Stjarnan - 01.11.1922, Blaðsíða 16

Frá Rússlandi.
Eftirfarandi bréf var sent frú
nokkurri í 'Hamburg frá þýzkri
stúlku á Rússlandi. ÞaS sýnir hve
hræSileg neybin og eymdin eru þar.
Sendari bréfsins býr skamt frá
Krirriskaganum, á svæSi, sem ávalt
hefir verib 'skoSaö sem fiorbabúr
Noröurálfunnar. Bréfiö er þýtt úr
þýzku: 1
“Mín kæra frú R.!
I dag hefi eg ákveðiS aS senda yö-
ur bréf til þess aö færa ySur fréttir
úr átthögum yöar og á sama tíma út-
hella mínu hjarta fyrir yður. Þér
eruð manneskja, sem mun skilja
mig, því að þér hafið ávalt veriS mér
mjög kærar, og skilnaöurinn frá yð-
ur var mér þungur. Vér höfurn reynt
mikið síðastliðið ár, en þyngsta sorg-
in mætti oss síðastdiöinn Imánuð..
Vor kæri faöir var grafinn 5. janúar.
Hann tók taugaveikina og dó eftir
tíu daga legu. Þaö er svo ósegjan-
lega þungt að skilja við ástvini sína
og það er erfitt að gjöra sén þaö í
hugarlund, aö vér munum aldrei
sjá hann oftar hér á jöröunni.
Eins óg stendur er þaö hér um bil
ómögulegt aö lifa hérna, og margir
öfunda hina dauöu, sem þegar eru
búnir aö ganga í gegn um þjáning-
arnar. Allir íbúarnir eru hungraðir
og kalla á hjálp, brauö og frelsun.
Enginn getur ímyndaö sér það, sem
fram fer í hinum þýzku nýlendum
hér. Daglega eru fjórir eða fimm
menn grafnir. Hinir ganga um sem
lifandi beinagrindur og leita grát-
andi aö brauðmolum. 1
’Margir liggja bláir og bólgnir í
framan og bíða, óþolinmóðir eftir
dauðanum. Flestir hafa ekki séö
brauðbita síöan siðastliöiö haust, en
lifa af dauöum hundum, köttum,
hestum og kindum. Frú R., ef þér
skylduö koma til Prischil núna,
munduð þér verða óttaslegnar og
gráta með oss, já, gráta. Hollend-
ingarnir og Ameríkumennirnir hafa
lofað oss hjálp, en hingað til höfum
vér ekkert fengið; en ef þaö kemur
ekki innnan skamms, verður öll
hjálp að óþörfu.
Persónulega get eg sagt að oss líði
ögn betur en hinum, því enn sem
komið er höfum vér ekkert hungur
liðið. Og þó er það oss ofvaxið að
hjálpa hinum mikla fjölda; því forði
vor er rétt að þrotum kominn.
Frú R., eg ætla að biöja yður bón-
ar. Getur það ekki orðið mögulegt
að komast til útlandsins á einn eða
annan hátt og fá stöðu þar? Siðast-
liðið ár tók eg stúdentspróf og er nú
til með að gjöra hvað sem vera skal.
Það er ómögulegt að lifa undir þess-
um kringumstæðum; eg er enn ung
og vildi ógjarna sjá eymd og neyð öH
mín_ æskuár. Oft langar mig til að
strjúka í burtu einhversstaðar, þar
sem eg gæti grátið, grátið til fulls.
Ef það á eirihvern hátt skyldi vera
mögulegt_ að komast til útlandsins,
svo skrifið mér, kæra, og eg mundi
vera yður mjög þakklát fyrir þetta.
Farsælar Voru þær mánneskiur. sem
komust í burtu úr bessu heilasra Rúss-
landi-í tæka tíð. Hér er oft erfitt að
lifa. í eær komu t.d. fréttir hinvað frá
Gruntal, um aö þar ligfsfi níu persónur
dauðar og siötíu_ og tvær sem eru að
deyia. Ef hiálpin ekki kemur undir
eins, munu allir íbúar nýlendunnar devia
út fyr en næsta vika er liðin Söfnuð-
urinn hér hefir látið smíða briár kistur,
og þeg-ar svo einhver devr verður hann
kistulagður og færður í henni út til
•grafreitsms, þar sem þeir svo á hent-
ugasta hátt velta honum úr og ofan í
iörðina. _ Presturinn fer ekki einu sinni
. með út í grafreitinn. Hr. W. Pired dó
úr hungri í vikunni sem leið. Tá. frú R.,
áður fyr las máður bess konar i vera'd-
arsögunni. en nú revnir maður bað
siálfur. 1 Kúban er ástándið miöa: sorg-
legt. Þar eru einnig margir að deyia
úr hungri.
Fyrirgefið mér. kæra frú R., að eg
skrifa vður svo vonlaust bréf. og bó get
eg ekki annað. Það er svo þuno-t að
horfa upp á eymdina hér án þess ->ð geta
hiálpað. Ev ætla að liúka þessu bréfi.
bví bað virðist vera mér of erfitt að
skrifa meira um betta. Eiði yður nú
sem bezt. mín kæra frú R.. og hugsið
við og við um yðar sor"-bitnu en þakk-
Tátu
Lvdia Kludt.”