Dagsbrún - 01.09.1895, Blaðsíða 4

— 132 —
Jpetta væri satt, sem jarðfræðin og vísindin sögðu, þá gat ritningin
ómögulega öll verið sönn, hún gat ekki verið fnllkomin opinberun
guðs. 0g nú eru þeir, sem sannleikans ieita, alveg liættir að öttast
ópið, að þeir séu vantrúarmenn og trúníðingar. Bæði innan vc-
banda kyrkjunnar, sem utan, cru menn óhræddir farnir að látasann-
færing sína í Ijósi, og fyrst þá, þegar það er alment orðið, getamenn
verið í'ullvissir um framhaldandi þroskun mannkynsins.
En það er og annað, sem nú á seinni tímum heflr lircyft hugi
manna. En það er það, að menn eru'farnir að taka'eftir öðrum trú-
brögðum eldri en kristni, og bera þau saman'við kristnina, og sji
menn þá, að hvergi í heiminum hefir guð látið sig án vitnisburðar.
0g þegar vór rekjum'uppruna og eðli þessara ti’úbragða, þá sjium
vór, að það er ekki í Gyðingalandi einu, heldur alstaðar í heiminum
sem trúbrögðin hafa þroskast, eins og mannkynið; en alt þetta teija
trúmennirnir trúarvillu og vantrú. En þetta hlaut að vera þannig
eftir því sem mentunin óx. Og það sýnir e k k i, að mennirnir séu
að falla í vantrú, heldur hitt, að þeir eru að vcrða v itrar i. Menn
eru farnir að vita meira en þeir vissu áður. Þeir voru lengi börn að
andlegum þroska, en nú eru þeir að vaxa frá því. Þeir eru farnir
að læra að lesa betur það, sem guð sjálfur hefir skrifað á klettana
og allstaðar í bók náttúrunnai’.
Afleiðing þessarar þekkingar er sú, að ýrnsar gamlar hugmynd-
ir hafa gengið í gröf sína. Iiugmyndin um að jörðin væri flöt, er
nú dysjuð fyrir löngu, en í þess stað hafa menn íengið, ekki ein-
tóma hugmynd, lieldur vitneskju um meiri og fegurri og tígulegri
lieim, og liöfum vér vissulega enga ástæðu til þess, að harma yfir
þvi. Allur þorri liinna svokölluðu visindamanna og heilir hópar af
lærðum og leikum, eru nú búnir að grafa biblíuna sem guðdómlega
innblásna bók, menn geta ekki viðurkent hana sem aigilda reglu
fyrir siðgæði manna; en í stað liennar höfum vér fengið liina miklu
bólc náttúrunnar, með miklu dásamlegri opinberun, og með hinni
vaxandi þekkingn og skynsemi manna, getum vér æ betur og betur
þýtt og lesið þessa opinberun. Þessi hin nýja biblia er ritning, sem
þroskast, sem heflr verið að þroskast síðan jörðin fyrst fór að skap-
ast, og mun halda áfram að þroskast eftir því, sem ár og aldir líða
og eínlægt lærum vér betur og betur að lesa þessa undariegu bók.
Vér höfum gömlu biblíuna enn, en að eins sem bókmentasögu og
þroskunarsögu Gyðinga og trúar þeirra; í henni lesum vér háfleyg
orð spámanna þeirra og lífssögu manns þess, sem verða mun fyrir-
mynd heimsins um aldur og æfl.