Stjarnan - 01.10.1943, Síða 5

STJARNAN
85
Hver átjórnar þjóðunum?
Ein af hinum mörgu lexíum sem vér lær-
í gamla testamentinu er sú að Guð
r*eflr auga á þjóðunum, og hefir kjör
Peirra í hendi sinni. Hann sleppir aldrei
hendi af þeim eða lætur þær afskipta-
lausar.
Hinn almáttugi útvaldi sérstaka þjóð,
ei\ það var í þeim tilgangi að hjálpa
^búum heimsins í heild sinni gegn um
Þessa þjóð. Hann notaði aðrar þjóðir til
hegna eða hjálpa sinni útvöldu þjóð,
eftir því sem hann sá þess þörf. Þetta
^ernur bersýnilega fram í viðureign hans
við Israel í fyrndinni.
Nserri tvö hundruð árum áður en Cýrus
iæddist kallaði Guð hann með nafni fyrir
^iunn Jesaja spámanns, og ákvað honum
Það hlutverk að gefa ísraelsmönnum
irelsi og leyfi til að flytja heim aftur í
^and sitt. Um leið og Drottinn gaf þennan
sPádóm um Cýrus segir hann: “Eg er sá
Sem tilbý ljósið og framleiði myrkrið, sem
rmð hamingju og óhamingju. Eg Drottinn
ræð öl'lu þessu.” Jes. 45:7.
Guð stofnar ekki til stríðs, en hann
iíður það, stjórnar afleiðingum þess og
n°tar þær til að framkvæma tilgang sinn.
Ef Guðs boðum væri nákvæmlega hlýtt
a^ öllu fólki, þá væri aldrei stríð né
styrjöld. Það er yfirtroðsla hans boðorða
Sem stofnar stríð milli þjóðanna. Tilgang-
Ur Guðs boðorða er að leiða menn inn á
Veg friðar og hamingju, en óhlýðni við
Þau leiðir til hins gagnstæða. Guð hefir
Sefið lögmál sitt, en menn verða að
standa honum rdikningsskap fyrir að
úrjóta það. Menn líða hegningu fyrir yfir-
troðslu Guðs boðorða hér í tímanum engu
síður en á hinum síðasta degi.
Menn og þjóðir komast í vandræði fyrir
Það þeir brjóta Guðs boðorð. Hann leyiir
að menn og þjóðir uppskeri afleiðingarnar
af óhlýðni sinni til þess ef vera mætti
Þær sneru sér til hans. Oft stjórnar hann
afleiðingum hins illa á þann hátt að þær
styðja að áformi hans.
Sökum synda ísraelsmanna leyfði hann
að þeir yrðu fluttir í útlegð til Babýlonar.
En þar notaði hann hina bestu og vitr-
ustu þeirra, þá sem reyndust honum trú-
ir, til þess að útbreyða þekkinguna á
hinum lifandi sanna Guði meðal Babýlan-
isku þjóðarinnar, og gegn um þessa trú-
föstu þjóna Drottins sannfærðist Nebúkad-
nesar konungur um að “Hinn hæsti hefði
vald yfir ríkjum mannanna.”
Þegar 70 árin voru liðin, sem Guð fyrir
munn Jeremía hafði ákveðið að ísrael
skyldi vera í útlegðinni, þá notaði hann
Cýrus hinn persneska til að veita þe:m
heimfarar leyfi og hegna Babýloníumönn-
um fyrir vonsku þeirra. Jer. 29:10 Jes.
45:1—4.
Guð fylgir sömu grundvallarreglum og
hefir sama tilgang gagnvart einstakling-
um. Þegar Jósep var orði-nn yfirmaður
Egyptalands voru bræður hans tilnevddir
vegna hungursneyðar að fara þangað til
að kaupa mat. Þegar Jósep lét þá þekkja
sig urðu þeir óttaslegnir og bjuggust nú
við að mæta skelfilegri hefnd fyrir að
hafa selt hann í þræidóm og logið að
föður sínum um forlög hans. En Jósep
eyddi hræðslu þeirra með því að segja:
“Látið það ekki hryggja yður, reiðist ei
af því þér hafið selt mig hingað, því til
lífs viðhalds hefir Guð sent mig hingað á
undan yður ..... til þess hefir Guð sent
mig hingað á undan yður að þér hélduð
lífi á jörðunni, og til að viðhalda vður
til mikils frelsis.” lMós. 45:57.
Var það þá Guð sem var sök í mann-
vonsku Jóseps bræðra er þeir seldu nann?
Nei. En hann notaði för Jóseps til Egypta-
lands til þess hann yrði bræðrum sínum
og föður til mestu blessunar. Bræður hans
hafa án efa liðið nógu mikla sálarkvöl
fyrir glæp sinn til að geta skilið að vegur
svikaranna leiðir í glötun. Guð var með
Jósep, gætti hans, varðveitti hann, og
stjórnaði valdi hins illa sem reis upp á
móti honum þannig að hann komst far-
sællega gegn um alla erfiðleika, og notaði
hann svo til áð sýna bræðrum hans
fyrirgefning og náð. Á Egyptalandi naut
Jakob og synir hans friðar og nægta íyrir
áhrif þess sonar, sem mætt 'hafði svo
guðlausri meðferð hjá bræðrum sínum er
bakaði föðurnum þyngstu sorg og bræðr-
unum beiska iðrun.
Guð er hinn sami í dag. Hann breitist
ekki. Hann syfjar ekki, hann sefur ekki.