Morgunblaðið - 20.11.2017, Qupperneq 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 20. NÓVEMBER 2017
✝ Hulda Péturs-dóttir fæddist á
Patreksfirði 1. maí
1924. Hún lést á
Landspítalanum 1.
nóvember 2017.
Foreldrar henn-
ar voru Pétur Guð-
mundsson, f. 1884,
d. 1974, og Sig-
þrúður Guðbrands-
dóttir, f. 1887, d.
1935.
S.k. Péturs var Magðalena
Lára Kristjánsdóttir, f. 1887, d.
2001.
Systur Huldu eru Kristín, f.
1922, d. 1941, og Veronika, f.
1922.
Hulda giftist 7. júlí 1945
Svavari Jóhannssyni, f. 14.11.
1914, d. 6.5. 1988. Börn þeirra:
1) Jóhann Sigurður, f. 4. mars
1946, d. 2. júní 2017. F.k. Hans-
ína Ólafsdóttir, f. 1942. Börn
þeirra: 1a) Guðrún Dögg, f.
1966. M. Arnar Þór Sigurðsson.
Börn þeirra: a) Bjarki Þór, f.
1992, og b) Hildur Hrönn, f.
1997. 1b) Hulda Lind, f. 1966.
Fyrrverandi sambýlismaður er
Robert Wiström. Börn þeirra: a)
Kaspar Eldjárn, f. 2002, og b)
Dísa Dögg, f. 2004. 1c) Sigríður
Arndís, f. 1972. M. Ótthar Edv-
þeirra: a) Brynhildur, f. 1998, b)
Áslaug Birna, f. 2001, c) Brynj-
ar Gauti, f. 2006. Seinni kona
Sigþórs var Hildur Theódórs-
dóttir, f. 1950, d. 2009. Þeirra
barn: Fannar Freyr, f. 1985. 3)
Unnur Berglind, f. 28.1. 1962.
M. Kjartan Gunnsteinsson, f.
1959.
Börn þeirra: 3a) Elvar Már, f.
1982. K. Hanna Christel Sig-
urkarlsdóttir. Þeirra börn a)
Gerður, f. 2011, b) Illugi, f.
2017. 3b) Svavar Snær, f. 1983.
Börn hans: a) Kristófer Marel, f.
2001, móðir: Anna Júlía Wenger
Eiríksdóttir, b) Friðrika Unnur,
f. 2008, móðir: Sigríður Kristín
Davíðsdóttir. 3c) Sævar Örn, f.
1990.
Hulda bjó hjá foreldrum sín-
um á Patreksfirði fyrstu æviár-
in en flutti síðan með þeim að
Neðri-Tungu í Örlygshöfn 1927.
Þar bjuggu þau til 1936 og
fluttu þá til baka á Patreksfjörð,
skömmu eftir lát móður hennar.
Hún lauk barnaskólanámi á Pat-
reksfirði og var síðan einn vetur
í húsmæðraskóla.
Hún var virk í félagsmálum,
söng m.a. í kirkjukór og starfaði
í kvenfélaginu Sif.
Hulda og Svavar fluttu suður
1982 og bjuggu í Kópavogi uns
Svavar lést 1988. Þá flutti
Hulda í Garðabæ og bjó þar til
dauðadags.
Útför Huldu fer fram frá
Garðakirkju í dag, 20. nóv-
ember 2017, og hefst athöfnin
klukkan 13.
ardsson. Börn
þeirra: a) Edvard
Börkur, f. 1992.
Börn hans eru
Kristian Leví, f.
2014, og Arndís
Helga, f. 2016.
Sambýliskona Ed-
vards er Sara
Björk Einarsdóttir.
b) Auður Ósk, f.
2001, d. 2001, c)
Andrea Ósk, f.
2002, d) Arnór Gauti, f. 2005, og
e) Þuríður Eva, f. 2007. Fyrir
átti Hansína soninn Eirík Hans-
ínuson. Seinni eiginkona Jó-
hanns er Sigríður Björg Gísla-
dóttir, f. 1946. Börn hennar: a)
Ævar Örn Magnason, f. 1968, d.
1990. b) Daði Magnason, f. 1970.
Sambýliskona hans Aðalheiður
Þorsteinsdóttir. c) Gísli Magna
Sigríðarson, f. 1971. Sambýlis-
maður Ansgar Bruno Jones. 2)
Sigþór Pétur, f. 4.7. 1948. F.k.
Áslaug Jóna Garðarsdóttir, f.
1950. Börn þeirra: 2a) Garðar, f.
1969. K. Ragna Jenný Friðriks-
dóttir. Börn þeirra: a) Friðrik
Benóný, f. 1999, b) Katrín Una,
f. 2004, c) Elísabet Áslaug, f.
2008, d) Benedikt, f. 2011. 2b)
Svavar, f. 1972. K. (skildu) Guð-
rún Rebekka Jakobsdóttir. Börn
Þá ertu farin frá mér, elsku
mamma mín. Það er mjög skrítin
tilfinning, því líf okkar hefur verið
svo samofið undanfarin ár. Skrítið
að geta ekki hringt í þig eða farið
til þín á Naustahleinina.
En nú ertu búin að fá hvíldina
sem þú þráðir. Þú varst þess full-
viss að vel yrði tekið á móti þér
hinum megin þegar kallið kæmi.
Þú varst yngst þriggja systra
og mikil mömmustelpa. Það var
því mikið áfall þegar þú misstir
mömmu þína aðeins 11 ára, en afi
hélt áfram að búa ykkur stelpun-
um sínum gott heimili. Nokkrum
árum seinna misstir þú stóru syst-
ur þína, sem þú leist mjög upp til.
Bernska þín var því ekki alveg
áfallalaus.
Árin þín í Tungu voru þér mjög
hugleikin og ófáar sögurnar sagð-
ir þú mér frá veru þinni þar og
voru þær allar sveipaðar ævin-
týraljóma.
Þú hafðir mjög gaman af söng
og hafðir mjög góða söngrödd. Oft
man ég eftir því þegar ég kom
heim og opnaði útidyrnar, að þú
varst syngjandi við heimilisstörf-
in.
Einnig hafðir þú mjög gaman
af ljóðum og kenndir mér að meta
þau. Oft lásum við ljóð saman og
réðum í merkingu þeirra.
Ég man allar ferðirnar með þér
og pabba út um allt land, um öll
annes og dali, því Ísland og landa-
fræði var þér mjög hugleikin og
þú þekktir landið vel. Í þessum
ferðum var gist í tjaldi og gjarnan
elduð kjötsúpa eða annað góð-
gæti.
Einnig nutuð þið pabbi þess að
vera í hjólhýsinu ykkar í Flóka-
lundi.
Landafræðiáhuginn kom líka
fram á annan hátt. Ef fjallað var
um einhvern stað úti í heimi þurft-
ir þú alltaf að staðsetja hann, og
notaðir þá gjarna hnattlíkan til
þess. Seinna eignaðist þú heims-
atlas og hafðir mjög gaman af að
skoða hann.
Þú hafðir mikið yndi af blómum
og garðrækt, og rósirnar þínar á
Naustahleininni voru stolt þitt og
yndi. Varst einnig mikill dýravin-
ur og hafðir sérstakt dálæti á
hundum, þekktir flesta hundana í
hverfinu og áttir oft eitthvert góð-
gæti til að lauma að þeim.
Fjölskyldan var þér mjög hug-
leikin og það var löngu orðin hefð
að öll börnin komu saman hjá þér
á afmælinu þínu 1. maí og á að-
fangadagsmorgun. Þá var oft
glatt á hjalla. Þú hafðir alltaf ein-
lægan áhuga á því sem öll börnin
tóku sér fyrir hendur.
Hún bar þig í heiminn og hjúfraði að sér.
Hún heitast þig elskaði’ og fyrirgaf þér.
Hún ætíð er skjól þitt, þinn skjöldur og
hlíf.
Hún er íslenska konan, sem ól þig og þér
helgaði sitt líf.
Ó! Hún var ambáttin hljóð.
Hún var ástkonan rjóð.
Hún var amma, svo fróð.
Ó! Athvarf umrenningsins,
inntak hjálpræðisins,
líkn frá kyni til kyns.
Og loks þegar móðirin lögð er í mold
þá lýtur þú höfði og tár falla’ á fold.
Þú veist, hver var skjól þitt, þinn skjöldur
og hlíf.
Það var íslenska konan sem ól þig og gaf
þér sitt líf.
(Höf. Ómar Ragnarsson.)
Hvíl í friði, elsku mamma mín.
Þín dóttir
Unnur Berglind.
Hulda Pétursdóttir fæddist í
elsta steinhúsi Patreksfjarðar,
Steininum, hinn 1. maí 1924. Hún
var dóttir hjónanna Péturs Guð-
mundssonar og Sigþrúðar Guð-
brandsdóttur. Fyrir áttu Pétur og
Sigþrúður tvíburasysturnar Veru
og Kristínu sem fæddust 1922.
Fjölskyldan bjó í Steininum þar til
þau fluttu að Neðri-Tungu í Ör-
lygshöfn 1927. Í Tungu bjuggu
þau til 1936 þegar Hulda var 11
ára gömul. Vera Huldu í Tungu
var henni alltaf mjög kær því hún
var mikill dýravinur og sveita-
kona. Þó bar skugga þar á þegar
móðir hennar lést árið 1935. Pétur
flutti þá aftur á Patreksfjörð með
dætur sínar þrjár, í litla kjallara-
íbúð, þar sem þau bjuggu ásamt
ráðskonu og dóttur hennar.
Hulda byrjaði snemma að
vinna utan heimilis, við barna-
pössun og fleira. Hún gekk í skóla
á Patreksfirði og fór síðan einn
vetur á húsmæðraskólann á Stað-
arfelli.
Árið 1941 lést Kristín systir
hennar úr heilablóðfalli og var það
mikið áfall fyrir fjölskylduna.
Pétur faðir hennar giftist aftur
og seinni kona hans var Magða-
lena Lára Kristjánsdóttir úr
Breiðafjarðareyjum. Keyptu þau
aftur Steininn og settust þar að.
Alla tíð var mjög kært með
Möggu og þeim systrum, Huldu
og Veru.
Þegar Hulda var 18 ára fór hún
í vist á Möðruvöllum í Hörgárdal
og talaði hún alltaf með hlýju un
þá dvöl. Áður en hún fór norður
hafði hún kynnst verðandi eigin-
manni sínum, Svavari Jóhanns-
syni, og skrifuðust þau á meðan
hún dvaldi þar.
Svavar starfaði sem sýslu-
fulltrúi hjá Jóhanni Skaftasyni,
sýslumanni á Patreksfirði, og varð
síðar útibússtjóri hjá Samvinnu-
bankanum á Patreksfirði og
gegndi því starfi til 1982.
Hulda og Svavar giftu sig hinn
7. júlí 1945 og hófu búskap á Að-
alstræti 71. Þau eignuðust fljót-
lega tvo drengi, Jóhann Sigurð, f.
1946, og Sigþór Pétur, f. 1948.
Árið 1948 byggðu þau sér heim-
ili á Aðalstræti 85 og bjuggu þar
til 1982 þegar þau fluttu suður
Hulda var heimavinnandi hús-
móðir en stundaði öðru hvoru
störf utan heimilis, meðal annars í
fiskvinnu í Hraðfrystihúsi Pat-
reksfjarðar. Hún var mjög virk í
félagsmálum, söng alla tíð í
kirkjukór Patreksfjarðarkirkju,
starfaði í kvenfélaginu Sif og í
slysavarnadeildinni Unni.
Árið 1962 eignuðust Hulda og
Svavar dótturina Unni Berglindi.
Þau fluttu suður árið 1982 og
settust að í Víðihvammi 7. Svavar
vann hálfan daginn í Samvinnu-
bankanum í Reykjavík og Hulda
fór einnig að vinna utan heimilis.
Vann hún um tíma á Saumastof-
unni Dúki og síðan á leikskólanum
Furuborg.
Svavar lést árið 1988 og eftir
það seldi Hulda Víðihvamm 7 og
keypti þjónustuíbúð á Nausta-
hlein í Garðabæ. Þar bjó hún sér
fallegt heimili og bjó þar uns veik-
indi hennar ágerðust og hún var
lögð inn á Landspítalann þar sem
hún lést skömmu síðar.
Hulda var lífsglöð kona með
ákveðnar skoðanir.
Kynni okkar Huldu hófust 1979
þegar ég hóf sambúð með Unni
Berglindi dóttur hennar. Fann ég
alltaf mikla hlýju og væntum-
þykju frá þeim Huldu og Svavari.
Blessuð sé minning tengda-
móður minnar.
Kjartan Gunnsteinsson.
Elsku amma, „nafna mín“ eins
og þú kallaðir mig alltaf. Nú ert þú
farin á fund afa og pabba og eins
og þú sagðir voru þeir farnir að
bíða eftir þér, og eftir sitjum við
með fallegar minningar um þig,
elsku amma. Ég er svo þakklát
fyrir að hafa notið þeirra forrétt-
inda að eiga þig sem ömmu. Ég
geymi öll gullin þín sem þú gafst
mér. Öll ljóðin sem þú kenndir
mér og öll lögin sem við systurnar
sungum með þér frá því við vorum
litlar. Í öllum bíltúrunum sem við
fórum með þér og afa syngjandi
glaðar.
Fyrir þér voru ljóð ekki bara
ljóð. Þú fannst alltaf dýpri merk-
ingu með þeim. Fannst alltaf eitt-
hvað persónulegt í þeim. Og einu
sinni sem oftar fórst þú með ljóð
fyrir mig og sagðir „þetta á svo vel
við þig akkúrat núna“ sem lýsir
því hve vel þú þekktir mig og
fylgdist með hvað var í gangi í
mínu lífi.
Með þér hverfur eitt af mínum
tilfinningaböndum til Íslands.
Elsku amma, takk fyrir að þú
varst þú og að ég fékk að vera ég.
En hver veit nema ljósir lokkar,
lítill kjóll og stuttir sokkar
hittist fyrir hinumegin?
Þá getum við í gleði okkar
gengið suður Laufásveginn.
(Tómas Guðmundsson)
Þín
Hulda.
Elsku amma Hulda, takk fyrir
væntumþykjuna, gleðina, vin-
skapinn og áhugann sem þú sýnd-
ir lífi mínu og barnanna minna.
Takk fyrir að taka alltaf brosandi
glöð á móti okkur með kaffi og
kökum, spjalli um heima og
geima, ljóðalestri og söng sem lýs-
ir þér svo vel.
Þú elskaðir að syngja og
kenndir okkur systrum mörg lög
sem við sungum með þér og fyrir
þig. Þú kenndir okkur líka að það
þarf að skoða og túlka texta til að
skilja lagið og það gerðir þú af svo
mikilli innlifun að maður hreifst
með.
Ég minnist heimsóknanna til
ykkar afa á Patró þar sem alltaf
var vel tekið á móti okkur. Heim-
sóknanna í hjólhýsið í Vatnsfirði
þar sem við krakkarnir löbbuðum
í gilið að tína ber eða veltumst um
í kjarrinu.
Núna á síðustu árum áttum við
líka góðar samverustundir, heim-
sóknir í Garðabæinn þar sem við
sátum í sólskálanum með kaffi og
kökur.
Við áttum líka yndislegar sam-
verustundir síðustu ár þegar við
tókum daginn frá til að gera eitt-
hvað skemmtilegt saman. Þú vild-
ir oftast gera eitthvað hversdags-
legt eins og að fara í bíltúr að
kaupa ís, skoða jólaljósin á Lauga-
veginum eða gönguferð um Hafn-
arfjörðinn. Einu sinni fórum við
niður í miðbæ og sátum þar tvær
saman á bekk og horfðum á fólkið
og spjölluðum.
„Nú eru þeir komnir að sækja
mig,“ sagðir þú og meintir pabba
og afa, leist á mig með augnaráði
sem sagði: „Svona er lífið, Guðrún
mín.“
Þú komst með afa og kvaddir
mig, ég fann léttinn og gleðina
ykkar og gat glaðst með ykkur að
vera sameinuð á ný.
Það eru forréttindi að eiga
ömmu svona lengi. Ég á eftir að
sakna samverustundanna með
Hulda
Pétursdóttir
✝ Ólafur fæddistí Reykjavík 10.
september 1926.
Hann lést á Land-
spítalanum 26.
september 2017.
Hann bjó í
Reykjavík ásamt
foreldrum sínum,
Þorgrími Ólafssyni
kaupmanni, f. 1895,
d. 1972, og móður
sinni Guðríði
Sveinsdóttur, f.
1897, d. 1963, fram yfir ung-
lingsár. Systkini Ólafs eru: Ingi-
björg Þorgrímsdóttir, tvíbura-
systir, Birgir Þorgrímsson, f.
1927, d. 1958, Inga Helma, f.
1931, d. 2004, Sigurður Þor-
grímsson, f. 1934, d. 2005. Börn
Ólafs og fyrrum
eiginkonu, Val-
gerðar Eiðsdóttur,
f. 7. mars 1929, d.
11. september
2017, eru: Hulda
Ósk Ólafsdóttir, f.
1953, Þorgrímur
Ólafsson, f. 1955,
Birgir Ólafsson, f.
1961, og Ólafur E.
Ólafsson, f. 1966, d.
2009. Ólafur fór
snemma að stunda
sjómennsku sem hann stundaði í
u.þ.b. 30 ár. Hann vann einnig
sem garðyrkjuverktaki og við
smíðar, þar til fyrir 10 árum, er
heilsan fór að gefa sig.
Útför Ólafs hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hins látna.
Við andlát frænda míns Ólafs
Þorgrímssonar leitar minn hug-
ur aftur til æskuáranna í
Reykjavík stuttu eftir seinna
stríð. Óli var tvíburabróðir
Ingibjargar mömmu minnar og
bjó um tíma á æskuheimili
mínu. Hann stundaði sjóinn á
þessum árum. Sem sjómaður
sigldi hann meðal annars til út-
landa. Ferðalög erlendis voru
ekki algeng á þeim tímum. Það
brást ekki að þegar Óli var í er-
lendri höfn hugsaði hann til mín
– litlu frænku sinnar á Íslandi.
Þarna í útlandinu keypti hann
fyrir sinn takmarkaða gjaldeyri
hinar og þessar gjafir og leik-
föng handa mér og færði mér
þegar hann kom heim. Hann
vissi að með þessu myndi hann
gleðja litlu frænku.
Ég var ekki nema fjögurra til
sex ára en man það eins og það
hefði gerst í gær. Óli frændi gaf
mér mjög sérstaka bíla úr tré
og kubba og alls konar dót sem
ekki fékkst á Íslandi á þessum
árum. Ríkti mikil kátína hjá
okkur þegar hann kom þannig
færandi hendi. Hlakkaði ég allt-
af til þegar ég heyrði heim-
ilisfólkið tala um að skipið hans
væri að koma. Í kringum Óla
frænda var þannig alltaf gleði
og gaman. Þegar gjafirnar voru
teknar upp mátti svo ekki á
milli sjá hvort væri ánægðara
ég – barnið – eða hann – þessi
sigldi og fjallmyndarlegi sjó-
maður. Svo líða árin og ým-
islegt skeður á langri ævi. Í
mínum huga er samt alltaf
skýrust myndin af frænda mín-
um stórum og sterkum en samt
svo glöðum og gjafmildum að
koma færandi hendi. Ég hugsa
oft til þessa tíma.
Þegar ég heimsótti Óla á
sjúkrabeð hans nokkrum sinn-
um í sumar og haust var mikið
af frænda mínum dregið enda
fársjúkur og á 91. aldursári
með viðburðaríkt líf að baki. En
undir niðri fann ég að enn glitti
í lífsglaða góða frænda minn.
Ég er þakklát fyrir hin löngu
kynni okkar.
Blessuð sé minning Ólafs
Þorgrímssonar.
Guðbjörg Ragnarsdóttir
Conner.
Ólafur
Þorgrímsson
Þegar æviröðull rennur,
rökkvar fyrir sjónum þér,
hræðstu eigi, hel er
fortjald,
hinum megin birtan er.
Höndin, sem þig hingað leiddi,
himins til þig aftur ber.
Drottinn elskar, – Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
(Sigurður Kristófer Pétursson)
Hann var ekki gamall vinnu-
maðurinn í Tungufelli þegar
hann fór að gera hosur sínar
grænar fyrir heimasætunni á
Jaðri enda hæg heimatökin, stutt
á milli bæja. Síðan þá hafa þau
gengið saman gegnum lífið og
betri eiginmann hefði hún
frænka mín ekki getað fundið.
Maggi gekk menntaveginn bæði
hér heima og erlendis. Að því
loknu starfaði hann um tíma á
höfuðborgarsvæðinu, síðan
Magnús
Magnússon
✝ Magnús Magn-ússon fæddist
22. febrúar 1954.
Hann lést 7. nóv-
ember 2017.
Útför Magnúsar
fór fram 17. nóv-
ember 2017.
bjuggu þau í þó
nokkur ár bæði í
Neskaupstað og á
Akureyri. Á öllum
stöðum voru hon-
um falin ábyrgðar-
mikil störf og gekk
hratt upp metorða-
stigann. Umfram
allt var hann mikill
fjölskyldumaður og
fjölskyldan alltaf
númer eitt. Minn-
ingarnar hlaðast upp. Ein af
minningunum er þegar við heim-
sóttum þau í Neskaupstað og þar
sýndi Maggi okkur síldarverk-
smiðjuna sem hann var fram-
leiðslustjóri fyrir. Þar fannst mér
hann allt í einu vera orðinn
heimsborgari. Einnig er ógleym-
anleg ferð okkar með þeim til
Hríseyjar. Þau reistu sér sumar-
hús í landi Jaðars, sem var nú
ekki auðvelt í þá daga þar sem
ýmis ljón voru á veginum, svo
sem að leggja veg og fleira.
Dugnaðurinn í Magga var mikill
og þetta tókst. Þar eru þau búin
að eiga margar góðar og gefandi
stundir með fjölskyldunni, við og
margir fleiri búin að eiga þar
gleðistundir með þeim. Þar sé ég
húsbóndann fyrir mér með grill-
svuntuna enda mikill grillmaður.
Maggi var mjög félagslyndur
og gladdist í góðra vina hópi.
Hann hélt alltaf góðum tengslum
við sveitina og spurði oft hvað
væri að frétta. Maggi var heilsu-
hraustur alla tíð og hugsaði vel
um heilsuna. Fyrir átta árum fór
að bera á þeim veikindum sem
sigruðu að lokum. Maggi gerði
sér grein fyrir því að hann yrði að
lúta í lægra haldi fyrir hinum ill-
ræmda sjúkdómi og það var hans
markmið að búa sem best í hag-
inn fyrir fjölskylduna sína. Þó að
sjúkdómurinn væri að ágerast
mjög upp á það síðasta var alltaf
stutt í brosið hans og brandar-
ana. Hann átti góða konu og
sterka fjölskyldu sem hjálpaði
honum að takast á við erfiðleik-
ana og dýrmætt var að hann gat
verið heima fram á síðasta dag.
Að leiðarlokum viljum við
Oddleifur þakka fyrir kynnin og
kveðjum þig með virðingu og
þökk.
Elsku Kristrún mín og fjöl-
skylda, þið eigið minningar um
góðan mann sem gott verður að
orna sér við.
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Elín Kristmundsdóttir.