Stjarnan - 01.09.1945, Qupperneq 1

;;
S1 SEPT. 1945 rj IAJ RNAN LUNDAR, MAN.
Hvaða þýðingu hefir alt þetta?
“Fýsir oss nú að vita, hvað þetta er.”
Post. 17,20.
Þannig töluðu heimsspekingarnir í
Aþenuborg forðum. Sömu spurningar
vakna alstaðar, um þá viðburði, sem nú eru
að gjörast í heiminum. Mörg-um, sem hafa
á tilfinningunni, að þetta séu hinir síðustu
dagar, finst að daglegu viðburðirnir hafi
ákveðna andlega þýðingu, og þeir spyrja
eins og lærisveinarnir á dögum Krists:
“Hvert er tákn komu þinnar og enda
veraldar?” Matt. 24,3.
Það er eðlilegt að þessar spurningar
komi fram. Tímarnir eru erfiðir. Gömlu
göturnar eru farnar og margir hugsa undr-
andi um, hvað morgundagurinn muni færa
þeim. Heimurinn er í vanda staddur. Erfið-
leikar alstaðar. Á fáum árum höfum vér
séð þjóðirnar lítillækkaðar niður í duftið.
Kórónur hafa fallið af höfðum drambsamra
einvaldsstjóra, landsdrottnum þjóðanna
hefir verið misboðið, og sumum steypt
þannig niður, að þeir, ef til vill, rísa aldrei
við aftur. Þetta er ógurlegur tími. Mörg-
um kemur til hugar, hvort heimurinn muni
vera að ganga í gegnum kvalir endurný-
ungarinnar, til þess að betri og bjartari
veröld komi fram. Öðrum dettur í hug,
hvort þessi stefna sé tákn hrörnunar með
ennþá meiri erfiðleikum framundan.
Það er ekki að undra þó spurt sé hvert
stefni, en í Guðs orði eru einustu áreiðan-
legu svörin að fá. Á svona tímum þörfn-
umst vér óskeikulla leiðbeininga einhvers,
sem vér berum fult traust til.
Jesús sagði við Faríseana forðum: “Ef
einnig þú hefðir á þessum degi vitað, hvað
til friðar heyrir; en nú er það hulið sjón-
um þínum.” Lúk. 19,42.
Þeir voru færir um að lesa úr merkj-
um himinsins og segja fyrir um hvernig
veðrið yrði næsta morgun, en Frelsarinn
ávítaði á með þessum orðum: “Um himins-
ins útlit kunnið þér að dæma, en um tákn
tímanna getið þér ekki dæmt.” Matt. 16,3.
Vér skulum því í auðmýkt opna hið
heilaga orð sannleikans og reyna að finna
vegu Drottins. Hann hefir talað einmitt um
þá daga, er vér nú lifum á, og hinn guðdóm-
legi .listamaður hefir dregið upp myndina
með meistaralegum dráttum um það, sem
vér daglega sjáum með augum vorum.
1.—Spádómar um þetta:
(a) Vaxandi ólii og ráðaleysi.
í spádómlegri sýn leit Drottinn vor nið-
ur í gegnum aldirnar. Það sem hann sá,
finnum vér skýrt tekið fram í Lúkasar
guðspjalli. Þar stendur:
“Og á jörðinni angist meðal þjóðanna í
ráðaleysi, . . . menn gefa upp öndina af
ótta og kvíða fyrir því, er koma mun yfir
heimsbygðina, því að kraftar himnanna
munu bifast.” Lúk. 21, 25-26.
Er það ekki góð lýsing af vorum tíma,
. . . angist, ráðaleysi, kvíði. Hversu þýð-
ingarmikil eru ekki þessi orð. Rotherhams
biblíuþýðingin lýsir þessu þannig: “angist
meðal þjóðanna sökum erfiðleika — sjór og
brimöldur æða — menn gefa upp öndina
af ótta og eftirvæntingu yfir því sem kem-
ur yfir jarðarbúa.”
Vér þurfum aðeins að líta á hvernig'
farið hefir fyrir Póllandi, Frakklandi,
Belgíu, Hollandi, Noregi, Grikklandi og
öðrum löndum til að sannfærast um sann-
leiksgildi þessara innblásnu orða. Þeir sem
staðið hafa á hinum sundursprengdu göt-