Reykjavík Grapevine


Reykjavík Grapevine - 01.08.2018, Blaðsíða 15

Reykjavík Grapevine - 01.08.2018, Blaðsíða 15
15 Th e R ey kj av ík G ra pe vi ne Be st o f I ce la nd 20 18 indication that they exist—we can only faintly glimpse their foaming torrents. Black ground After several hours of ascent, the landscape begins to change. The green fields are replaced by grey fields of stones, and the small hills are replaced by open expans- es. When the mist finally lifts, we see the famous Eyjafjallajökull glacier-volcano in the distance. We continue our hike up to- ward the glaciers, the ground turning gradually into black lava stone. Patches of snow lie in stark contrast to the dark ground. “It’s like a cow,” Ásdis remarks, of the black and white pattern. Stay on track Scattered throughout the length of the hike, poles guide us in the right direction. “They were put up by a man whose daughter died on this hike,” Ásdis’ father ex- plains. “She got lost in the fog. He wanted to make sure no one would ever get lost here again.” As we hike down an unbeliev- ably steep slope in slippery snow, I find it comforting to know that, at the least, the poles are telling us, “yes, this is the right way.” The neverending road Toward the end of the hike, we have walked for ten hours—all the way from the green hills above Skógar to the lush forest of Básar, back into Þórsmörk valley. I start wondering if I can remember a time in my life when I have not been walking. I feel like Frodo Baggins on my way to Mount Doom, where time stands still and the road goes on and on. When we finally see our camp on the horizon, covered in misty clouds, Ásdis happily exclaims, “it is SO good to see the end,” and I couldn’t agree more. Yet the spectacular views and the re- markable diversity of landscapes of this hike have been well worth the pain I currently feel in my feet. Fimmvörðuháls is a hike full of unexpected obstacles, steep mountainsides, and seem- ingly endless pathways. But it is also a hike of beauty, fun, and, above all else, adventure. “As we hike down an unbelievably steep slope in slippery snow, I find it comforting to know that the poles are telling us, ‘yes, this is the right way.’”
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Reykjavík Grapevine

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Reykjavík Grapevine
https://timarit.is/publication/943

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.