Stjarnan - 01.10.1952, Blaðsíða 1

STJARNAN
OKTÓBER, 1952 LUNDAR, MANITOBA
Ert þú viðbúinn?
Tímarit eitt hafði grein með fyrirsögn-
inni: „Viðbúinn.“ Þar var sagt frá stóru
félagi einu, sem hafði alt í undirbúningi til
að geta hjálpað þjóð sinni ef mikið lægi á.
Það er mikið innifalið í orðinu „við-
búinn“, þar er lykillinn að ókomnum tíma
og dyrnar að framtíðinni. Fyrir þann sem
or óviðbúinn hvort heldur er þjóð eða
einstaklingur þá er útlitið skelfilegt og
framtíðin varhugaverð. En sá sem er við-
búinn getur rólegur mætt hverju sem að
höndum ber. Framtíðin tilheyrir þeim sem
er undir hana búinn. Vér lifum á alvar-
fegu tímabili, þar sem sífelt er talað um
viðbúnað. Það er helzta krafa vorra tíma,
vegna þess að bending um skelfilega at-
burði fram undan eru daglegar fréttir.
Vesturþjóðirnar minnast afleiðinga
þess að vera óviðbúinn þegar þeir hugsa
um Dunkirk, Pearl Harbour og fyrstu dag-
ana í Kóreu. Þær eru knúðar til að gjöra
alt sem unt er að undirbúa sig til þess ef
mögulegt er að koma í veg fyrir verri slys.
En í þessum almenna viðbúnaði í hern-
aðarmálum, þá hættir mönnum við að
gleyma hinum mest áríðandi viðbúnaði,
það er andlegur undirbúningur einstakl-
ingsins undir eilífðina. Það er eins fyrir
einstaklinginn eins og þjóðirnar. Viðbún-
aður er lykillinn að því að geta staðist.
Ritningin segir frá voðalega alvarlegu
augnabliki þegar eilífðar ákvæði verður
útgefið. Á því augnabliki meinar það líf
að vera viðbúinn en dauða að vera óvið-
búinn. Jóhannes postuli segir frá þessu al-
varlega ákvæði sem innifelst í þessum orð-
um: „Hinn rangláti haldi áfram að fremja
ranglæti, hinn saurugi saurgi sig áfram,
og hinn réttláti stundi áfram réttlæti og
hinn heilagi helgist áfram. Sjá, ég kem
skjótt og launin hefi ég með mér, til að
gjalda hverjum og einum eins og verk
hans er.“ Op. 22:11.—12.
í Matteus, 24. kapítula segir Jesús
fyrir atburði sem munu eiga sér stað
rétt á undan þessu augnabliki. Hann
gefur mönnum alvarlega áminningu því
viðvíkjandi er hann segir: „Fyrir því
skulið þér vera viðbúnir, því manns son-
urinn kemur á þeirri stundu, sem þér eigi
ætlið.“ Skelfileg afdrif bíða þeirra, sem þá
eru ekki viðbúnir. Þeir verða eyðilagðir.
„Þar mun vera grátur og gnístran tanna.“
Matt. 24:44.-51.
Alt í gegn um aldirnar hefir þessi að-
vörun hljómað, hún er gefin í dag: „Verið
viðbúnir.“ Höfum vér gefið gaum að þeirri
aðvörun? Eða segjum vér eða hugsum
eins og ótrúi þjónninn: „Það mun dragast
að herra minn komi.“ Vonum vér jafnvel
að koma hans dragist?
Hópur af drengjum innritaðist í ungl-
ingaskóla. Þeim var lofað að þeir skyldu
fá heilan dag til skemtiferða, þar á meðal
til að heimsækja hinn nafnkunna dýra-
garð í San Diego ef þeir vildu ljúka við á-
kveðið nám fyrir vissan dag. Þetta virtust
mikil verðlaun að sækjast eftir því fæstir
drengjanna höfðu nokkurn tíma áður átt
kost á slíku.
Þeir héldu sér kappsamlega að náminu
allir nema einn. Hann gat ekki eða vildi
ekki lesa vissar bækur, sem þeim var sett
fyrir að lesa. Alt var reynt að fá hann
til að lesa bækurnar, og loks þegar dagur-
inn kom fyrir skemtiferðina, þá hafði hann
enn ekki lesið þær.
Það var sorgbitinn drengur sem skilinn
var eftir heima morguninn sem félagar
hans fóru í skemtiferðina, og nutu verð-
launarífía fyrir iðni sína. Hefði verið rétt
að taka hann með? Auðvitað ekki. Hann
var óviðbúinn. Að láta hann njóta verð-
launanna hefði verið rangt gagnvart hin-
um drengjunum og gagnvart honum
sjálfum.