Kvennalistinn: málgagn Kvennalistans á Ísafirði - 01.04.1994, Side 2

Viðtal: Inga Dan
2
Hvernig viljum við
hafa ísafjörð?
Skólamálin eru auðvitað það sem ég hef mestan áhuga á.
Guðrún Á. Stefánsdóttir sem
skipar fyrsta sæti kvennalistans
við bæjarstjórnarkosninjjarnar á
Isafirði í vor er fædd á Álafossi í
Mosfellssveit 20. janúar 1948. Af
því að hún fæddist á góunni var
hún kölluð Gósý. Hún var mán-
aðargömul þegar hún kom fyrst
til ísafjarðar, og hér ólst hún upp
hjá ömmu sinni og afa í Hraun-
prýði til níu ára aldurs. Þá fluttist
hún til foreldra sinna og bjó hjá
þeim næstu sex árin í Ólafsvík og
Reykjavík.
Fimmtán ára kom hún aftur til
ísafjarðar til að vinna hér sumar-
tíma en kynntist þá manninum
sínum Tryggva Sigtryggssyni og
örlögin voru ráðin. Sautján ára
varð hún móðir. Gósý á nú fjögur
böm á aldrinum 17-29 ára og það
styttist í að barnabörnin verði
orðin fjögur líka. Hún starfar nú
sem námsráðgjafi og kennari við
Framhaldsskóla Vestfjarða.
Meðan börnin voru yngri var
Gósý ekki í fastri vinnu utan
heimilis, hún vann bara svona
uppáfallandi þegar hún fékk
innilokunarsýki eins og hún kall-
ar það, og krakkamir vom ekki á
leikskóla utan sá elsti. Þessi upp-
áfallandi störf virðast þó býsna
drjúg þegar betur er að gáð, hún
vann t.d. í sláturhúsinu, fiski, í
rækju, kjötvinnslunni í Kaupfé-
laginu og Félagsbakaríinu og svo
skúraði hún. (Eg hef á tilfinning-
unni að ekki sé allt upp talið)
Var í fyrsta hópnum í öld-
ungadeild
Yngsta bamið var sex ára þeg-
ar fyrst var boðið upp á nám til
stúdentsprófs í öldungadeild við
M.I. Um þrjátíu nemendur hófu
það nám og Gósý þar á meðal.
Það er meira en að segja það að
stunda nám með vinnu og heim-
ili, enda týndu nemendurnir fljótt
tölunni og aðeins níu þeirra út-
skrifuðust.
Þetta vom auðvitað alveg
rosaleg viðbrigði, ég var að vinna
í íshúsinu og skúraði í Orkubúinu
og fór svo í skólann klukkan sjö.
Yfirleitt lærði ég þegar ég kom
heim úr skólanum á kvöldin.
Þetta hefði aldrei verið hægt
nema af því að Tryggvi fór að
sinna heimilisstörfunum í ríkara
mæli.
Það sem rak mig eiginlega af
stað var að mig langaði að fá mér
öðruvísi vinnu. Ég var búin að
sækja um á ótrúlega mörgum
stöðum og var annað hvort ekki
svarað eða þá neitað. Ég sá fram
á það að maður hreyfðist ekkert.
En þetta sumar sem öldunga-
deildin var auglýst bjuggu héma
hjá okkur bróðir hans Tryggva
og kærastan hans sem vom bæði
í námi, og ég fékk mikla hvatn-
ingu frá þeim.
Hvenær fórstu svo að hugsa
um háskólanám?
Þegar fór að líða á og ég sá
að þetta gekk nú sæmilega, hef
ég sjálfsagt farið að gæla við að
ég gæti farið í háskóla, þó á yf-
irborðinu þætti mér það óraun-
hæft, enda hleypur maður ekkert
þegar maður er með fjögur
börn.
Ég var farin að vinna sem rit-
ari við Grunnskólann áður en ég
tók stúdentsprófið um jólin ’85
en veturinn '87-88 kenndi ég svo
dönsku við Menntaskólann.
Þegar ég var farin að vinna í
framhaldsskólanum fór ég al-
varlega að hugsa um að ég yrði
nú að gera eitthvað í þessu.
Kennslan átti mjög vel við mig
og eins sá ég fram á að það
vantaði hingað námsráðgjafa.
Lauk fímm ára námi á fjómm
Þegar ég byrjaði í Háskólan-
um var námsráðgjöfin aðeins
valgrein innan uppeldisfræði, en
þann vetur var farið að tala um
að gera hana að sjálfstæðri grein
og ég lenti þar í undirbúnings-
nefnd. Eiginlega var ég að vinna
að því að gera sjálfri mér erfitt
fyrir því það endaði með að
námið í námsráðgjöf varð eins
árs viðbótamám við B.A. í upp-
eldis- og menntunarfræði sem
tekur þrjú ár, auk þess sem ég tók
svo kennsluréttindi til viðbótar,
því námsráðgjöfin nægir ekki
hér í fullt starf. Með góðri
skipulagningu tókst mér að ljúka
fimm ára námi á fjómm vetmm.
Núna kenni ég sálarfræði, og á
þessari önn einnig kennslufræði
í meistaraskólanum. Það er mjög
spennandi.
Var alltaf gefið mál að þið
kæmuð aftur?
Jú við gáfum okkur það
alltaf. Fyrst ætlaði ég að fara eitt
ár til reynslu. Þetta var náttúrlega
heilmikil ákvörðun að rífa sig
upp og Tryggvi gerði það fyrir
mig að taka sér árs frí frá Þór, þar
sem hann var að vinna. Við tók-
um svo þá ákvörðun að vera á-
fram í Reykjavík, mig langaði að
halda áfram í Háskólanum og
hann dreif sig í Kennaraháskól-
ann og tók kennslufræði. Hann er
fyrir meistari í vélvirkjun og það
var tveggja ára nám hjá honum að
fá kennsluréttindi. Þegar hann var
búinn í því námi var auglýst eftir
iðnfulltrúa á Vestfjörðum og
auðvitað vantaði málmiðnaðar-
kennara. Þegar hann fékk stöðuna
var náttúrlega drifið í að pakka og
fara heim. Ég varð eftir fyrir
sunnan í einn vetur til að klára en
hann var héma með stelpurnar.
Ég held við séum bæði ánægð
með þetta, við höfum fengið
önnur viðhorf og margt hefur
breyst. Við náttúrlega lækkuðum
mikið í launum og það var erfið-
ast.
Hvemig viljum við hafa ísa-
fjörð?
Önnur viðhorf segir þú, hefur
viðhorf þitt til fsafjarðar breyst?
Já maður horfir auðvitað allt
öðmm augum á hlutina. Satt að
segja var ég nú aldrei neitt sérlega
pólitísk héma áður. Það var einu
sinni hringt í mig reyndar, og ég
beðin um að koma í framboð, og
ég var nú svo græn að ég hváði og
spurði fyrir hvaða flokk. En
maður er orðinn meðvitaðri um