Stjarnan - 01.05.1947, Qupperneq 2

42
STJARNAN
eru í Kristi og ummynda þá, sem lifandi
verða og tafea hvorutveggju til sín til
himins.
“Því Drottinn sjálfur mun með ákalli,
með höfuðengils raust og með Guðs lúðri
af himni niður stíga, og þeir sem í Kristi
eru dánir munu fyrst upprísa, síðan mun-
um vér, sem eftir erum lifandi, verða
hrifnir til skýja ásamt þeim til fundar við
Drottinn í - loftinu, og munum vér síðan
með Drotni vera alla tíma, huggið því hver
annan með þessum orðum.” I. Thess.
4:13-18.
Það er endurgjaldstíminn þegar Jesús
feemur. “Sjá, eg kem sfejótt og hefi með mér
endurgjaldið handa sérhverjum, efth; því
sem hans verfe verða.” Op. 22:12.
Sumt fólfe trúir ekki endurkomu Krists
af því það trúir ekki guðdómi hans. Það
er aðal atriðið, sem alt snýst um. Ef Jesús
er Guð þá er endurkoma hans áreiðanlegur
verðulegleiki. Ef hann er ekki Guð, þá er
um enga endurkomu að tala. Á dögum
postulanna þá var grundvöllur trúarinnar
það, að Kristur hefði komið í heiminn, nú
er trúarreynslan í því innifalin hvort menn
trúa að hann kemur aftur persónulega og
sýnilega.
Þegar maður segir: Eg trúi á persónu-
lega, sýnilega, dýrðlega endurkomu Drott-
ins míns og frelsara Jesú Krists í skýjum
himins, þá veit eg hverju hann trúir í öll-
um öðrum trúaratriðum. Hann trúir á
innblástur Ritningarinnar, og að hún mein-
ar það sem hún segir. Hann trúir því, að
Jesús er Guð, bæði fús til og fær um að
efna loforð sitt um að koma aftur og taka
sitt fólk til sín. Hann trúir að Jesús fórnaði
sjálfum sér á krossinum fyrir syndir manna
og að hann reis upp frá dauðum. Þetta
tvent er ástæðan fyrir því, að hann kemur
aftur.
Trúin á endurkomu Krists er eiginlega
aðalatriði trúarinnar nú á dögum, því hún
útilykur al'la svokallaða frjálstrú og Biblíu-
krítik, allan efa og vantrú á Guðs orði.
Þegar þú sérð og trúir Jesú dýrmæta lof-
orði um að koma aftur, þá verður Biblían
ný bók fyrir þig, þá muntu sjá að krossinn
og kórónan, krossfestingin og endurkoman
eru eins og hámark guðdómlegrar opinber-
unar. Vanræktu ekki að rannsaka þetta
efni í Biblíunni.
Hvernig eigum vér að snúa oss gagn-
vart þessum atburði? Eigum vér að taka
undir með spotturum þessara síðustu daga
og segja: “Hvar er fyrirheitið um tilkomu
hans?” eða með hinum vonda þjóni, sem
segir: “Það mun dragast að herra minn
komi.” Nei, þúsund sinnum nei.
Vökum og biðjurn því “þann dag eða
stund veit enginn, hvorki englar á himni
né sonurinn, enginn nema faðirinn einn.
Verið því varir um yður, vakið og biðjið,
því þér vitið ekki nær þess tími kemur.
Því er eins varið og manni nokkrum, sem
ferðaðist úr landi, og fól hús sitt og eigur
þjónustumönnum á vald, og skipaði hverj-
um sitt verk, en bauð dyraverðinum að
vaka. Vakið þess vegna. því þér vitið ekki
þegar húsbóndinn muni koma, hvort held-
ur að aftni, um miðnætti, um aftureldingu
eður að morgni, svo að hann finni yður
ekki sofandi nær hann skyndilega kemur.
En hvað eg segi yður, það segi eg öllum:
Vakið.”
Bíðum með þolinmæði. 1 I. Thess. 1:9.
lO. versi er oss sagt frá þeim sem sneru
sér til Guðs: “Menn gjöra orð á þ-ví hvílíka
komu vér áttum til yðar og hvernig þér
sneruð yður til Guðs frá skurðgoðunum til
að þjóna lifandi og sönnum Guði, og vænta
sonar hans frá himni, sem hann uppvakti
frá dauðum, Jesú, er frelsar oss frá hinni
yfirvofandi hegningu”. Vér munum ekki
þurfa að bíða lengur en Guð sér hentugast.
“Því innan harla skamms tíma mun sá
koma, sem væntanlegur er og ekki tefja.”
Hebr. 10:37.
“Þannig er Kristur eitt sinn fórnfærður
til að burt taka margra syndir, en í annað
sinn mun hann birtast án þess að vera
syndafórn, öllum sem hans vænta til frels-
uar.” Hebr. 9:28.
Hann mun birtast öllum, því “hvert
auga mun sjá hann”, en það er aðeins
þeim, sem vænta hans, sem hann mun birt-
ast til frelsunar, þegar hann kemur. Hinir
aðrir skelfast, örvænta og hrópa til fjall-
anna og hamranna að hrynja yfir sig og
fela sig fyrir ásjónu hans. Op. 6:14-17.
í Fil. 3:20 og 21. versi lesum vér: “Vort
föðurland er á himni hvaðan vér væntum
lausnarans, Drottins Jesú Krists, sem mun
ummynda líkama vorrar lægingar, svo
hann verði líkur hans dýrðarlíkama eftir
þeim krafti, sem hann hefir til að leggja
alt undir sig.”