Stjarnan - 01.12.1937, Síða 7

STJARNAN
103
og fór a8 lesa í henni. GuÖ blessaði lestur-
inn, hann varÖ til frelsunar þessum manni, sem
svo lengi hafÖi lifað ókunnur GuÖi og hans
frelsandi kærleika.
E. S.
Guð mun varðveita okkur
Nálægt mynni Godavari fljótsins á Ind-
landi er lítið þorp, sem heitir Narsapur. Það
var einu sinni hollenzk nýlenda, það var áður
en Englendingar tóku við þvi fyrir 100 árum
síðan. Hér var það að trúforæður vorir ásettu
sér að hafa aðalstöðvar sínar fyrir Telugu
héraðið, þeir ætluðu að byggja þar heimili fyrir
starfsmennina og seinna skóla fyrir unga fólkið
í foygðinni.
Þrjár mílur frá Narsapur pósthúsinu voru
bygð 2 íbúðarhús fyrir starfsmenn frá Evrópu,
og önnur hús, sem nauðsyn krafði. Skólarnir
voru byrjaðir i stráþöktum húsum, sem sett
voru upp til bráðabirgða skamt frá. Annar
þeirra, er nú notaður sem heimili fyrir stúlkurn-
ar og húsmóður þeirra, en maður hennar er
yfírkennari á drengjaskólanum.
Bæði stúlkurnar, húsmóðirin og maður
hennar höfðu orðið þfts vör að höggonmur
hafðist við í stráþakinu yfir höfði þeirra. Þeg-
ar Mrs. Flaiz spurði hvort þær væru ekki
hræddar, þá könnuðust þær að vísu við að
þær væru það, en bættu svo við: Á hverju
kvöldi felum við okkur Guði, svo okkur er
óhætt, Guð mun varðveita okkur.”
Stuttu áður en vér heimsóttum Narsapur
var það eina nótt er hjónin voru sofandi, að
maðurinn vaknaði við að til hans var sagt:
“Líttu upp, það er höggormur uppyfir þér.”
Hann heyrði þetta tvisvar, og er hann opnaði
augun, sá hann stóran höggorm á hreyfingu,
rétt fyrir ofan höfuðið á konu hans. Hann
sá strax hættuna og hvislaði að konu sinni, að
hún skyldi opna augun en ekki hreyfa sig, og
smeygja sér svo út úr rúminu án þess að setj-
ast upp. Hún gjörði það og höggormurinn fór
í fourtu.
Meðan eg var í Narsapur fanst skinnið af
höggorminum’ þar sem hann hafði gengið úr
hýðinu. Starfsmaður vor og kona hans þakka
Guði eins og þau gjörðu nóttina sem þau voru
vöruð við hættunni. Vissulega, Guð vakir yfir
börnum sínum og varðveitir þau. Ó, hve dýr-
mætt að geta öruggur treyst Guðs varðveislu.
N. A. Wellman.
Biskupinn skósmiður
í blaðinu “Junge Kirche” stendur smásaga,
sem bendir á hvaða erfiðleikum kristnir menn
mega búast við að rnæta, og sem þeir þegar
þurfa að mæta í sumum löndum.
í rússnesku borginni K. í dimmum kjallara
situr gamli skósmðiurinn Innocenti við vinnu-
borðið sitt og er að bæta skó. Nú er dagsbirt-
an nærri horfin. Rétt í þessu opnast dyrnar og
inn kemur ungur maður, grípur hönd skósmiðs-
ins og ætlar að kyssa hana. En áður en gamli
maðurinn leyfir það lítur hann alvarlega á and-
lit unga mannsins og spyr: “Hefir þú nokkrar
fréttir?” Ungi maðurinn hvíslar einhverju að
honum, svo andlit gamla mannsins uppljómast
af innri gleði. Svo stendur hann upp, kyssir
unga manninn, leggur hendur sínar á höfuð
hans, blessar hann og segir: “Það var gott þú
komst. Eg var hræddur um að ótti mundi
hindra þig frá að koma. Vertu hirðir Guðs
hjarðar. Guð veri með þér. Farðu nú strax,
því hvaða augnablik sem er getur einhver kom-
ið, sem ekki má sjá okkur saman.”
Hver er þessi gamli skósmiður? Hann er
biskup í rússnesku kirkjunni, löglega valinn og
vígður samkvæmt skipun frá Pétri, æðsta yfir-
manni kirkjunnar, sem nú er í útlegð. Eins og
Páll vinnur hann fyrir sér með iðn sinni, svo
hann sé ekki söfuðinum til byrði. Neðst i skó-
smíðatösku sinni geymir hann skjölin, semi sýna
stöðu hans.
(Kr. Ukeblad).
Tíminn týniát
“Hvernig stendur á þessu?” spurði dreng-
ur, sem var að læra að setja stíl, “Jim kemur
margfalt meiru í verk heldur en eg, og þó vinn
eg eins fljótt eins og hann, þú hefir sagt það
sjálfur, og eg hefi ekki fleiri villur en hann.”
Formaðurinn staðnæmdist og leit á dreng-
ina þar sem þeir voru að vinna.
“Já, ef nokkuð er, þá ert þú fljótari. En
eg skal segja þér hverju munar hjá ykkur.
Þú lítur upp í hvert skifti sem dyrnar opnast,
en hann gjörir það ekki. Mikill tími tapast á
þennan hátt. Það er eins og gat á vasanum.”
Það var ekki hægt að fá betri samlíkingu.
Þú gætir haft talsvert af smápeningum í vasa
þínum, já svo dollurum skifti, en ef gat væri
á vasanum, þá yrði ekki mikið eftir af pening-
úm þegar vikan væri liðin. Eins er með tím-
ann. Klukkustundin samanstendur af mínút-