Stjarnan - 01.10.1943, Page 3

STJARNAN
83
ía honum. Sá sem ekki elskar mig, hann
arðveitir ekki mín orð, og það orð sem
^*er heyrið er ekki mitt heldur föðursins
Sejn mig sendi.” Jóh. 14:23.24.
-ttver sem kannast við mig fyrir mönn-
við þann mun eg einnig kannast fyrir
our mínum á himnum. En hver sem
neitar mér fyrir mönnum honuan mun
e§ ufneita fyrir mínum föður á himnum.”
^att. 10:32.
Nálægt er þér orðið í munni þínum
og í hjarta þínu, þetta er orð trúarmnar
sem vér prédikum, því ef þú viðurkennir
með munni þínum Drottinn jesúm, og
trúir í hjarta þínu að Guð hafi uppvakið
hann frá dauðum muntu hólpinn verða,
því með hjartanu er trúað til réttlætis
og með munninum viðurkent til hjálp-
ræðis, því Ritningin segir: “Hver sem
trúir á hann mun ekki til skammar verða.”
Róm. 10:8—11.
B. A. Scherr.
Þakkið Drottni og vegsemið hann
° hversu þakklátir vér ættum að vera
yrir þá margföldu blessun sem vér njót-
Urn í smáu og stóru. Vér ættum að láta
Jljósi þakklæti vort fyrir alla þá náð og
essun, sem vor himneski faðir hefir svo
rikulega veitt oss.
. N þessari þakklætishátíð er útlit heims-
xþs alt öðruvísi en nokkurn tíma fvr í
s°gu heimsins. Áður hafa verið stríð í
einum eða öðrum hluta heimsins, en aldrei
nefir skelfingin náð þannig til yztu endi-
^Usrka jarðarinnar. Oft hefir hungursneyð
§J°rt vart við sig á ýmsum stöðum, en
aldrei hefir hún gjört eins víða vart við
S1§ eins og þessi sdðustu ár. Altaf heíir
°lkið þurft fagnaðarerindi Krists, en
aldrei hafði hið vonlausa, örvæntingarfulla
Uiannkyn meir þörf en nú, fyrir þann
Sleðiboðskap, frið og von, sem Jesús einn
Setur veitt.
Neyðarástand mannkynsins, hungur og
u°nleysi leggur oss þá skyldu og ábyrgð á
herðar að gefa til ‘hins ýtrasta, til að
tetta hörmungunum umhverfis oss. Vér
®ttum að vera sérstaklega þakklátir fyrir
að geta gefið. Allir finna til afleiðinganna
af ástandi heimsins. .Vér verðum að neita
0ss um margt. Eiginmenn og synir vorir
hafa verið kallaðir í herþjónustu, svo
sæti þeirra er autt hjá oss. En vér sem
höfum heimili vor óskemd og getum veitt
°ss allar nauðsynjar lífsins, og höfum von
eiHfs lífs í hjörtum vorum, hvílíka ábyrgð
ver höfum gagnvart þeim, sem hafa verið
sviftir öllu, jafnvel helztu nauðsynjum
lífsins, hverra hjörtu dvelja í myrkri
Vanþekkingar og örvæntingar. Hvílík
einkaréttindi að geta hjálpað þeim sem
eru í neyð. Vér ættum að vera þakklátir
fyrir tækifærið til að gefa, það getur
komið sá tími að vér ekki njótum þeirrar
blessunar.
Eric B. Hare, einn af trúboðum vorum,
sem flúði frá Burma rétt áður en óvin-
irnir komu þar inn, segir frá ríkri konu
í Rangoon sem varð að flýja frá hinu
indæla heimili sínu. Daginn sem hún fór
kom hún inn á skrifstofu trúboðsins og
sagði:
“Getið þið ekki notað eitthvað af inn-
anhússmunum mínum? Eg verð að flýja
og get ekkert tekið með mér. Ykkur er
meir en velkomið ef þið getið notáð hús-
gögnin og annað sem í húsinu er. Mér
þætti svo miklu skemtilegra ef trúboðið
gæti notað það.”
Henni var svarað: “Það er of seint.
Innan fárra daga verðum við að yfirgefa
alt sem við höfum. Ef þú hefðir boðið
oss þetta fyr þá hefðum við getað notað
þau fyrir sjúkrahúsið, en nú ....”.
“Það er of seint. ó eg vildi,” sagði kon-
an um leið og hún flýtti sér niður tröpp-
urnar, hrygg yfir því að það sem 'hún
vildi gefa kom of seint til að verða
nokkrum að gagni. Tíminn til að gefa
var liðinn.
Nú höfum vér svo mörg tækifæri til að
gefa til líknarstarfs, gegn um Rauða kross
inn og ýms líknarfélög sem hafa fyrir
markmið sitt að hjálpa miljónum hinna
nauðstöddu víðsvegar í heiminum. Stvðj-
um starf þeirra. Gefum til líknarstarfs
safnaða vorra, sem gjöra svo mikið gott af
sér. Öðru fremur, það sem er nauðsvn-
legast af öllu, gefum meir en nokkru
sinni fyr til kristindómsstarfs, svo að
boðskapurinn um hinn komandi höfðingja