Stjarnan - 01.09.1945, Side 2

66
STJARNAN
um í London og séð sprengjukúlurnar tæta
þær í sundur, hafa komist að raun um,
hvernig lamandi ótti getur gripið huga og
hjörtu mannanna.
Ættum vér á slíkri stundu að örvænta
og álykta að Guð hefði mist stjórnina? Nei,
þúsund sinnum nei. Frelsarinn biður oss:
“En þegar þetta tekur að koma fram,
þá réttið úr yður og lyftið upp höfðum yð-
ar, því að lausn yðar er í nánd,” 28. v.
“Réttið úr yður” . . . undursamleg orð.
“Lyftið upp höfðum yðar.” Á jörðinni er
angist og ráðaleysi. En lítið upp Guðs börn.
Upp yfir yður er hinn blái himinn og minn-
ir yður á hinn viðkvæma og kærleiksríka
föður. “Eg hefi elskað yður,” segir hann,
“með eilífum kærleika.” Sá kærleikur mun
aldrei bregðast. Ef vér leggjum oss í hans
hönd, mun hann hylja oss meðan hörm-
ungarnar fara fram hjá.
(b) Þekking mun vaxa.
Fyrir mörgum öldum sá Daníel spámaður
í sýn vorra daga furðulegar framfarir.
í spádómsbók hans stendur: “Margir munu
rannsaka hana og þekkingin mun vaxa.”
Dan. 12,4. (í ensku þýðingunni stendur:
“margir munu ferðast fram og aftur og
þekkingin mun vaxa”).
Er það ekki eftirtakanleg mynd vorra
daga! Höfum vér ekki séð fólk á þessum
síðustu árum, ferðast bókstaflega fram og
aftur um jörðina? Fyrir hér um bil rúmri
öld ferðuðust forfeður vorir á sama hátt
og Abraham.. Fólk fór gangandi eða ríð-
andi á múlösnum eða hestum. Ef þeir fóru
sjóleiðis var það með gamaldags bátum eða
seglbátum. En hugsið ykkur þá breytingu
á síðustu hundrað árum! Nú þræða járn-
brautarlestir bæði eylönd og meginlönd.
Hafskip sigla um höfin. Póstflutninga
fyrirkomulagið hefir verið endurbætt, og
með hraðskeytum, neðansjávar fréttaþráð-
um og símanum hefir verið komið til leið-
ar hraðsambandi milli fjarlægra staða. Svo
kemur hið furðanlega radíó. Hvern hefði
dreymt um það fyrir nokkrum árum, að
ræður gætu farið í kring um jörðina á
broti úr sekúndu? En samt hefir hið furð-
anlega orðið að staðreynd.
Bílar hafa verið búnir til í miljóna tali
og fólk í öllum löndum veit hvað það er
að þeytast áfram á þjóðvegunum. Flug-
vélarnar stytta vegalengdina. Menn ferð-
ast á ótrúlega stuttum tíma landa á milli.
Hugsið yður einnig þær undraverðu
framfarir í læknisfræðinni, hvað lyf og
sáralækningar snertir, og um uppgötvanir
iðnaðarins, prentvélarnar, sem framleiða
dagblöðin og allar þær miljónir bóka, sem
gefnar eru út ár frá ári. í öllum greinum
skilja menn betur leyndardóm náttúrunn-
ar og þau lögmál, sem alheiminum stjórna,
en forfeður þeirra gjörðu. Að hvaða merki-
legu tímabili erum vér komin? Þetta er
undirbúningsdagur Drottins. Spádómarnir
hafa ræst og koma Drottins er fyrir hönd-
um.
(c) Broslnu vonirnar.
Á dögum fyrra stríðsins eyddu menn
tíma og hugsun í alskonar hugmyndasmíði.
Félög voru mynduð til að endurbæta mann-
kynið; tilraunir voru gjörðar til að koma
þjóðflokkunum saman um almennar grund-
vallarreglur í þjóðmálum; menn reyndu að
finna grundvöll, sem hinir ýmsu trúflokk-
ar gætu sameinast um. Alstaðar studdu
beztu menn þjóðanna þessar tilraunir, og
bentu fólki á ímyndaða sæludaga, sem leið-
togar þeirra héldu að væru í aðsigi. En
hversu döpur voru ekki vonbrigðin er
menn vöknuðu upp við, að allar þessar
björtu vonir er þeir báru í brjósti hrundu
á einu augabragði.
Leiðtogi nokkur, kristilega sinnaður, í
Evrópu, lýsti ástandinu þannig: “Stofn-
anir, sem virtust vera úr granít hrundu líkt
og ryk, og sannfæringar sem virtust vera
grundvallaðar á eilífum sannleika gátu
ekki lengur reist rönd við hinum eyði-
leggjandi prófsteini tímans. . . . Vér höfð-
um gleymt að Biblían talar ekki um veröld
sem mundi fara batnandi dag frá degi, með
eilífri rás framþróunarinnar, en mikið
frekar um dómsdag, sem mundi eyðileggja
jörðina.” — Adolf Keller, Fimm mínútur í
tólf, bls. 28, 29.
Þetta er einmitt það sem Guðs orð segir,
og hefir sagt niður í gegnum aldirnar. Vér
ættum því að gefa gaum að hinum guðdóm-
legu áminningum og vaka og biðja um, að
vera viðbúin komu Meistarans.
2—Þýðing þessara atburða:
(a) Að endurkoma Drottins er mjög nálæg.
Á öllum öldum hefir Guð reynt að