Feykir - 21.08.2014, Side 7

31/2014 Feykir 7
Í sumar var töluvert talað
um aukinn áhuga
brúðhjóna á að gifta sig á
óhefðbundnum stöðum og
að æ fleiri veldu fallega
staði í náttúrunni til slíkra
athafna frekar en kirkjur.
Af því tilefni fór Feykir á
stúfana og spurðist fyrir
hjá prestum um óvenjuleg
brúðkaup á svæðinu. Kom
þeim saman um að slíkt
væri engin nýlunda og
alltaf töluvert um
útibrúðkaup á hverju ári.
Eitt slíkt var haldið í
Borgarvirki í sumar og
blaðamaður Feykis ræddi
við brúðina, Huldu Rós
Bjarnadóttur, sem einnig
gaf leyfi fyrir birtingu
meðfylgjandi mynda.
„Ég og maðurinn minn vorum
búin að vera trúlofuð í tæp tvö
ár þegar við giftum okkur í
sumar. Á þeim tíma höfðu
margar hugmyndir sprottið
fram um hvar brúðkaupið ætti
að fara fram. Ýmsir staðir á
hálendinu komu sterkir inn,
VIÐTAL
Kristín Sigurrós Einarsdóttir
svæðið sem flestir Íslendingar
aka í gegnum án þess að stoppa
og sjá hvað ber fyrir augu,“
segir Hulda Rós, aðspurð um
aðdraganda þess að þau ákváðu
að láta gefa sig saman í Borgar-
virki.
Hulda segir jafnframt að
margir staðir innan sýslunnar
hafi komið til greina bæði fyrir
athöfn og veislu. „Við völdum
Dæli í Víðidal þó nokkuð fljótt
sem veislustað vegna þess hve
flottur staðurinn er. Þar er tjald-
svæði með góðri þjónustu, frá-
bært útsýni yfir dalinn, dásam-
legir eigendur og mjög barnvænt
svæði, en við vildum að börn
væru hjartanlega velkomin í
brúðkaupið. Borgarvirki varð
svo fyrir valinu fyrir athöfnina
þar sem að staðurinn tengdist
útivistaráhuga okkar, sem og
engin kirkja gat skákað staðnum
að okkar mati. Ekki einu sinni
Þingeyrakirkja. Strax eftir að
staður og stund voru ákveðin
var farið að leita að ýmsum
búnaði fyrir veisluna og at-
höfnina. Okkur kom ótrúlega á
óvart hvað allir í sveitinni voru
spenntir fyrir okkar hönd og
tilbúnir að hjálpa okkur. Veislu-
tjöld, pallettur fyrir hljómsveit-
arsviðið, borð og stólar, grill og
margt annað reiddi heimafólkið
fram með bros á vör. Veislu-
stjórarnir okkar sáu svo um að
allt var tipp topp á brúðkaups-
daginn sjálfan, ásamt fjölskyld-
um okkar beggja og vinum,“
segir Hulda Rós.
Einstaklega
persónuleg
athöfn
Brúðkaupið fór fram 28. júní
síðastliðinn í sól og 17 stiga hita.
Tveim dögum seinna skall fyrsta
lægð sumarsins á með látum.
„Veislugestir eru enn nokkuð
hissa að við tókum áhættuna
sem og þjóðgarðar landsins, því
bæði höfum við starfað sem
landverðir. Við áttum samt erfitt
með að finna „okkar“ stað sem
bæði tengdi okkur saman og var
okkur persónulegur. Að finna
stað sem hentaði bæði fyrir
athöfn og veislu, var líka nokkuð
flókið. Að lokum stakk Her-
mann upp á að við færum út
fyrir rammann. Þennan ramma
sem einkenndi okkur sem
útivistarfólk, þ.e.a.s. hálendið og
þjóðgarðana. Fyrir valinu varð
sveitin mín, þar sem stór hluti
fjölskyldunnar minnar er frá.
Pabbi minn er frá bænum
Eyjanesi í Hrútafirði og eyddi ég
stórum hluta æsku minnar þar.
Fyrsta skiptið sem við Hermann
fórum saman norður má segja
að Hermann hafi orðið fyrir
uppljómun og tekið ástfóstri við
Vestur-Húnavatnssýslu, land-
Hermann Arngrímsson og Hulda Rós Bjarnadóttir
giftu sig í Borgarvirki í sumar
„Engin kirkja gat
skákað staðnum“
að vera með útibrúðkaup í
Vestur-Húnavatnssýslu þar sem
norðanáttin fer víst ekki í
sumarfrí að margra mati.
Ástæða þess að þessi dagur varð
fyrir valinu er að presturinn
okkar átti eingöngu þennan dag
lausan fyrir sveitabrúðkaup. Allt
var því planað eftir því. Í febrú-
armánuði tilkynnti presturinn
okkur svo að hann kæmist ekki,
maðurinn sem hafði ákveðið
brúðkaupsdaginn okkar. En við
vorum ekki lengi að bjarga því
og fengum séra Guðna Þór
Ólafsson á Melstað, föður einn-
ar bestu vinkonu minnar, Lilju
Írenu, til að gefa okkur saman.
Með liðsinni þeirra feðgina varð
athöfnin okkar yndisleg og full-
komin í alla staði. Við fengum
einnig Valdimar Guðmundsson
söngvara til að syngja í athöfn-
inni og spilaði frændi Her-
manns, Rafn Emilsson, undir á
gítar. Eins og margir veislugestir
sögðu þá var þetta einstaklega
persónuleg athöfn okkar brúð-
hjóna,“ segir Hulda Rós.
Að sögn Huldu Rósar höfðu
margir veislugestanna aldrei
staldrað við í Vestur-Húnavatns-
sýslu. Það kom fólki því á óvart
hve flott svæðið er í heild sinni.
„Við buðum gestum okkar upp á
fría gistingu á tjaldsvæðinu í
Dæli til að ná sérstaklega góðri
stemmingu, sem og varð! Gesta-
fjöldinn var um 120 manns og
þar að auki 30 börn. Veislan sjálf
fór fram á tjaldsvæðinu í Dæli
þar sem við létum reisa tvö
veislutjöld. Þar var þó nánast
óþarft því veðurblíðan var
þvílík. Eftir að við brúðhjónin,
ásamt dóttur okkar, Herdísi
Öskju, renndum í hlaðið á
brúðarbílnum, þ.e.a.s. rauðum
Willys, var boðið upp á íslensk
jarðaber og heimabakaðar smá-
kökur í forrétt, eftir að skálað
hafði verið í kampavíni.
Ríkharður, frændi Hermanns
sem er kokkur, sá um veislu-
matinn, grillað lambalæri með
meðlæti, og vinkonur mínar og
ættmenni sáu um brúðartert-
urnar, heimagerðar franskar
súkkulaðitertur. Svo steig brúð-
guminn sjálfur á svið eftir ræðu-
höld og spilaði með hljóm-
sveitinni sinni. Fyrst voru tekin
nokkur hressileg barnalög, eins
og Engir fordómar með Polla-
pönk, og krakkarnir þyrptust að
sviðinu af gleði. Þegar á leið
kvöldið tóku fullorðinslögin við
og spilað var fram á rauða nótt.
Við brúðhjónin skemmtum
okkur konunglega og eitthvað
eftir miðnætti yfirgáfum við
svæðið og skriðum inní tjald-
vagninn okkar, sem stóð utan
tjaldsvæðisins, með bros á vör,“
rifjar Hulda upp.
Hermann og Hulda ásamt dóttur sinni, Herdísi Öskju. Mynd: Rut Arngrímsdóttir
Brúðkaupsgestir í stórbrotnu umhverfi í Borgarvirki. Mynd: Rut Arngrímsdóttir