Félagsbréf - 01.03.1960, Qupperneq 39

FÉLAGSBRÉF
37
sama og viðkvæma Miriam — and-
litið svo ósegjanlega fullt yndis-
þokka, af yndisþokka og heilbrigð-
um krafti.“
Ekki mun nokkur vafi leika á því,
að Borgen hefir í bókum sínum
um Lillelord mjög greinilega bent
á hættuna af glapsporum nútíma-
mannsins og takmarkalausan ein-
manaleika hans í kaldri auðn al-
heimsins, þar sem kapphlaupið eftir
formi leggur lífið í rústir, — lífið,
sem aðeins á einn möguleika, hlýju,
sjálfsmótsagnar hlýju. 1 heimi, sem
hún vermir, munu engin skriðdýr,
engin andleg upplausn geta sigrað.
Baldur Jónsson þýddi. -— Úr erindi
fluttu í Háskóla íslands 12. nóvera-
ber 1958.
Yíirlýsing
Ósæmilegur atburður hefur hent mig.
Ég hef af vangá — tekið erindi úr kvæði
Guðmundar skálds Böðvarssonar fra
Kirjubóli, prentað í Dagskrá 2. h. 1957,
og birt það sem mitt verk í Félagsbréfum
Almenna bókafélagsins. Er þar um að
ræða upphafserindi vísna þeirra, er ög
kallaði Stórhríðarútlit og komu í 15. hefti
áðurnefndra rita.
Afsökun ritþýfis reyni ég enga að finna,
en óviljaverk var þar um að gera, er sjálf-
sagt og hreint hið minnsta, sem krafizt
verður, að það sé játað sem orðið er svo
að hver njóti síns.
Skáldið sem frá var gripið, er beðið
fyrirgefningar, sömuleiðis tímaritið, sem
boðin var ófrjáls vara og ennfremur les-
endur þess.
Sigurfiur Jónsson jrá Brúr..