Stjarnan - 01.04.1947, Page 4

36
STJARNAN
éldi sundurleysast, og jörðin og þau verk
sem á henni eru upp brenna. Þar eð alt
þetta ferst, hvílíkum mun yður þá byrja
að vera? Með heilagri breytni og guð-
rækilegu líferni ber yður að þreyja og
flýta fyrir tilkomu Guðs dags.” 2. Pét.
3:10-12.
Endirinn er ekki einungis mögulegur,
iheldur er hann alveg eins viss eins og
dagsbrúnin. Guð gefi að vér, einn sem
allir verðum viðbúnir.
A. S. Maxwell.
•f 4- -f
XXVI. - “Hann er upprisinn”
Jesús hafði sagt, meðan hann var á lífi,
að hann mundi rísa upp á þriðja degi.
Mennirnir gættu grafarinnar eins vel og
þeir ihöfðu vit á, og stórum steini var velt
fyrir dyrnar. Steinninn var innsiglaður
með hinu rómverska innsigli, og það var
því ekki hægt að flytja hann, nema brjóta
innsiglið.
Rómverskir hermenn héldu vörð yfir
gröfinni. Þeir áttu að gæta þess strang-
lega, að enginn gæti komið og tekið líkama
Jesú, það voru því ávalt nokkrir, sem gengu
óaflátanlega fram og aftur kring um gröf-
ina meðan 'hinir hvíldu sig.
En það voru líka aðrir verðir við þessa
gröf. Það voru voldugir englar frá himn-
um. Hefðu þeir viljað beita mætti sínum,
hefði ekki iþurft nema einn einasta af þeim
til þess að eyðileggja allan hinn rómverska
her. , , l'
Aðfaranó'tt hins fyrsta dags vikunnar,
var næstum liðin, og hinn dimmasti tími
rétt fyrir foirtinguna var kominn.
Þá var einn af hinum voldugustu engl-
um himinsins sendur til jarðarinnar. TJtlit
hans var sem leiftur og klæði hans hvít
sem snjór. Hann hrekur myrkrið burt af
leið sinni og himininn ljómar af fegurð
hans.
Hinir sofandi hermenn vakna og stökkva
á fætur í skyndi. Undrandi og óttaslegnir,
stara þeir upp til hins uppHýsta 'himins og
horfa á hina dýrðlegu sjón.
Jörðin skelfur og titrar meir og meir,
eftir því sem þessi volduga vera kemur
nær.
Þessi engill kemur í gleðilegum erinda-
gjörðum.
Hann fer með geysihraða gegnum loftið
og máttur hans er svo mikill, að jörðin
hristist sem í ákafasta jarðskjálfta. Varð-
mennirnir féllu til jarðar sem dauðir væru.
Við gröf frelsarans höfðu verið enn aðr-
ir verðir. Það voru hinir vondu englar.
Sonur guðs var nú dáinn, og þeim fanst
þeir eiga ti'lkall til hans sem löglegs her-
fangs, fyrir þann, sem hefir vald dauðans,
sem er djöfullinn.
Englar Satans voru viðstaddir til þess
að gæta þess, að Jesús gengi þeim ekki úr
greipum. En þegar hin volduga vera, sem
var send frá hásæti guðs, nálgaðist, flýðu
þeir ib'urt, með miklurn ótta.
Engililinn velti hinum stóra steini frá
dyrum grafarinnar, og hrópaði með þrum-
andi röddu:
“Jesús, þú sonur guðs, rís upp og kom,
'faðir þinn kallar á þig!”.
Þá bom hann, er foafði unnið sigur yfir
gröf og dauða, fram úr sínu dimma fylgsni
Og við hina opnu gröf, vitnaði hann: “Eg
er upprisinn til lífsins ” Og englaskarinn
beygði fcné sín og tilbað með auðmýkt frel-
sarann og foauð hann ve'lkominn með dýrð-
'legum lofsöngum.
Jesús gefck fram, með valdi sigurveg-
arans. Jörðin foærðist tmdir fóturn hans,
eldingarnar leiftruðu og háar þrumu-r
heyrðust.
Þegar Jesús dó, varð jarðskjálfti. Þegar
ihann sigri hrósandi reis upp. varð aftur
jarðskjálfti.
Satan var reiður af því að englar hans.
flýðu, þegar hinn himneski sendiboði kom.
Hann -hafði vonað að Jesús risi ebki upp
frá dauðum, og að endurlausnaráfoxmið
væri orðið að engu. En þegar hann sá að
frelsarinn reis upp, misti hann alla von.
Satan vissi nú að ríki hans mundi þrotna,
og hann sjálfur að síðustu verða afmáður.
-t- -f
Þegar Woodbury Rand lögmaður dó,
1944, hafði hann svift alla ættingja s'fna
erfðarétti, en arfleiddi köttinn sinn, Buster,
að 40,000 dolllurium, sem hann lét eftir sig-
Nú er Buster nýlega dauður án þess að
hafa gjört nokkra erfðaskrá. Spurningin
er nú: Hver fær peningana eftir hann.