann
geti notað hana til einhvers. Lillelord
er siðleysingi, og annað ég hans skil-
ur sig með breytni sinni frá venju-
legum menningarháttum. Þetta er
árangur óhóflegrar bælingar á frum-
stæðu eðli, því sanna, upprunalega.
Hann er fulltrúi nútímamannsins,
stórborgarmaðurinn, sem er slitinn
úr tengslum við jörðina. Hann er
maður hinna mörgu andlita, kame-
ljón, sem breytir lit eftir umhverfinu.
Hann er nútíma Pétur Gautur, heims-
maður og draumamaður án kjarna.
Aðaltáknið í bókinni er GlereggiS,
nafnið á öðrum kafla bókarinnar,
þar sem við heimsækjum Skovly,
sveitarsetur fjölskyldunnar úti með
firðinum. Glereggs-táknið er tengt
föður Lillelord, sem við kynnumst
nú nánar. Þegar í fyrsta kafla fylgj-
umst við með Lillelord á könnunar-
ferð í myndaalbúmi fjölskyldunnar,
þar sem hann rekst á mynd, sem
undir er skrifað: Pabbi og Lillelord,
en sem hann sjálfur með rithönd
móður sinnar ritar undir: Faðir og
sonur, vottur um föðurstolt, sem ekki
er reynt að draga neina dul á. í
annað skipti verður móðurinni litið
á myndirnar á arninum „aðra af
manni hennar, Christian Fredrik
Sagen, uigum, í sjóliðsforingjabún-
ingi, hina af Lillelord með mjúkt,
hrokkið hár niður á kraga“.
Á samtali milli Lillelord og móð-
ur hans komumst við að raun um,
að kvenfólk gat ekki séð föður hans,
sjóliðsforingjann, í friði. Að lokum
gaf hann sig að útgerð, var duglegur
og aflaði mikils fjár. Hann hafði
einnig áhuga á nýtízkumálverkum og
lék opinberlega á hljóðfæri. „Hann
virtist hafa hæfileika til alls. Hon-
um heppnaSist allt“.
Á sama hátt og Lillelord laðaðist
að kvenlegu hispursleysi Kristínar
frænku, hafði faðir bans fallið fyrir
konu af alþýðuættum, sem bæði var
heilbrigð og eðlileg. Við hittum hana