Stjarnan - 01.04.1947, Qupperneq 2

34
STJAKNAN
yrðum 'þeim, sem ihann setur sem er trú á
Jesúm og ifúsieiki til að fylgja honum. Les-
um vér orðið til að fá þekkingu á vilja
hans? Er allur tími vor upptðkinn við
annríki iþessa lífs eða sfeemtanir1 og glaum
heimsins? Höfum vér það hugfast að
“'heimurinn ferst og hans lystingar, en sá
sem gjörir Guðs vilja varir að eilífu?”
Jesús býður oss að leita fyrst Guðs ríkis
og hans réttlætis “og þá mun alt þetta
(nauðsynjar lífsins) veitast yður í viðhót.”
Ef vér ekki þorum, eða ef vér vanrækjum
að hlýða þessari áminningu 'hans um að
“leita fyrst Guðs ríkis,” þá sýnum vér að
vér ekki trúum á hann, að vér erum ekki
eftirfyigjendur hans og þá erum vér glat-
aðir.
“En Guð vill ekfei dauða syndarans,
heldur að hann snúi sér og lifi”, þess vegna
segir hann til vor: “Þvoið yður, hreinsið
yður, takið yðar ilsfeubreytni frá mínum
augum, látið af að gjöra ilt . . komið síðan
og eigumst lög við, þó syndir yðar væru
sem purpuri, þá sfeyldu þær verða hvítar
sem snjór, og þó þær væru rauðar sem
sfearlat, þá skyldu þær verða sem ull.”
Jes. 1:18. Eg veit að óvinur alls hins góða
setur ótal snörur og freistingar fyrir menn
og telur þeim trú um að það sé ómöguiegt
að mæta feröfum Guðs. en minnist þess að
Satan er iygari og lýginnar höfundur.
Skipið honum í nafni Krists: “Vífe frá mér
Satan”. Það sem Guð býður oss að gjöra
gefur hann oss kraft til að framkvæma, ef
vér aðeins viljum hlýða honum. Jesús
sa-gði við lama manninn: “Statt upp, tafe
sæng Iþína og gakk.” Maðurinn hlýddi.
Krafturinn til framlkvæmda faldist í orðum
Krists. Orð Guðs hefir sama kraft enn í
dag ef það er meðtefeið í trú af þeim, sem
heyra það.
Eg átti fyrir no'fekrum árum í orðakasti
við ungan llögmann. Hann hélt því fram
að það væri ómögulegt fyrir lögmann að
vera fullkomlega ráðvandur. Hvílíkur mis-
skilningur. Það er hægt að vera ráðvand-
ur í hvaða stöðu sem maður er. Ráðvendni
felst í því að hugsa eftir hvað Drotni er
þóknamlegt. “Leita fyrst Guðs ríkis og
bans réttlætis,” sá sem það gjörir nýtur
blessunar ,Guðs -og leiðibeiningar í starfi
sínu. “Alt, sem hann gjörir hepnast hon-
um.” Sálm. 1:3.
N
Hversu oft hefir efeki fólfe sagt við mig,
að það sé ómögulegt að elska óvini sína;
íþað er þó eitt a'f því, sem Je-sús býður sín-
um lærisveinum að gjöra. Jesús sjálfur
elskaði óvini sína og ibað fyrir þeim. Ef
vér erum eitt með Jesú eins og hann er
eitt með Föðumum, þá getum vér, fyrir
kraft hans, Mka elsfeað óvini vora og beðið
fyrir þeim s-em -gjöra oss rnein.
Margir afsaka óhlýðni sína við Guðs
boðorð með því að segja að það sé ómögu-
legt að halda Guðs heilaga hvíldardag, en
hundruð þús'undir manna út um allan heim
eru lifandi vitni þess, að rnenn -geta haldið
það boðorð eins vel og alt annað, sem Guð
býður. Landslögin víða skipa sunnudags-
helgihald, satt er það, en sannir Jesú iæri-
sveinar segja eins og Pétúr og hinir postul-
arnir: “Framar ber að 'hlýða Guði en mönn-
um.” Post. 5:29.
í Daníel 3. kap. er oss sagt frá þremur
ungum mönnum, sem heldur vildu láta
ikasta sér á bálið hel'dur en að 'brjóta Guðs
iboðorð. Guð frelsaði þá með fcraftaverki.
Hann vill og getur frelsað oss líka ef vér
lendum í hættu vegna Wlýðni vorar við
hann.
Þetta málefni verður ennþá alvarlegra
þegar vér athugum að flestir spádómar
bæði gamla og Nýja Testamentisins eru
þegar fram komnir. Ástandið í heiminum
er eins og spáð er það rnuni verða rétt áður
en Jesús kemur. Alt bendir á að feoma
hans sé mjög nálæg. Dómarinn stendur
fyrir dyrum. En “í dag er dýrmæt tíð, í
dag er náð að fá.” Eg grátlbæni yður því í
Guðs nafni og vegna yðar eigin velferðar;
“Leitið Drottins meðan hann er að finna,
á'kallið hann meðan hann er yður nlálægur.”
Gefið Guði hjörtu yðar og vilja. Lesið
'Guðs orð og lagið líf yðar eftir því, svo þér
getið mætt Jesú með fögnuði þegar' liann
feemur í dýrð sinni og allir englarnir með
bonum. Þá mun h-ann gefa sérhverjum
eftir því sem hans verk verða.
Vér getum eifeki fylgt heiminum og
þjónað syndinni og samtímis vænt að fá
trúrra þjóha verðlaun hjá Guði á þeim
mikla degi. En “sælir eru þeir, sem breyta
eftir hans boðorðum, svo þeir nái að kom-
-ast að lífstrénu, og megi inn ganga um
borgarhliðin inn í borgina.” Op. 22:14.
S. Johnson.