Skátablaðið Faxi - 05.10.1967, Qupperneq 6

£$yÆtu hnútina. Galdurinn er*
1-feyea hnútinn öf lyklinum,
én þfess ab loaa tðlurnar af
endánum. Þegar þab e.r búib
bóngiir Xýkillinn laus á lykkj-
uríni:.
—O00~-r
■$ y .**
Þa& yar í yfirfuilum strœtis-
vagni* 1 iaiðrx þrðnginni stö&
máög feitur maður og gat sig
hvergi hrœrt. Maður sem etoö
fyrir framan hann sagði byrsturí
ttKva& er þetta maðm? burfið þér
endilega áð hrinöa mér?tt
hrxndi eklci,” sagði sá feiti
"ég er bara a& draga anðann."
*r—C0(3*r,—
Presturinn heimsótti Jón gamla,
sem bjáðst haf&i hósta ög
ms&i og or&inn vsr héýmar3ljór •
M.a. spur&i hann’.um íí&an iconu
hans. Jón misskilói spurninguna:
tt0, helöur lélega, þrestur gó&ur."
“Þetta er víst piaga, sem ég verð
a& búa við alla ævi. Þó tekur út
yfir allt á nóttunni, bá hef ég
ekki .stundlegann •l?ri&.
BLAUTAR ELDSPXTUR
Aiíír skátar vxta hvernig hægt er
a& .for&a eldspitum fré þvi a& blotna
me&.þýí.a& dyfa þeim x brá&ið vax.
Brí segijum nú svo, að þetta hafi
gleyms.t á&ur en lagt var ©f sta&
að héiman. Hyemig aigum við þá'
að í'ara að þvi a& þui’ka eldspítuTj.
sém háfa blotnað? Gamall skáti
sag&i mer nýléga hvernig hægt væri
að bjarga sér. Strjúktu eldspítun-
um í hári þinu og þær þorna á
siuttúm tíma. CBn ef. hárið er bióutt
er þetta gagnslauet.)
-~o0o--
Drukkinn mabur gekk eftir götunni.
Annan fótinn hafði hann á g&ng-
stéttinni, en hirín i göturennunni,
Lögrögluþjónn, sem sá til mannsins
þreif í öxl hans og sagði: "Komau
upp úr rennunni, ’.þu ert blind-
fullur.M”Guði séílof," sagði sá
druldcni} nég hélt ég vœri draghaldur
Snúið karlinum við og
s^áSx sjáið^hvernig
hann litur ut þa.