Framfari - 23.10.1879, Qupperneq 3

a malib. li;'?* cr niisheyrn.” hngsubu pair,
Hnnu cr loiatur GuSbjCrgu a Heibarbie. Hun
lie fir po varla farib ab svikja hami; ef hanii
hefbi ekki verib prestssonur, JiefSi hun reyndar
verib of gob handa honum. Uiiclireins og gubs-
pjonustunni var lokib, ruku konurnar 1 bsendur
sina mob pcssa nyjung, eins og peir hefbu ekki
heyrt pab lika, og ekki loib dagurinn .svo iljdtt.
ab ekki vari ptssi undur i livers maims munni 1
sdkninni. Foreldrar Pals voru lengi osveigjanlegir
til ab gefa j'ayrbi sitt til pcssa rabahags, en po
tokst hagrainiitprestinum, or lyst hafbi og nokkr-
um heldri biendum, ab tala svo uni fyrir peim,
ab pail Ijetu potta hafa framgaug, til pess malib
yrbi ekki meira hjerabsueygt, en pegar var orbib-
Flestir vilja verba nafntogabir og kosta liiiklu til
pess; Pali var pab heldur ekki moti skapi, cn
ekki a penna batt. Meb pvi ab trtilofa sig aptur
aitlabi hann ab koma i vcg fyrir pab, en nu
sa kann. ab tljotnebib hafbi verib heist til mik-
ib, og pottist vita, ab ef liann hjeldi ekki afram
ur pvi. sem koniib var, mundi hann verba pjdb-
kunnur innan fiura vikna. Raunar sa hann nu
vib dagsbirtuna otal galla a brubinni og po'ttist
halfsvikinn af liallmyrkrinu uni kvoldib. En pvi
verb ekki kippt i libinu aptur; lysinguinun var
lialdib afram og skommu sibar voru pau Pall og
Katrln pussub saman. Prestur leigbi peim dii-
gd&a biijorb, pvi liann hugbi best ab saitta. sig
vib brbinn blue, enda hefbi pab ilia setib a Drott-
ins pjdni, sent eibh»gt bryndi poiimnaebi og und-
jrge’fni fyrir sofnubi sinuin, ab breyta sjalfur opin-
berJega a moti kristilegu umburbarlyndi. Heib-
arbaeiinu var liinh sami, luvrlegur og oAsjalegur,
en hann hysti frib og eindraegni; ab pvi leyti
var hann aubugri en sjalf't pres'setrib, pvi til
vildi pab, ab bjonin yrtust utaf6fcrum sonar sins,
og ken'ndu pau jafnah hvort o&ru urn illt upp-
eldi sveinsins, en sumir sogbu, ab fornir kliekir
foreldranna kaenii fram a honum. Prestkonan var
1 tesku alin upp i Heibarbamurn, og var hunsyst-
ir Gubnyjar. Foreldrar peirra bjuggu par til forna
og var bierinn pa sem enn gistingarstabur fyrir
ferbamenn, er letlubu ylir lieibina, Prestkonan,
er hjet Sigrlbur, hafbi verib trulofub unguin og
laglegum skolapilti, er Jon hjet, en brugbib heiti
vib hann og att penuan, sem bun atti nu. Hun
erfbi lausalje eptir foreldra siria, en Gubny.som var
eldri, hjelt kotinu og bjo par meb manni slnuni
t prju ar, uns hann dd. Einlsegt hafbi verib da-
indis gob lramdsc-mi milli peirra systra, en eptir
ab potta for ut uni pufur milli barna peirra Pals
og Gubbjargar, for hun ab kolna, en ekki skert-
ist samlyndi peirra nnebgna 1 Heibarbienum hib
minnsta vib pab.
pegar uaerri prjii ar voru libin fra bnib-
kaupi peirra Pals og Katrinar,, bar svo vib eitt
laugardagskvold, ab Gubbjorg hafbi urn orb vib
niobnr sina, ab sig langabi ab riba a kirkju lia-
grannaprestsins ab heyra, hvernig honum mseltist.
^.Hanii heilsar sbfuuMnum a niorgun, triii jeg;
hann kvab vera roskinn mabur, en er ogiptur.
pekkir pii hann?” (lJa, hvl skyldi jeg ekki pekkja
hann, harm gisti lijcr sefiulega er hann for 1 skola,
og hann var einu sinui trulofabur systur minni,
prestskonunni.” t(Hvernig ldr pab ut uni piifur?”
t42E, spurbu mig ekki um pab; presturinn okk-
ar komst einhvern veginn a milli peirra. Vesai-
ings Jon tdk sjer pab nserri.” Ekki rninukabi
Icngun Gubbjargar vib potta ab sja nyja prestinn.
En hvernig atti ab fora ab pvi? Hesta vantabj
raunar ekki, cu brobir liennar var ekki heima,
og hun gat ekki farib einsomul. L pessum svif-
uni kemur litil stulka inn og segir, ab okunnug-
ur mabur bibji ab gefa sjer ab tlrekka. Gub-
bjurg varb fyrir svorunuin og segir: t4Gefbu lion-
urn ab drekka og grennslastu um ferbir bans.’’
Stuikan for, og kemur ab vbrmu spori aptur og
segir, ab hann <etli ab vera vib gubspjdnustu lija
prestinum a niorgun. uBiddu hann ab biba da-
Ijtib, mig langur ab verba honum samferba, og
siektu svo hestiun.” Stuikan gj.irbi sein henni
var sagt. Maburinn kvabst skyldi biba og Gub-
hj.irg bjo sig i snatri, og leib ekki a longu, ab'
ur him varb tilbuiu og stje a liestbak. pau ribu
ofan trabii-nar, og pa fjekk him fyrst tiriia til ab
skoba samfylgdaiiMann sinn. og pokkti him pa pegar,
ab pab var su hiim sami. er liitti luma a berjv-
monum Og hafbi sagt ab hunog Pall aittu ekki sluip
saman, en ekki vissi hun hvort hann pekkti sig.
pau ribu nu sem leibir lagu eptir hjerab'inu, par
til pau sja ab karlmabur og kona cru ab kvla
hiisinaia a stbbli. YEniar voru uijiig styggar, og
sau pau ab maburinn reiddi hnefann ab kvenn-
lnanniiiiim, pegar cinhver terin slapp. Loksins
heppnabist peim pci ab kvla fjeb og rak mab-
urinn hurb fyrir. Gcngu pau svo lieini. liklega
eptir f,;tum. potta voru pau Pall og Katrln,
og pekkti Gubbjirg pau strax. Segir pa fylgdar-
mabur liennar upp ur purru: i4pab synist mjer
ab Pall sje mi 1 gdbu skapi til ab jeg geti unn-
ib vebmalib okkar, stulka min. Munib pjer ekki
eptir pvi? Jeg setla nu ab gamiii minu ab taka
ur dyrunum og vita svo, hvernig for; hestana skul*
um vib teyuia undir klettana, svo pau sjiii engiti
vegsmnmerKi.” Hann gjorbi sem liann hafbi sagt.
hvort seni Gubbjorg mselti me6 ebu moti. Ab
vormu spori komu pau hjonin aptur. hun meb
mjolkurfCturnar, og hann meb teyminga og hnapp-
eldur, liklega til ab hepta hesta par liierri bam-
um, svo lljotara yrbi ab na peim um lnorgun-
in til kirkjuferbar. pegar hann sjer ab Ijeb er
sloppib, henti hann bbndmiuin og tok til fotanna.
og pab sama gjorbi konan. pan eltust um stand
vib kindurnar, en gengi ilia i fyrra skiptib, pa
gckk ennpa ver nu. pan sja, ab Pall roibir
hnefann ab Katrlnu, og segir: (lBerbu pig ab
hlaupa. skepnan pin.” Hun reiddist og bab hann
sjalfan nenna hreyfa sig. Vib potta fault svo 1 hann,
ab hann ob til liennar, tdk i bar liennar og
sveiilabi henni nibur. Hvort synist ybur nu,
ab jeg hali unnib vebmalib?” sagbi maburinn.
i4hvort er gott iyrir harsara, punglynda og frib*
elska’ndi konu, ab eiga Pal?” ' „petta var lika
ofraun,” sagbi Gubbjorg. 1.Ofraun! er pab ofraun.
po nokkrar ajr sleppi tit ur kvium, ab svifast ekki
slfkrar fulmennsku; hvab mtin pa vib annab meira?
Gubbjiirg, sagbi eins og vib sjillfa sig: l(pab vissi
jeg fyr ab Pali var iaus lu'indin. en svona lausa
hugbi jeg liana ekki.” pan hjdn voru uu apt-
ur buinn ab kvla fjeb. Katrln for ab nijdlka, en
Pall geltk til hesta, en Gubbjdrg og samferba-
mabur liennar stig’ii aptur a hesta sina og hjoldu
afram. (tAf hverju rjebub pjer ab Pali vaeri laus
hondin, eins og pjer scigbub i dag?” spurbi nu
maburinn. j(Af pvi hann laust mig einu sinni
kirinhest.” j.Og pjer haiib ilia polab, eins og
Hallgerbur forbum. pab er hvorttveggja, ab
pab steniir ilia karlinbnnum ab berja konur, enda
leitib pib sjalfar rjettar ykkar, pegar svo ber
undir.” ,,pab var raunar ekki ab orsakalausu,”
sagbi hun; (( svo'stob a. ab jeg var einu sinni a
berjarnd, pegar jeg var barn. Jeg farm pa sjalf-
skeibiiig nalaigt gCtunni, sem einhver ferbamabur
hafbi liklega tjnt. og ljet jeg hann a botninn a
krukltu peirri, er jeg tihdi berin i; seinna um
daginn fyllti jeg kvukkuna meb herjum; litifbu
sum bCriiin, sem voru meb 1 hopmnn, misst her-
in 'sin 1 allogum. Jog setti krukkuna eitthvab fra
mjer. enn pegar jeg kom ab henni aptur, voru
berin og sjalfskeibingurinn horlinn; jeg sa tilsynd-
ar dreng meb eitthvab svart fyrir andlitinu hlaupa
eitthvab hurt, og hugbi jeg pab vera utilegu-
dreng, og pottist sleppa vel- fra sliku illpybi.
pab var, minnir inig. pegar pjer fundub mig i
fyrsta skiptib; en rjett acur en atti ab fara ab ipsa
meb okkur Pali, lor liann at raeugli ab taiga spy tu,
og pekkti jeg par hriifiun hja honum. Pall sagb-
ist pa hafa verib iitilegudrengurinn, er jeg hugbi
vera, en mjer pdtti pab lysa drabvendni ab skiia
ekki hnifuum og lidtabi honum i hraebi ab ciga
liann ekki, og um leib dip jeg svo dpyrmilega
hnilinn ur hendi bans, ab harm skar sig 1 fing-
urna. petta stobst hann ekki og rak mjer 16br
ung, og eptir pab var engrar saettar ab vaenta.
En hvernig siiub pjer skapferli Pals fyrir ? ’ ((Jeg
rjeb pab af hofublagi bans; en haiib pjer hnif*
inn?” t(Ja, jeg hef hann hjerna i vasa nifiium,”
sagbi GubbjAg og tdk hann upp. (Ipab er pd
gamli hnifurinu ininn,” hropabi maburinn. upab
er oldungis rjett, jeg tindi lioiium ai heibiuni i
i'yrri ferfinni, cr jeg fdr; helir hann komib Cllu
pcssu af stab, pab er undaijeg og p» rjetilat
bending. Viljib pjer skipta vib mig a honum
og bring pessum. pab er raunar ekki hinn sami,
sem vib vebjubtun um, enda vann jeg pab veb-
mal. er ekki svo?” Hun ‘svaiabi engu, heldur
rjetti honum hnilinn og tdk vib hriiigjiuin, sem
hann rjetti henni. t,pCgn er sama og sampykki,’’
segir liann. ..petta sje pa trhlofunaihiingiir ybnr.”
pab verib fijotfan-ni af mjer,” sagbi nu
GubhjCrg ,_ab trulofast Pali, pt\ vaeri pab miklu
framar ab trulofast manni. sem jeg jafnvel ekki
veit, hvab heitir.” vib skulum pa seinna
tala um pab. en nu erum vib kominu heim a
prestssetrib. og pab er orbib framorbib. Jeg
pekki prestinn litillega, og skulum vib nu reyna
a gestrisni bans.” Um leib og hann sagbi petta,
ribu pau f lila&ib. Hann stje af baki og gekk
inn a undan. Ab vfrnni spori var henni fylgt
til stofu og fjekk hun par goban heina og gott
ruin, en ekki sa hun samferbamann sinn.
Um morguninn streymdi kiikjufolkib ab f
hopum. pvi aliir voru forvitnir ab luyra til hins
nfja prests. Af utansdkuarfolki var og niargt,
par a mebal sdknarprestur Gubbjargar. sjera Sig-
hts og kona bans, einnig Pall og Katrln, sem nu
voru alsiitt, Hun umbar hann betur. en flestar
abrar munduhafa gjbrt, pvi hun leit upp fyrir
sig til hans og kyssti pa hCndina. sem hirti liana,
pau attu pannig betur sainan en GnbbjOrg og hann.
Gubbj.'.rg gekk i kirkju ein sjer, pvi ekki gaf
hun sig fram vib pab fraendfoik sitt. Hib fyrsta,
er augu liennar leitubu, var presturinn nyi, en
hans var ekki iengi ab leita; hann stob fyrir
altari. og po hann sneri baki ab sffnubinum, gat,
henni varla dulist, ab pab mundi sa hinn sanij
og him hafbi orbib saniferba daginn abur. I
pessu sneri liann sjer fram og tdnar: uDrottinn
sje meb ybur.” Gubbjcirgu varb liverft vib,ogsvo
var him hrifinn Undarlega. ab him vissi ekki fyr
en hringt var til utgdngn. og foikib fdr ab rybj-
ast ut, pvi nil la nipnnum a ab fara ab bera sig
saman uni prestinn. Him gekk ut lika og fdr ab
grennslast eptir einhverri samfyigd heim, pvi him
pdttist vita ab ekki mundi hun aptur njdta sain-
fylgdar prestsihs. pa var allt i einu kailab a
liana og henni visab inn i stofu. par voru fyrir
sjera Jdn, presturinn, sjera Sights, sdknarprestur
liennar, og S.igribur, kona hans, lika Pall og
Katiin. Gubbjorg, sem sjaldan hafbi sjeb Pal
sifcan kvoldib gdba, og var heldur ekki i nein-
um kierleikum vib hjonin, kunni ekki vel vib sig
i pessum hop. par vib baittist einnig pab. ab
hun var feimin vib nyja prestinn og drd him sig
pvi i hlje sem mest him matti; hun dskabi sjer
heldur ab vera upp a haheibi i berjaliit. heldur
en ab vera a pessu pingi. En pa. leit sjera Jdn
til liennar, augu peirra niaittust. svoorbin puritu
ekki til; siban gekk hann til liennar og segir um
leib og hann snyr sjer ab hinum. som inni voiu:
..petta er unnusta min, oskib mjer nu til ham-
ingju; cf pib vissub, hvernig jeg hef unnib liana,
mundub pib undrast enn vneir. Jeg vebjabi vib
liana i berjamo fyrir naerri 3 arum, ab jeg skyldi
syna henni, ab him og Pall ®ttu ekki skap sainan.
Jeg setti steinliring penna undir. sem pti gafst
mjer einu sinni, Sigrlbur, en him vebjabi sjaifri
sjer. Jeg var orbiim niErri voniaus um, ab geta
unnib fyrir hinn tiltekna tima, cn i gser tokst
mjer pab loksins.” pegar hann sagbi petta litu
pau Katrln og Pall hvort a annab. pau skyldu
eflaust, hvab att var vib. ((Hjerna skolal rd&ir
minn og fornvinur,” sagbi sjera Jon og sneri sjer
ab sjera Sigfusi, (<hjerna er aptur hnifurinn, sent
pii aafst mjer forbum, abur en vinattubaud okk-
ar slitnabi, Njdttu hans nil vel. Hann hefir
skorib sundur tryggbaband Gubbjargar og. Pals,
en jeg a engan patt i pvi; vib skulum nu enchu-
nyja Ionian kunningskap, og lata aliir sakir folia,
pjer Pall vil jeg gefa bring mdbur pintiar, pvi
hefbir pit ekki gefib mjer tickifeeri i geer, til ab
vinna vebfieb, hefbi jeg orbib ut meb liann saint,
og nil aetla jeg ab endingu, eb bibja ykkur ab
sitja brubkaup mitt 24. niesta manabar 1 Heib-
arbanium gainia, aeskusti.bvum peirra konu pinn-
ar, Siglusi og konu niinnar tilvouandi og tengda-