Stjarnan - 01.12.1941, Síða 7

STJARNAN
Í03
Hvers vegna hann hætti vínsölunni
“Kenn þeim unga þann veg, sem hann
á að ganga, og þegar hann eldist mun
hann ekki af honum beygja.” Orðskv. 22:6.
“Eg heyri að Smith hafi selt veitinga-
hús sitt,” sagði miðaldra maður við félaga
sinn, þar sem þeir sátu og voru á veitinga
húsi einu að fá sér hressingu.
“Já, hvers vegna skyldi hann hafa g'jört
það. Eg hélt hann rakaði saman pening-
um þar.” Hinn fyrri svaraði:
“Smith á ágæta, skynsama konu, indælt
heimili og þrjú þau skemtilegustu börn,
sem þú hefir nokkurn tíma séð leika sér.
Smith er heiðursmaður, hann hvorki
drekkur né tekur þátt í lukkuspili, og
hann elskar konu sína og börn. Einu
sinni um eftirmiðdaginn vikuna sem leið
kom hann heim og fann þá að konan
hafði farið ofan í bæinn til að kaupa eitt-
hvað, svo hann gekk í gegnum húsið og út
um bakdyrnar. Þar undir eplatré bak við
húsið sá hann alla þrjá drengina sína, þeir
voru að leika veitingahús. Hann sá þeir
drukku eitthvað sem þeir jusu upp úr
krukku, og það mátti sjá að eitthvað var
að hjá þeim.
Sá yngsti, sem stóð bak við veitinga-
borðið hafði handklæði bundið utan um
sig og hann tæmdi glösin nokkuð fljótt.
Smith fór nú og leit ofan í krukkuna og
það var þá öl í henni. Tveir af drengj-
unum voru svo drukknir að þeir gátu varla
gengið, en nágranna drengur, sem var
tveim árum eldri lá sofandi undir trénu.
“Þið megið ekki drekka þetta, drengir,”
sagði hann alvarlega um leið og hann tók
í faðm sér sex ára gamla drenginn, sem
stóð bak við kassann, sem þeir notuðu
fyrir borð.
“Við vorum að leika veitingahús, pabbi,
o,g eg seldi ölið alveg eins og þú gjörir,”
svaraði litli drengurinn.
Smith helti niður ölinu, bar drukna
drenginn heim, svo tók hann sína drengi
og lagði þá upp í rúm. Þegar kona hans
kom heim var hann grátandi eins og barn.
Sama kvöldið fór hann ofan í bæinn og
seldi veitingalhúsið. Hann sagðist aldrei
framar mundi selja einn einasta dropa af
áfengi. Mrs. Smith sagði konunni minni
frá þessu og hún grét er hún mintist á
það.”
Þetta er sönn saga en nafn veitinga-
mannsins var ekki Smith.
The Christian Scotsman.
Ráðlegging auðmannsins
Ungur maður kom einu sinni til auð-
ugs kaupmanns og bað um peningalán til
að byrja verzlun með.
“Drekkur þú?” spurði kaupmaðurinn.
“Aðeins stöku sinnum að eg bragða
vín.”
“Snertu ekkert áfengi í heilt ár og
kom svo aftur til mín.”
Ungi maðurinn hætti alveg að nota á-
fengi og heimsótti kaupmanninn aftur að
ári liðnu.
“Reykir þú tóbak?” spurði kaupmaður-
inn.
“Já, lítið eitt.”
“Hættu því í heilt ár og kom svo til
mín aftur.”
Ungi maðurinn fór heim, kastaði burt
pipu sinni, honum féll það alls ekki létt,
en að lokum var þó eitt ár liðið svo að
hann aldrei hafði reykt, og fór hann nú
aftur á fund vinar síns.
“Tyggur þú tóbak?” spurði kaupmaður.
“Ja-á, eg gjöri það,” svaraði ungi mað-
urinn hryggur í hragði.
“Hættu því í heilt ár og kom svo aft-
ur.”
Ungi maðurinn hætti að tyggja en fór
aldrei aftur að sjá kaupmanninn. Þegar
vinur hans spurði hví hann færi ekki að
sjá kaupmanninn, svaraði ungi maðurinn:
“Hann mundi eflaust segja við mig, að
fyrst eg hefði hætt að reykja, drekka og
tyggja, þá hefði eg eflaust sparað nóg fé
til að byrja verzlun með — og það hefi
eg gjört.” E. S.
Nýjar og ganilar kartöflur geta verið
mismunandi á bragð, en menn hafa ekki
funlið mikinn mismun á næringargildi
þeirra.