Stjarnan - 01.12.1943, Síða 6

102
STJARNAN
að eyjarbúar vildu læra að lesa, svo hann
stofnaði skóla fyrir alla sem vildu koma.
Kvöld eftir kvöld kendi hann þeim að
lesa, og samtímis kendi hann þeim smátt
og smátt um Guð. Þegar frá leið stofnaði
hann hvíldardagaskóla, og seinna kom hann
á aðal samkomu sem haldin var á annari
eyju og hafði 24 með sér, árangur af eins
árs starfi sínu.
Kærleikurinn gengur ætíð sigrandi á-
fram. Páll postuli sagði: “Eitt gjöri eg”.
Hann var af Guði kjörinn og vígður til að
flytja gleðiboðskapinn. í Efesus hafði hann
“í þrjú ár nótt og dag ekki aflátið með
grátandi tárum að áminna hvern og einn”.
Kærleiki Krists var hið knýjandi afl, sem
leiddi hann eins og Krist til að meta það
einkis þó hann smánaður væri. Hann var
fús til að líða til þess hann gæti þó frelsað
nokkra. John Knox varð á elliárum sínum
að fá, hjálp til að komast upp í prédikunar-
stólinn. En þegar hann fór að tala var guð-
dómlegt líf og kraftur í orðurn hans.
Oss er sagt um Asbury biskup að hann
leitaðist við að leiða menn til Krists hvar
sem hann náði til þeirra. Eldlegur áhugi
og lifandi kraftur kom fram í staffi hans,
hvort sem hann talaði eða prédikaði.
Það er sagt um William Booth, stofnanda
Hjálpræðishersins, að á hverju kvöldi, þeg-
ar hann hafði lokið við vinnu sína, flýtti
hann sér þangað sem hann gat talað við
menn um kærleika Krists og starf hans
til að frelsa syndara. Það var þessi sami
kærleiki Krists sem leiddi Carey til Ind-
iands, Hudson Taylor til Kína og Living-
stone til Afríku. Þúsundir annara hafa
Maurice fann
Það var gamlárskvöld. Maurice hafði
lagt frá sér bókina sem hann var að lesa,
og rétti úr sér, svo hallaði hann sér atur
á bak í hægindastólinn og fór að hugsa.
Bókin sem hann hafði lokið við að lesa var
æfisaga góðs og mikils manns, hún var
bæði skemtandi og fræðandi fyrir 12 ára
gamlan dreng. Nú hugsaði Maurice með
sér: Hann var bara bóndadrengur, eins og
eg, langt uppi í landi. Eg skil ekki hvernig
hann gat orðið svo frægur.
“Hann notaði rétta lykilinn að réttu
dyrunum”, sagði einhver sem stóð við
fetar í fótspor þeirra, mætt hættum og alS"
konar erfiðleikum, til þess gleðiboðskap-
ur frelsarans gæti fluzt til yztu endimarka
jarðarinnar.
Kærleikurinn hefir ekkert mist af sínurn
knýjandi krafti. Hann leiðir menn ennþa
til að starfa, lifa og líða fyrir aðra. Menn
geta notað ýmsar aðferðir til starfs, en
tilgangurinn er sá sami, að leiða menn til
Krists. Guðs andi knýr suma til að fara
út með blöð og bækur, aðra til að gefa
Biblíulestra, eða vinna líknarstörf, hjálpa
sjúkum og fátækum. Starfsaðferðir geta
verið margvíslegar, en kraftur kærleikans
kemur í ljós. Hann getur ekki verið að-
gjörðalaus.
Sagt er að þegar James A. Garfield var
skotinn og særður þá ætluðu verkfræðingar
að leggja stutta járnbrautarlínu út frá aðal-
brautinni og til Elberon þar sem hann átti
að hvíla sig, en brautin þurfti að liggja
rétt fyrir framan húsdyr bónda nokkurs,
sem ekki vildi leyfa að leggja hana þar-
En þegar honum var sagt að líf forsetans
væri í veði þá svaraði hann: “Það er annað
mál, ef brautin er fyrir forsetann þá megið
þið láta hana liggja jafnvel gegnum húsið
ef með þarf”. Guð óskar eftir að byggj3
braut gegn um þig og mig til hinna glöt-
uðu syndara. Brautin þarf að liggja gegn
um eigur vorar, sjálfsálit, feimni, ótta og
efa. Ekkert af þessu má standa í vegi-
Heilagur andi óskar að starfa gegn um
þig og mig. Vilt þú leyfa honum það? Hann
mun framkvæma kraftaverk náðarinnar
gegn um þá sem sýna honum skilyrðislausa
undirgefni. W. H. Bergherm.
lykil úr gulli
hliðina á stólnum, um leið og hann sagði
þetta lagði hann lyklakippu á borðið.
“Hver ert þú?” spurði Maurice og leit
fyrst á manninn og svo á lyklana á borð-
inu.
“Eg er kominn* hingað til að kveðja,”
sagði gesturinn. “Eg er gamla árið. Eftir
fáeinar mínútur er eg farinn, en eg skal
skilja þessa lykla eftir hjá þér ef þú vilt
nota þá. Suma þeirra þarftu ekki fyr en
þú ert fullorðinn. Sumir eru of þungir
fyrir þig ennþá. Sumir geta opnað þær
dyr, þar sem þig nú langar að ganga inn.