Stjarnan - 01.05.1940, Blaðsíða 4

36 l ; STJARNAN
Trúin gerir jafnvel hinni lítilmótlegu&tu
leitandi sál mögulegt aÖ öðlast gnóttir hilm-
insins, en þaÖ er sorglegt til þess aö' vita, aÖ
þa8 viröist vera svb lítið um trú meÖal krist-
inna mianna. Flestir þeirra liafa nóga trú,
þegar um tímanlega hluti er a8 ræÖa. Menn
kaupa t. d. farseÖil á járnbrautarstö8, gefa
peninga fyrir prentaÖan mi8a, sem á a8 gilda
fyrir alla ferÖina. Menn eru ekki meÖ neinar
efasemdir eða heliabrot um þaÖ, hvort farseÖ-
ililinn muni vera fullgildur, heldur bera fult
traust til járnbrautarfélagsins. Menn ganga inn
í borðsalinn tortryggnislaust, neyta matarins
imeÖ góðri lyst, og vænta aÖ hann komi þeim
að fullum notum. En hvað skyldi GuÖ mega
hugsa um oss, þegar vér komum í nálægÖ
hans, þessia vors trygga og ástríka vinar og
velgerara, með efasemdir og vantrú. í hjarta
voru.
Þegar Kristur kom niÖur af ummyndunar-
fjallinu, og hinn örvinglaði faÖir hrópaði til
hans: “Ef þú getur nokkuð, þá sjá aumur á
okkur og hjálpa okkur,” svaraði hann: “Ef
þú getur! Sá getur alt, sem trúna hefir.”
Þetta er einlmiitt það, sem hann segir við þig
og mig. Og eigum við ekki að segja með
þessum manni: “Eg trúi, Herra, en hjálpa
þú vantrú minni!” Það er eins og Cortland
Meyers hefir sagt; “Bf þér gætum aðeins
séð inn fyrir fiortjaldið, þá mundum véi
skilja, að uppspretta alls máttar er á himnum.
Vér munduími verða þess varir, að á því augna-
bliki, sem trúa-rbænin er send tisl hæða á kyr-
látri bæniastund, skeður eitt eða annað víðs-
vegar um heiminn fyrir áhrif hennar og kraft.
Þessi óbifalega trú á Guð, sem ómissandi
er til þess að bænir vorar geti komist fram
fyrir hásæti himinsins, ummyndar mannlífið
á hinn dásamlegasta hátt. Hún lyftir oss upp
yfir alla angist og ótta. Hún veitir oss líf og
kraft til framkvæmda öðrum til eftirdsdmis.
Hún fjörgar oss og hressir, eins og hljóðfæra-
sláttur gerði eitt sinn við Hálendingana. ÞaÖ
er sem sé fært í frásögúr, að í orustunni við
Waterloo tók Wellington eftir því, aÖ herdeild
ein af hinum hugrökku Hálendingum var að
því komin að láta undan síga. Hljóðfæra-
flokkurinn var óðara settur inn á meðal hinna
fremstu í fylkingunni, og jafnskjótt og kapp-
arnir skozku heyrðu fyrstu tónana, söfnuðust
þeir saman á ný, sóttu fram og fóru sigrandi
yfir vígstöövarnar. Þannig getur trú vor
veitt öðrum nýjan hug og dug til að sigra i
baráttu lífsins.
Hin sterka trú á Guð og hina óþreytandi
umhyggju hans fyrir oss, veitir oss jafn-
framt hinn undursamlega frið, sem heimurinn
með öllum sínum gæðum aldrei getur veitt, og
sem hvorki sorg, fátækt eðia erfiðleikar geta
svift oss. Páll og Sílas höfðu öruggt traust
á Guði, þegar þeir sungu lofsöngva í hinu
dimnia fangelsi, meÖ járnhlekki um fætuma.
Það er vissulega satt, sem Jesaja segir: “Þú
veitir ævarandi friÖ, því iað þeir treysta á þig.”
Jes. 26, 3.
Dagbókin hans afa
Það hefir verið sniér gleðiefni að eiga föður
sem hét Samúel, og veistu hvað, móðir hans
hét Hanna. Amma mín nefndi son sinn
Siamúel af því Guð gaf henni hann sem svar
upp á bæn, eins og tilfellið var með Samúel
spámann. Einu sinni var eg spurð hvernig
eg vissi þetta, þar sem eg var ungbarn þegar
afi iminn og amma dóu.
Afi minn hélt dagbók, ef ekki hefði svo
veriÖ hefði eg að líkindum ekki vitaÖ þetta.
Eftir aÖ eg hafði lært aÖ lesa fór eg oft upp
á háa loftiÖ og las í dagbók afa míns, sem
móðir mín geymdi ásamt mörgum öðrum verð-
mætulmi hlutum í gamalli kistu, sem var ofin
úr tágum eins og karfa.
Meðal annars sem eg las þar var, að þegar
faðir minn var þriggja ára gamali, þá lcomst
hann út fyrir girðinguna. Amma var önnum
kafin við heimilisstörfin þegar hún alt í einu
heyrði taiað til sín í heyranda hljóði: “Farðu
og líttu eftir Samúel litla.”
Hún þaut strax út að leita hans og fann
hann að lokum rnílu vegar í burtu í hóp
flökkufólks, sem þar var á ferÖinni. Konan,
sem hafði stoliÖ honum dróg hann meÖ sér
en hann grét hástöfum og kallaði á móður
sína. Það tók ekki langan tíma fyrir móður-
ina að ná honum frá konunni, og hann var
svo glaður aÖ vera kominn aftur til móÖur
sinnar.
Drottins englar setja herbúðir sínar kring-
■uHni þá sem óttast hann og vernda þá.” Ef
þú skilur ekki það vers, þá get eg sagt þéi
sögu úr dagbókinni hans afa, sem skýrir það
fyrir þér.