Stjarnan - 01.11.1938, Side 3

5 TJARNAN
91
i
t
illa berst á móti ljóssins englum; þá sjáum vér
mörg dæmi upp á Guðs undraverðu gæzku og
umönnun fyrir börnum sínum. Hversu oft er
ekki reynsla þeirra eins og Jobs. Þér munið
hvernig Guð spurði satan: “Tókstu eftir
þjóni mínum, Job? Enginn er sem hann á
jörðunni, ráðvandur og hreinskilinn, sem óttast
Guð og forðast hið illa.” Satan anzaði Drotni
og sagði: “Ætli Job óttist Guð fyrir ekkert.
Hefir þú ekki varðveitt hann og hús hans á
allar hliðar, og alt sem hann á. Hans handa-
verk hefir þú blessað og hans fénaður fyllir
landið. En réttu nú út hönd þína og kom þú
við alt sem hann á, hvað er að vita nema hann
opinberlega afneiti þér.” Og Drottinn sagði
til satans, sjá, alt, sem hann á sé þér í hendi,
legg þú aðeins ekki hönd á hann.”
Hinn vondi reynir á allar hliðar að brjótast
gegnum> girðingu þá, sem Guð setur til varð-
veislu kringum börn sín. Hann gjörir alt, sem
hann getur til að hindra starf Guðs sendiboða.
Hann reynir að ræna þá trú og hugrekki í von
um að þeir gefist upp við kærleiksverk sitt, að
flytja fagnaðarerindið.
Jafnvel þó vér ekki munum ætíð eftir því,
þá er þó verndarengill með oss, sem vakir yfir
hverju fótmáli voru. Einn af samverkamönn-
um mínum í fyrri daga í Brazilíu kom ofan
bratta fjallshlíð. Maður nokkur, sem' bjó við
f jallsræturnar bauð honum inn og spurði hann
um leið hvar félagi hans væri. “Eg er einn á
ferð,” svaraði maðurinn. Bóndinn stóð fast á
því að hann hefði haft samfylgdarmann, þá
skildi ungi maðurinn, sem var að selja bækur,
að Guð hafði leyft bónda að sjá verndarengil
hans, til að undirbúa komu hans inn á þetta
heimili. Hann seldi bónda nokkrar bækur og
skýrði fyrir honum og fólki hans boðskapinn
um endurkomu Krists.
Vér þurfum að vaka yfir sjálfum oss að
vér ekki leggjum leið vora þangað, sem Guðs
verndandi englar ekki geta fylgt oss. í öllu
sem vsr gjörum, tölum og hugsum þurfum vér
að ’fylgja frelsara vorum og vilja vors himneska
föður. Eins og lítil börn megum vér örugg
hvíla í trausti til hans varðveislu. “Hann, þinn
verndara, syfjar ekki . . . hann mun geyma
þína sál.” Hví skyldum vér þá eyða kröftum
vorurn í áhyggju fyrir ókomna tímanum. Að-
eins yfirstandandi augnablik er vort, og það
eru einkaréttindi vor að gjöra Guðs vilja, og
starfa að því án afláts að leiða aðra til hans
og segja þeim frá hvað Drottinn vor og frelsari
hefir í náð sinni gjört fyrir oss.
C. A. Rentfro.

>
Kriátur og lögmálið
Jesús sýndi hina fylstu viðurkenningu fyrir
Guðs lögmáli, sem unt var að sýna, þegar hann
lét líf sitt. Dauði 'hans staðfestir eitt skifti
fyrir öll að það var ómögulegt að nafnema lög-
mál Guðs. Jesús úthelti blóði sínu til að for-
líka fyrir yfirtroðslu lögmálsins og óhlýðni við
það. Lögmálinu var ekki hægt að breyta og
einnig var ómögulegt að afnema það.
Einn tilgangur krossfestingarinnar var að
vitna um ævarandi gildi lögmálsins og heilag-
leika þess. Jesús tók upp á sig vorar syndir,
og þá varð annaðhvort lögmálið að gefa eftir,
eða hann varð að deyja. Hér var reynslan,
sem sýndi óumbreytanlgeleika lögmálsins gegn-
um líf og dauða Krists. Vér þurfum að muna
það, að með dauða sínum staðfesti Jesús hið
ævarandi gildi lögmálsins. Hann opinberaði
í lífi sínu það sem Páll ritaði seinna: “Ónýtum
vér þá lögmáli,ð með trúnni? Fjarri fer því,
heldur staðfestum vér lögmálið.” Róm. 3:31.
Men sýna Kristi hina mestu fyrirlitningu
þegar þeir reyna að draga stryk yfir tilgang
hans með því að gefa líf sitt fyrir mannkynið.
En slík fyrirlitning verður árangurinn af þeirri
kenningu, að lögmálið sé afnumið í Kristi og
fyrir dauða hans, því það var gagnstætt til-
gangi hans og kenningu að afnema það. Hann
sagði sjálfur:: “Ætlið ekki að eg sé kominn
til að aítaka lögmálið og spámennina, til þess
er eg eigi kominn ,heldur til þess að fullkomna
það.” Matt. 5:17. í næstu versunum á eftir
sjáum vér að Jesús tekur mönnum alvarlega
vara fyrir því að brjóta lögmálið eða breyta
jafnvel hinum minsta bókstaf þess eða kenna
mönnum að gjöra það.
Þótt ekki finnist eitt einasta orð í Nýja
Testamentinu, sem bendi á að menn geti orðið
frelsaðir með því einu að halda lögmálið, þá
er það alstaðar gefið í skyn, að varðveisla Guðs
boðorða bæði í orði og verki sé ávöxtur þeirrar
breytingar1, sem kraftur Krists framleiðir í lífi
hins trúaða. Þegar maður einn kom til Jesú
og spurði: “Hvað gott á eg að gjöra, til þess
eg eignist eilíft líf ?” þá gaf Jesús beint og á-