Skessuhorn - 09.03.2000, Blaðsíða 10

10
FIMMTUDAGUR 9. MARS 2000
SKESSIiHÖBKI
I undanförnum og yfirstandandi
harðindum og illviðrum hefur
nokkuð verið rætt um illa aðbúð
útigangshrossa bæði hér í héraði og
víðar en stundum sýnist mér að
gætd verið gott að rifja upp það sem
stendur í gamalli bók: „Sá yðar sem
syndlaus er“ og svo framvegis. Is-
leifur Gíslason orti í harðindatíð:
Kreppir að kaldur vetur
og kyngir niður snjó.
Sagt er að Sankti Pe'tur
setji inn hverja dróg.
En hjáleigubóndinn hefur
horaðan merafans.
A gaddinn útþeim gefur
gamlan heyskapardans.
Egill Jónasson fór um Skagafjörð
snemma vors og varð það tilefni
eftirfarandi hugleiðingar:
Ljót erþessi brossahjörð,
hana vantar spikið.
Sólin skín á Skagafjórð
og skammast sín fyrir vikið.
sautján hross á eldi og slapp með
það. Ingibjörgu Gísladóttur í Galt-
arholti þótti svarið ónákvæmt og
orti:
Firða hjaliðfræðir oss
frá þeim halnum ríka.
Sautján alin á hann hross.
Atján kvalin líka!
Guðmundur heitinn Th. eða
„trunta“ var manna orðheppnastur
og einhverntíma að vorlagi var
hann á ferð fneð tvö hross heldur
skarpholda og mætir þá góðbónda
úr nágrenninu sem nýlega hafði
eignast barn fram hjá konunni. Sá
ætlaði að sneiða að Guðmundi og
segir: „Fjandi er þetta upphryggjað
hjá þér Gvendur minn”. Svarið
kom um hæl. „Eg kann nú betur
við að hryggurinn snúi upp á því
sem ég ríð”.
Það hefúr lengi viljað loða við að
nokkur rígur sé á milli héraða og
ekki síst milli Eyfirðinga og Skag-
firðinga þó oftast sé það mest í nös-
unum. Eyfirðingur nokkur ljóðaði
á Skagfirðing:
Borgfirskur bóndi sem vildi
gjarnan teljast í sveit hinna betri
bænda var eitt sinn í útvarpsviðtali
spurður um hrossaeign sína. Svar-
aði hann á þá leið að hann hefði
Skagfirðinga skortir ekki skjóttar
merar,
þóttþær séu horuherar.
Menn ífítung moka snjó.
-Mörg er skrítin saga-.
Skagfirðingurinn svaraði:
Eyfirðingar eignast böm með
annara konum
og þú ert einn af þeirra sonum.
Kolbeinn Högnason orti um
ánægju þess sem á allan sinn bú-
pening við stall:
Hríð við glugga syngur svalt,
sést eijyrir rofum.
-Nú er gott að eiga allt
inni í hlýjum kofum.
Veturinn 1958 orti Björgvin O
Gestsson kvæði sem hann nefndi
Utigangshross:
Svellhunkar og sílaður gróður
og silfúrgrá hnottabörð
eru akur útigangshrossa
á íslenskri framdalajörð.
Þótt tímamir telji ei nauðsyn
að troðir þú mönnunum leið.
Þá sæmir ei sultarganga
og sjálfsagt ei hungursneyð.
Og hófurinn klofinn afkrafsi,
kannske er erfinginn þinn
að nálgast það náðarljósið
sem nirfillinn boðar um sinn.
Þarflokkar um fannimar ganga
jýming er rammlega girt
og hundamir hafa þann starfa
að hrossin ei séu um kyrrt.
Þú arftaki þarfasta þjónsins
þín laun eru smánarboð.
Eru afleiðing andlegs hroka
sem eflist um menningar goð.
Er gæðingur bóndi þér gleymdur?
Gleðin á hestbaki hrat?
Er folinn tók fallegu sporin
ogfannstu hvað Jarpur þinn gat.
Já svona er maðurinn mikill
megnar að sýna sinn þrótt,
en gleymir að Gáski var ratvís
á götu í hríðsvartri nótt.
En vonandi batnar um bjargir,
börðin þín grænka á ný
og lægðimar sunnan úr löndum
lækki hin norðlægu ský.
A íyrstu árum jeppamenningar á
Islandi þóttu þeir ómissandi stöðu-
tákn og voru bæði eftirsóttir og
notaðir meira af kappi en forsjá.
(Þykist einhver sjá samsvörun með
nútímanum?) A þessum tíma sendi
Kristján Samsonarson frá Bugðu-
stöðum, Jóni bróður sínum sem þá
var við nám í Reykjavík ljóðabréf,
þar sem meðal annars var minnst á
jeppaferðalög:
Nú er önnur öld enfyr.
Ekki spönnfrá voða,
hlaðnir mönnum héppamir
hér áfónnum troða.
Menn ífítung moka snjó.
-Mörg er skrítin saga-.
Smátt úr býtum bera þó,
bæði ýta og draga.
Húnvetningafélagið á Akureyri
fór í ferðalag umhverfis Vatnsnes
og var Bjarni frá Gröf með í hópn-
um. Mikið var sungið í bílnum en
ekki átti allur sá söngur miklum
vinsældum að fagna hjá Bjarna og
orti hann af því tilefhi:
Seint vill skána sönguastíll,
surgar í bjánaröðum.
Fer af kjánum fullur bíll
fram hjá Anastöðum.
Með þökk fyrir lesturinn
Dagbjartur Dagbjartsson
Refsstöðum, 320 Reykholt.
S: 435 1361
S
Arshátíð Bretkubæjarskóla
Nemendur Brekkubæjarskóla bjóða foreldrum og öðrum velunnurum á árshátíð í Brekkubæjarskóla í næstu
viku. Sett hefúr verið upp sýnig á þemavinnu nemenda í sal á göngum og í setustofu skólans. Nokkuð af atriðum
á árshátíð skólans eru einnig samin í tengslum við þessa vinnu. Sjá nánar í auglýsingu á síðunni hér til hægri.
Opið bréf til
Náttúruvemdarráðs
Ég leyfi mér að fara fram á það
við háttvirt Náttúruvemdarráð að
það leitist við að svara eftirfarandi
atriðum sem snerta vegagerð á um-
deildum vegarköflum í Breiðuvík-
urhreppi. I Skessuhorninu, blaði
Vestlendinga, segir í frétt 2. mars
s.l. að snjóflóð hafi fallið á veginn
um Botnshlíð og með því hafi
borist svar náttúrannar við því og
færa bæri veginn niður á láglendi
þar sem snjóléttara sé og mirmi
hætta á flóðum. Það kemur einnig
ffam í þessari frétt að umhverfis-
ráðuneytið hafi afgreitt þetta mál
frá sér árið 1994 og óskað eftir
frekara mati.
Síðan eru liðin sex ár og ekkert
hefúr gerst og ég spyr: Hver er
ástæðan fyrir þessum drætti. Á
Náttúruverndarráð þar einhvern
hlut að máii og hvað er í veginum
fýir því að varanleg vegagerð skuli
ekki hafa verið framkvæmd þarna
fyrir löngu síðan? I fféttinni segir
ennfremur að heimamenn flestir
auk Vegagerðar ríkisins vilji að nýr
vegur yrði lagður um Klifhraun.
Það eru ekki nema nokkrir mán-
uðir síðan deilt var um vegagerð
yfir Vatnaheiði, sem ekki er sam-
bærileg að umfangi og þessi stutti
vegarspotti í Stapabotni. Þrátt fyrir
miklar deilur, tók það mjög stuttan
tíma að fá niðurstöðu í þvf máli.
Voru einhver öfl þarna að verki
sem knésettu Náttúruverndarráð?
Það virðist vera að það sé ekki sama
hverjir eigi hlut að máli.
Með fullri virðingu fyrir náttúru
landsins, sé ég ekkert sem mælir
gegn því að fá þennan vegarspotta
færðan neðar, þrátt fyrir að einhver
mýrarfen spillist og það sér hver
heilvita maður að á þeirri leið er
ekki fysilegt útivistarsvæði og mun
aldrei verða. Það sýnist líka auðvelt
að endurgjalda þau mýrarfen því
svo mikið er af framræstum mýrum
í Breiðuvík þar sem búskapur hefur
verið aflagður og auðvelt að fýlla
upp eitthvað af þeim skurðum sem
bændur létu gera í góðri trú á sauð-
kindina.
Ég hefi líka heyrt að færa eigi
veginn sem ákeðið var að leggja
sunnanvert við Axlarhóla og tengj-
ast gamla veginum við Leikskála-
velli upp í hólana sjálfa þar sem
hann liggur nú og er hin mesta
snjóakista. Þetta er mjög ótrúleg
frétt.
Getur háttvirt Náttúruverndar-
ráð verið þekkt fyrir að draga fólk-
ið sem þarna býr á asnaeyrunum
öllu lengur með því að tefja fýrir
lífsnauðsynlegum samgöngubót-
um?
Kristinn Kristjánsson frá Bárðarbúð,
fyrrverandi kennari á Hellissandi.
Minnum á ógreidda gíróseðla
Skessuhom