Morgunblaðið - 15.09.2017, Síða 9

mann og Ólafur Arnalds er. Hér hafa menn
komið auga á eitthvað, svo mikið er víst.
Sölvi glottir út í annað við þessar pælingar
blaðamanns en setur svo upp yfirvegað fas
fagmannsins.
„Ég er nú bara auðmjúkur gagnvart þess-
ari nafnbót enda til miklu flinkari hagfræð-
ingar en ég, bæði í akademíunni og eins á
fjármálamarkaðnum, svo því sé haldið til
haga. En nei, ég myndi aldrei ana að nein-
um svona fjárfestingarákvörðunum, hvorki
þessari né neinni annarri. En á einhverjum
tímapunkti sannfærðist ég um að streymið
væri ekki bara framtíð tónlistarútgáfu held-
ur líka framtíðin í allri miðlun á efni, hvort
sem það er sjónvarpsefni, bíómyndir eða
jafnvel bækur. Þegar maður hefur sannfærst
um þetta þá er eins og það opnist fyrir
manni nýr heimur af möguleikum. Þetta er
eitthvað sem gæti vaxið um 20 prósent á
milli ára, en gæti líka vaxið um 900 prósent
á milli ára. Þetta er bara svo opin bók í
augnablikinu og ef við horfum bara á kata-
lóginn sem við eigum í augnablikinu þá finn-
ast mér möguleikarnir vera óþrjótandi, í því
hvernig má nýta það efni. Það er náttúrlega
það sem er á endanum að reka mig til að
fást við þetta, en um leið ást á þeim menn-
ingarverðmætum sem þarna eru og leiðir til
að nota þau til að fjármagna ný menning-
arverðmæti og veita stuðning til nýrra tón-
listarmanna. Það er enginn sem veit betur
en ég hvað það er erfitt að vera nýr tónlist-
armaður,“ bætir Sölvi við og brosir. „Það er
bara stanslaus höfnun og stress og óöryggi
því þú ert að leggja allt undir. Ég er búinn
að smakka á þessu öllu saman og veit
hversu dýrmætt það er að fá stuðning á
þessum viðkvæma tímapunkti. Ég var svo
heppinn að fólk var tilbúið að hlusta á mig
og gefa mér og minni músík séns; núna
finnst mér rétt að ég gefi það sama til baka
til handa yngri tónlistarmönnum sem eru að
reyna að koma sér á framfæri.“
Eðlilegt að þróast áfram sem einstaklingur
Eins og Sölvi segir sjálfur frá tók hann
„svala“ U-beygju í sínu lífi árið 2004 þegar
Quarashi hætti. Hann ákvað í framhaldinu
að setjast á skólabekk og læra ákveðna hluti
sem honum fannst hann ekki nægilega
sterkur í. „Ég kom úr máladeild í MR og
vantaði ákveðna stærðfræði til að geta hafið
nám í hagfræði. Þess vegna skráði ég mig í
kvöldskóla í Fjölbrautaskólanum í Breiðholti
og djöflaðist þar heilt sumar, þrjú kvöld í
viku, til að klára þessa áfanga sem mig vant-
aði.“ Nokkrum árum síðar er okkar maður
orðinn sprenglærður hagfræðingur með
meistaragráðu. En hvernig er það, missa
svona bransagaurar ekki allt „street-cred“
við það að setjast á skólabekk og skipta
hettupeysum og Dickies-buxum út fyrir
jakkaföt frá hinum sænska J Lindeberg?
Sölvi kímir við tilhugsunina. „Jújú, margir
hafa svosem alveg furðað sig á því,“ segir
hann, brosir við og sötrar kaffið. „Ég hef al-
veg heyrt fólk spyrja mig að því hvað ég sé
að gera í þessum jakkafötum og svona. Það
er þó minna og minna í seinni tíð. Ég segi
bara að ef þú ert alveg í sömu sporum þegar
þú ert fertugur og þú varst þegar þú varst
nítján, tja … það er allavega vegferð sem ég
kýs ekki fyrir mig. Ég er bara þannig að ég
verð að fá nýjar áskoranir í lífinu í stað
þess að hjakka í sama farinu. Fyrir mér var
mjög náttúrlegt að fara í skóla, foreldrar
mínir eru menntafólk og ég hef aldrei efast
um að það var frábær ákvörðun.“
Sölvi hugsar sig um stutta stund og tek-
ur svo til máls á ný.
„Við lifum miklu lengur nú til dags en áð-
ur og það þykir núorðið bara sjálfsagt og
eðlilegt að hafa fleiri en einn „career“, og
þessi gamla hugsun að þú veljir þitt starf
þegar þú ert nítján og haldir þig á þeirri
hillu þangað til þú ert sjötugur, hún er á
undanhaldi, held ég.“
Tímarnir breytast og fötin með
En hvernig gerðist þessi umbreyting, og
á hversu löngum tíma? Settist Sölvi dag
einn á háskólabekk og varð undireins
snyrtilega klæddur ungur maður? Sölvi
skellir upp úr við tilhugsunina. „Við [strák-
arnir í Quarashi] vorum mjög mikið í Fresh
Jive, Stüssy, Dickies, og seinna í Carhartt,
mjög mikið í því, og Adidas. Sko, þetta var
í rauninni ekki mjög flókið í þá daga. Árið
1992 fékk ég plötu í hendurnar sem heitir
Check Your Head með Beastie Boys, og
framan á þeirri plötu er mynd af þeim þre-
menningum sitjandi á gangstéttarbrún.
Þeir eru snoðaðir, þeir eru í Adidas Cam-
pus-strigaskóm – sem er hætt að framleiða,
nú fást bara Gazelle (innsk.blm. Þvílíkt
namedrop, og sjá, þar small allt street-cred
inn aftur, sisona!) – svo ég fór bara til rak-
arans míns á Vesturgötunni og lét snoða
mig, pantaði mér Adidas Campus-skó frá
útlöndum í gegnum vin með tengsl inn í
flugið, og reddaði mér svo Stüssy-bol í Xtra
búðinni á Laugaveginum. Þetta var „overn-
ight transformation“ á mér. Þegar ég var í
kringum þrítugt varð svo önnur svona um-
breyting á mér, þó hún hafi tekið meiri
tíma. Þá var ég við meistaranám í Svíþjóð
og á einhverjum tímapunkti náði ég tökum
á jakkafötunum. Þau eru svona aðeins
meira lærður klæðnaður, getum við sagt.
Ég skal bara alveg viðurkenna það,“ segir
Sölvi og hlær við. „Ég reyni að halda mig
við jakkaföt sem gera mig ekki eldri. Það
er svolítið trikk því sum jakkaföt gera
mann ellilegri,“ bætir hann við. „Chelsea
boots við fötin og þá er maður sáttur. En
þetta er ekki lengur einhver vinnubúningur.
Svona klæði ég mig bara í dag,“ segir Sölvi
og hellir í sig dreggjunum úr kaffibollanum.
Framundan er seinni hálfleikur dagsins hjá,
við starf sem Sölvi lítur á sem forréttindi
og gjöf í senn.
Það er einhvern veginn svona sem maður
á að haga hlutunum; gera það sem maður
elskar svo maður elski það sem maður gerir
að staðaldri.
hagfræðingur
Morgunblaðið/RAX
Framtíðin Sölvi Blöndal: „Á
einhverjum tímapunkti sann-
færðist ég um að streymið
væri ekki bara framtíð tónlist-
arútgáfu heldur líka framtíðin
í allri miðlun á efni, hvort sem
það er sjónvarpsefni, bíó-
myndir eða jafnvel bækur.“
Morgunblaðið/RAX
U-beygja Árið 2004 sagði Sölvi skilið við tónlistina og settist á skólabekk.
Hættur Sölvi á tónleikum með Quarashi. Hljómsveitin naut gríðarlegra vinsælda en Sölvi
hefur engu að síður lagt eigin tónlistarferil á hilluna í dag.
FÖSTUDAGUR 15. SEPTEMBER 2017 MORGUNBLAÐIÐ 9