Skátablaðið Faxi - 31.01.1969, Side 4

iiiFTIk F. HAYBN DIMMOCK
TONI
—H—'"
TALAE
UM QFLiTUNGA,
Þegar Davíð var koninn
upp á hsðarbrún, var
skapið farið að skána,
Langt úti við sjónbaug
gat að lxta stórt úthafs-
far á leið niður Erna-
sundið. lavið tyliti sér
niður og fylgdist með
skipinu, sem virtist líða
áfram á spegilsléttu vatn-
inu. Hann var svo niSiUr
sokkinnniður í hugsanir
sína.r, að hann heyrði
ekki til drengsins, sen
var á leiðinri til hans.
„Sffill.
Davíð spratt upp.
„0, ert, það þú. Hvað
viltu nér?" Beiskju kenn-
cli í röddinni cg brúnir-
nar pungar.
„Mig langaði einungis til
að spjalla við þig," sagði
Aötony Beckett. „Þú varst
nefnilega ekki svo góður
að gefa nér takifmri ti1
að skýra pér til full-
nustu frá sveitinni okkar','
„Þú þarft ekki að gefa
mér neinar skýringar, og
ég vil helzt ekki skipta
mér á neinn hátt af nál -
efnun skólans.
Vertu svo vmnn að hafa
hugfast, að ég er skó—
burstarinn.....verð það
að minnsta kosti, þegar
skólinn hefst aftur."
„Þú ert geðslegur eða.
hitt pó heldur. Þú gefur
mér fyllil4ga í skyn, að
pú viljir ekkert hafa
sainan við aig að snlda. "
Antony talaði hmgt, og
vottaði fyrir iðrun í
rödd hans. „iíg var að
vona, að við gmtun orðið
vinir. "
Það hnussaði í Davíð.
„Þú veizt fullvel, að
pað getu ekki orðið."
„Þú setur skólann enn
fyrir þig," tautaði
Antony.
„Já, ég mun ekki
gleyma honun efir-
leiðis," sagði Davíð.
„Freandi ninn nun sjá til
þess. Og hann mun sjá un,
að ég gœti stöðu ninnar.
Þannig er þetta Becketti'
„Vertu svo vsnn að kalla
mig ekki Beckett. Vinir
ninir kalla nig Tona."
„Fallegt nafn," sagði
Davið.((Einhver bezti vinur
ninn í sveitinni ninni
var kallaður Toni. Hann
var ósvikinn skáti . "
„Mig langar afar nikið til
að heyra eitthvað xux gönlu
sveitina þína. Eg hef ekki
enn farið í útilegu, en
býst við að fara nasta
sunar. Eefur þú farið í
útilegu?"
„Langar þig í raun og
veru að heyra eitthvað
frá þeirri tvö hundruðustu
og fjÚBtándu, en ovo
köllun við sveitina, það
er 214. Austur Lundúna;-
sveitin?"
Aöur en Bavíð vissi af,
var hann farinn að segja
Antpny""frá sveitinni og
útilegun hennar að Gil—
well Park. Og svo kon
hann að kvöldinu ógleym—
anlega.
„Þeir gerðu mig að sveit-
arforingja, og ég hef
alörei verið eins glaður.
Allt hefði verið svo sen
bezt hafði verið á kosið,
ef slys hefði ekki að
höndun borið...."
Hann snér sér undan, svo
að Antony tæki ekki eftir
tárunun, sem komu fran í
auguu hans, en hinn varð
i m
strax var við geðshrmringu
hans og innti hann frekar
i un þetta.
! 0g svö sagði Bavíð honun
; allt sen var, og þótti
, honum vmnt un að geta létt
af hjarta sínu við jafn—
i aldra sinn.
; „0g þá veiztu, hvers
; vegna ég kon hingað til
i Croxley," sagði hann að
: lokun.
i Nokkur þögn varð og
| drengirnir báðir hugsi.
; „Eg á enga sttingja hér
• í landi," sagði svo Toni
; „Og nér finnst einnana-
í legt,”
; „0g pess vegna verðurðu
; að vera hér í jólaleyfinu'.'
; Toni kinkaði kollis,
■ „0g þess vegna þótti nér
; ganan að sjá þig í gmr.
Eg vonaði, að við gætun
; orðið vinir."
I „Eg er hrmddur un, að
; okkur verði ékleift að
■ bindast vináttu,"sagði
j Ðavíð beisklega.
j Toni leit snoggt á hann.
’ „Þú hefur áhyggjur út af
i untáli annarra," sagöi
; hann.
Ðavíð kinkaði kolli.
1 „Frandi verður:..nér þungur
; í skauti. Eg þekki
hann litið, en hef þó
: kynnst honuu nógu vel ,ti 1
, pess*ao sannfarast un, að
hann er skyldurakinn og
j veit nuninn á þjóni og
'»herra, Eann yrði viti oi’
j sínu fjær að reiði, ef
frh. á nmstu síou.
•3-