Stjarnan - 01.05.1947, Síða 4

44
STJARNAN
XXVII. -- “Farið og segið
lærisveinum mínum það”
Af því, sem Lúkas skrifaði í guðspjalli
sínu, sjáum vér glöggt, að hinar guðhræddu
konur, er voru viðstaddar, þegar Jesús var
krossfestur, héldu hvíldardaginn. Hann
segir:
“Og þær sneru aftur og bjuggu út ilm-
jurtir og smyrsl; og hvíldardaginn héldu
þær kyrru fyrir samkvæmt boðorðinu.”
(Lúk. 23, 56).
Frelsarinn var greftraður á föstudag-
inn, sjötta dag vikunnar. Konurnar bjuggu
út ilmjurtir og smyrsl til að smyrja með
líkama drottins síns, en þær lögðu það til
hliðar og héldu kyrru fyrir, þar til hvíldar-
dagurinn var liðinn. Þær vildu ekki einu
sinni gjöra svo mikið, sem að smyrja lík-
ama Jesú á hvíldarlegi.
“Og er hvíldardagurinn var liðinn, . . .
komu þær til grafarinnar mjög árla, hinn
fyrsta dag vikunnar, um sólaruppkomu.”
(Mark. 16, 1. 2).
Þá er þær komu í nánd við garðinn, sáu
þær, sér til mikillar undrunar að himin-
inn var allur uppljómaður, og fundu að
jörðin skalf undir fótum þeirra. Þær flýttu
sér til grafarinnar og urðu nú enn meir
undrandi, er þær sáu að steininum var velt
frá gröfinni, og að hinir rómversku verðir
voru farnir.
María Magðalena kom til grafarinnar
á undan hinum. Þegar hún sá að steinn-
inn var tekinn burt, hljóp hún burt og
sagði lærisveinunum það. Þegar hinar kon-
urnar komu til grafarinnar, sáu þær að
birta skein kringum gröfina, og er þær
gægðust inn í hana, sáu þær að hún var
tóm.
En þær komu skyndilega auga á fagurt
ungmenni í skínandi klæðum, er sat við
gröfina. Það var engillinn, er hafði velt
steininum burt. Hann sagði við þær:
“Óttist eigi! Því að eg veit, að þér leitið
að Jesú, hinum krossfesta. Hann er eigi
hér, því að hann er upprisinn, eins og hann
sagði. Komið, sjáið staðinn, þar sem drott-
inn lá. Og farið nú með skyndi og segið
lærisveinum hans: Hann er upprisinn frá
daúðum; og sjá, hann fer á undan yður til
Galíleu; þar munuð þér sjá hann.” (Matt.
28, 5—7).
Og konurnar gægðust aftur inn í gröf-
ina og sáu annan engil, er sagði við þær:
“Hví leitið þér hins lifandi meðal hinna
dauðu? Hann er ekki hér, heldur er hann
upprisinn, minnist þess, hvernig hann ta'l-
aði við yður. meðan hann var enn í Galíleu,
og sagði að mannsins sonur ætti að verða
framseldur í hendur syndugra manna og
verða krossfestur og upprísa á þriðja degi.”
(Lúk. 24, 5—7).
Engillinn talaði við þær, um dauða Krists
og upprisu.
Hann vakti athygli þeirra á þeim orð-
um, er Jesús hafði talað við þær, þá er
hann sagði þeim frá dauða sínum og upp-
risu. Og nú skildu þær þýðinguna í orðum
Jesú, og með nýrri von og nýju hugrekki,
flýttu þær sér af stað, til að segja þessi
fagnaðartíðindi.
María var ekki viðstödd, er þetta skeði,
en hún kom litlu síðar og með henni Pétur
og Jóhannes. Þegar þeir, sem við gröfina
voru, sneru aftur til Jerúsalem varð María
eftir við gröfina. Hún gat ekki yfirgefið
þenna stað, fyr en hún fékk að vita hvað v
orðið væri af líkama drottins Og er hún
stóð þarna og grét, heyrði hún rödd, er
spurði:
“Kona, hví grætur þú? Að hverjum
leitar' þú?”
Augu hennar voru svo þrútin af tár-
um, að hún sá ekki, hver það var sem tal-
aði við hana.
Hún hélt það væri graðgarðsvörðurinn,
og sagði við hann í bænarróm:
“Herra, hafir þú borið hann burt, þá
segðu mér, hvar þú hefir lagt hann, og eg
mun taka hann.”
Hún hugsaði, að ef gröf þessa ríka
manns væri álitin of heiðarlegur staður
fyrir drottinn hennar, þá mundi hún sjálf
finna stað fyrir hann. En nú hljómaði Jesú
eigin rödd fyrir eyrum hennar. Hann
sagði:
“María!”
Hún þerraði burtu tárin og sá nú Jesúm.
I gleði sinni gleymdi hún að hann hafði
verið krossfestur, og rétti hendurnar móti
honum og sagði:
“Rabbúní!” (meistari).
Jesús sagði við hana: “Snert þú mig
ekki, því að enn þá er eg ekki uppstiginn
til föður míns; en far þú til bræðra minna
og seg þeim: Eg stíg upp til föður míns og