Ljósið - 11.06.1921, Blaðsíða 3

LJÓSIÐ
3
á gamla löggjafann er heimtaði líf fyrir líf, tönn
fyrir tönn og auga fyrir auga.
Eg er hógvær og lítillátur við Ólafíu og kon-
una blindtrúuðu, Margréti Sveinsdóttur í Hergilsey
er orti um mig skammarvísur, af því eg vildi og
gat ekki trúað bæði á djöfulinn og miskunnsaman
drottinn, sem báðir kennast úr ritningunni. Eg fer
mjúkum orðum um séra Eriðrik Friðriksson, þar sé
eg sjálfsafneitun og finn engan lærdómshroka. Þess-
vegna liefi eg sett í Ljós mitt vísur orktar til mín frá
rétthugsandi prestum, próföstum, skáldum, er sýna að
þeir virða mína starfsemi í þarfir frelsisins og barna-
fræðarann drottinn vorn Jesú Krist.
Blaðið Lögrétta fiytur vísur eftir skáldið Stefán
frá Hvítadal. Þær sýna hvað kristilegir hugsjóna-
menn álíta bjartsýni mína og glaðlyndi bera vitni
um kærleika til guðs og manna í ádeilum mínum
til biskups og þingmanna, líka einurð mína og kristi-
lega frelsisást. Vit og frelsi er frá drotni vorum og
herra Jesú Kristi, en vanbrúkun allra gjafa hans frá
rangri stjórn manna. Myrkravald djöfulsins verður
að útrekast af mönnum, því frá mönnum er það
komið en eigi frá heilögu himnariki. Guð faðir hefir
aldrei reiðst sinni sköpun. Það voru heiðingjar er
héldu guð sér líkan og svo viltir eru menn enn í
dag að halda það sama. Það rétta í guðfræðinni er
að faðir vor sendi sinn eilífa, góða son, heiminum
til frelsis og sálulijálpar.
Cfuðs sonurínn gerði vilja föðursins, færði heimi
vorum orð eilífs lífs og barnaréttinn og lifandi trú
á írelsandi náð, því allir erurn vér syndarar. Þetta
skildu ekki þeir drambsömu bóklesnu Gyðingar, og
þetta meðtekur ekki sá mentaði heimur enn, nema
að nokkru leyti, svo alt er hálfverk. Kristniboðið
fult af efnishyggju, skáldskap og táknatilbeiðslu og
ójöfnuði. Sá jöfnuður er frá guði þeim algóða, að