Stjarnan - 01.12.1939, Qupperneq 3

99
STJARNAN
þroska líf vort, sðtni enginn annar í heiminum
hefir. Þá ver'Öur Kristur oss ekki einungis
maÖur, sami lifíSi og starfa'Öi hér á jörðu fyrir
tvo þúsund árum síðan, ekki aSeins söguleg
persóna, eins og t. d. Marteinn Lúter eSa
^ 'lhjálmur þögii, ekki eintóm kraftlítil í-
mynduS áhrif, heidur lifandi veruleiki, nánari
°g kærari oss heldur en ait annaÖ á jörSu.”
Charles G. Trumbull segir um samtal eitt,
er hann átti viS Dr. John D. Adams: “Eg
skildi aS hann áleit hina varanlegu meSvitund
um raunverulega nálægS Jesú sín mestu and-
legu gæSi. Hann sagSi aS ekkert héldi sér
ems .vei uppi og vitneskjan u|mi þaS, aS
Jesús væri ávalt raunverulega nálægur, og
í’aS án tillits til hans eigin hugmynda um,
hvernig hann (Jesús) ætti aS gefa til kynna
nærveru sína. Hann sagSi ennfremur, aS
hugsanir sínar væru hjá Kristi. Þegar hann
Þurfti ekki aS gefa sig viS jarSneskum hlut-
um, sneri hann huga sínum óÖara til Krists.
Hann talaSi upphátt viS Krist, þegar hann
var einn — á götunni eSa hvar sem var —
alveg eins eSlilega og hann væri aS tala viS
mann. Svo raunveruleg var bonum návist
Jesú.”
Heimurinn á vinum Jesú mikiS aS þakka.
Þeir hafa gert Lausnara heimsins vegsatmlegan
hjá hverri kjmslóÖ, svo aÖ hann gæti dregiS
aila til sín. Líf þeirra hefir veriS lifandi
sönnun fyrir mætti hans til aS frelsa frá
synd. Trúmenska þeirra í þjónustu hans
hefir hjálpaS heiminum til aS s’kilja betur kær-
leika hans. ÞaS sem heimurinn þarfnast mest
nú á dögum, eru kristnir menn, sem geta sagt
meÖ sanni: “Jesús og eg erum vinir.” 1 Jesú
höfuirn vér hina fegurstu fyrirmynd í ósér-
plægni, og því meira samfélag sem vér höfum
viÖ hann, þess meir likjumst vér honum. Vin-
átta vor viS hann mun leiÖa af sér ósérplægni,
því aS hann lifSi til aS veita öSrum blessun.
Eins og Rafael leitaSist viS aS kynnast Michel
Angelo, dáSist aÖ honum og hafSi trú á
honum, og varS hluttakandi í listgáfu hans,
þannig verSum vér aS halda oss aS Kristi,
elska hann og þjóna honurn, og verSa á þann
hátt honuim! liíkir. Þá getum vér loks sagt
meS Páli: “Eg lifi, þó ekki framar eg, heldur
lifir Kristur í mér.”—Þetta er aS lifa lífi
sann'kristins manns.
En sá, sem vill njóta góSs af sannri vin-
áttu, verSur aS uppfylla skilyrSin fyrir því,
aS vinátta geti átt sér staS. ÞaÖ er engin
sönn vinátta til án sjálfsafneitunar. Því eins
og Woodrow Wilson, fyrverandi forseti
Bíandaríkjanna, sag'Si, er takmark kærleikans
aÖ þjóna en ekki aÖ ávinna. HvaS sem vin-
áttan kann aÖ kosta, þá er hún sarnt, eins og
Edward Everett Hale komst einu sinni aS
orÖi, “mesta nautnin í lífinu.”
Vináttan viS Jesú er ennþá meira. Hún
er hnoss hins eilífa lífs, hin dýrmæta perla,
og þaÖ kastar alt aS eignast hana. Jesús sagSi:
“Vilji einhver fylgja mér, þá afneiti hann
sjálfuim sér, og taki upp kross sinn og fylgi
mér.” Og ennfremur: “Þér eruS vinir mínir
ef þér geriÖ þaÖ sem eg býS ySur.” Á öSrum
staS segir hann: “Sælir eru hjartahreinir,
því þeir munu GuS sjá.”
Vér verSum aS vinna sigur yfir syndinni
meS þvi aS gefa oss algerlega undir GuSs
vilja, til þess aÖ geta orSiÖ ástvinir Jesú.
Abraham var þektur sem GuÖs vinur, og bann
fylgdi fúslega því, sem honurn var kærast
samkvæimt boÖi vinar síns. SálmaskáldiS
spyr: “Drottinn, hver fær aS búa á fjallinu
þinu helga?” og svarar því þannig: “Sá, er
fram gengur í sakleysi og iÖkar réttlæti.”
Þegar Georg Muller vildi komast í samfélag
vina Jesú, varS hann aS segja skiliS viS hina
gjálífu félaga, sem neituSu aÖ vera meS hon-
um í slíkum félagsskap. Hiann greiddi kostn-
aSinn eins og aSrir hafa gert svo þúsundum
skiftir, og hann varS fjölda manns til mik-
illar blessunar. Því aSeins sá, sem á Jesú
a'S vin, getur reynst öSrum sannur vinur.
Einu sinni varS Ágústínus kirkjufaSir þess
var, aS hann baS þannig; “Ó, Drottinn,
gefSu cnér hreinleika, en ekki núna strax.”
Þannig eru til kristnir menn, sem segja:
“Drottinn, ger mig ósérplæginn, en láttu mig
fá vilja mínum framgengt í þessu eina atriSi.”
ESa: “Drottinn, ger mig auSmjúkan, en
heimtaÖu ekki, aS eg lítillækki mig í augum
annara.” ESa: “Drottinn, gerÖu mig hjarta-
hreinan, en leyf imér aS hafa þetta eina skurS-
goS eftir.” Ef vér höfum þúsund hluti, og
látum níu hundruS níutíu og níu af þeim af
hendi, en höldum einum eftir, mun Kristur
ekki vera meS oss. Llann er annaS hvort
Drottinn vor aS öllu leyti, eSa alls ekki. Hann
krefst þess, aS vér gefum honum oss algerlega
á vald. Því meira sem markmiS vort, óskir
vorar og hugsjónir verSa í samiræmi vi'S vilja
hans, því nálægari og raunverulegri verSur
hann oss.
Er vinátta viÖ Jesú þrældómur? Nei,
hundraÖ sinnum nei. En Jesvis hefir borgaS
ferSakostnaSinn til himinsins fyrir oss. Hann
er sá eini, er þekkir veginn þangaS, og vér