Skessuhorn - 21.06.2006, Blaðsíða 12

12
MIÐVIKUDAGUR 21. JUNI2006

Vestlendingar eignuðust nýjan ráðherra við síðustu breytingar á ríkisstjóminni:
Fjölbreytt verkefiii í skemmtilegu ráðuneyti
Magnús Stefánsson á nýrri skrifstofu ífélagsmálaráöuneytinu mei bleikt bindi í tilefni baráttudags íslenskra kvenna.
Magnús Stefánsson tók við sem
félagsmálaráðherra sl. mánudag.
Magnús ólst upp í Olafsvík og er
fyrsti þingmaður Framsóknar-
flokksins í Norðvesturkjördæmi.
Magnús hefur átt fjölbreyttan feril,
starfað við ýmislegt til lands og sjós
og sinnt fjölbreyttum félagsmálum.
Hann var lengi vel liðtækur íþrótta-
maður og hefur um árabil leikið í
ýmsum hljómsveitum og er gleði-
sveitin Upplyfdng þeirra þekktust.
I stuttu spjalli við blaðamanna
Skessuhorns fór Magnús yfir feril-
inn og leit ffam á veginn.
Uppgangur og
uppbygging
Magnús Stefánsson fæddist árið
1960 og ólst upp í Olafsvík. Það
hefur mikið vatn rurmið til sjávar
ffá því að hann hljóp sem gutti um
gömr Ólafsvíkur. Nú situr hann í
ríkisstjóm sem félagsmálaráðherra.
„Eg er þó ffáleitt fyrsti Olsarinn í
ríkisstjórn. Það er gaman að segja
frá því að ffændi minn Alexander
Stefánsson var eitt sinn félagsmála-
ráðherra," en Alexander skipaði það
embætti á árunum 1983-1987. „Ég
er því annar Olsarinn sem verður
félagsmálaráðherra." Það má bæta
því við að Sturla Böðvarsson sam-
gönguráðherra er einnig fæddur í
Olafsvík. Raunar er nokkuð
skemmtileg tenging á milli þriggja
ráðherra í ríkisstjórninni. „Við höf-
um gantast með það að á Islandi sé
einn bær sem hafi sérstaka skírskot-
un inn í ríkisstjórnina, en það er
Stakkhamar í Miklaholtshreppi. Afi
Jóns Sigurðssonar, viðskipta- og
iðnaðarráðherra og langafi Sturlu,
Óli ffá Stakkhamri, bjó þar og síðar
keypti Alexander afi minn jörðina
og bændur í minni ætt hafa búið
þar. Rætur þriggja ráðherra em því
að Stakkhamri.“
Magnús reyndi ýmislegt fyrir sér
í Olafsvík eins og tilheyra þykir í
sjávarplássum. Hann vann í fiski og
fór á sjóinn, vann í byggingarvinnu
og starfaði á steypustöð, en faðir
hans rak steypustöðina. „Unglings-
árin voru mikill uppgangstími í
plássinu, mikið var um að vera, hús
vom reist og næga vinnu var að
finna. Þetta var athafnatími og
virkilega gaman að upplifa þá.“
Þegar Magnús var 18 ára fór
hann í Samvinnuskólann í Bifföst
og lauk prófi þaðan tveimur ámm
síðar. 1985-1987 var hann síðan við
nám í ffamhaldsdeild í Reykjavík og
varð stúdent þaðan. 1988 fór hann
síðan affur á Bifföst og var í fyrsta
árganginum sem útskrifaðist í
rekstrarhagffæði í hinum nýstofh-
aða háskóla. Þá var fyrrnefndur Jón
Sigurðsson einmitt rektor á Bifröst
þannig að mikil tengsl era á milli
hans og Magnúsar.
Tónlistin alltaf með
Magnús byrjaði snemma í hljóm-
sveitum og var kominn inn í bílskúr
13 ára gamall. Það var svo á Bifröst
sem hann kynntist félögum sínum
sem síðar skipuðu með honum
hljómsveitina Upplyftingu, en að
öðrum ólöstuðum er það sú
þekktasta sem hann hefur skipað.
„Ég byrjaði sem gítarleiki en færði
mig svo yfir á bassann af því það
vantaði bassaleikara. Ég spilaði á
bassa á fyrstu plötunni en síðar fór
ég að leika á trommur. Þegar ég
flutti aftur til Olafsvíkur stofhuðum
við hljómsveitina Klakabandið og
ég veit ekki betur en að hún sé enn
starfandi," segir Magnús. Þess má
geta að gamall félagi Magnúsar og
einn af stofnendum Klakabandsins,
Sigurður Egilsson, er nú bílstjóri
félagsmálaráðherra. Auk tónlistar-
innar hafa íþróttir skipað mikinn
sess í lífi Magnúsar og lék hann
m.a. í tvö ár með meistaraflokki FH
í knattspyrnu. Ræturnar eru þó
traustar í Víkingi í Olafsvík þar sem
fyrsm skrefin vora stigin.
Magnús var bæjarritari í Olafsvík
á árunum 1982-1985 en hafði áður
urrnið sem kennari. Arið 1990 var
hann síðan kjörinn sveitarstjóri í
Grandarfirði og þar starfaði hann
þar til hann tók sæti á Alþingi árið
1995. Fjóram árum síðar missti
hann sæti sitt á þingi og tók þá við
starfi ffamkvæmdastjóra Heilbrigð-
isstofnunar Suðurlands á Selfossi,
en þegar Ingibjörg Pálmadóttir
sagði af sér þingmennsku í apríl
2001 settist hann aftur á þing og
hefur setið þar síðan.
Mikil uppbygging
á Vesturlandi
Mikil uppbygging hefur átt sér
stað á Vesturlandi á síðusm áram og
margt hefur breyst, sveitarfélög
hafa sameinast, fyrirtæki og stofn-
anir hafa fæðst og samgöngur bam-
að. „Ég man alltaf eftir því þegar
fjárlaganefhd fór í ferð um Vesmr-
land síðastliðið haust,“ segir Magn-
ús, en hann var formaður nefndar-
innar þar til hann tók við starfi fé-
lagsmálaráðherra. „Við fóram á alla
þéttbýlisstaði á svæðinu; Bifröst,
Reykholt, Akranes, Snæfellsbæ - á
alla staði á landssvæðinu. Það var
svo merkilegt að fylgjast með því að
hvar sem við komum var verið að
reisa íbúðarhúsnæði. Þetta sýnir
okkur hve mikil uppbygging er á
svæðinu og hve mikil gróska ein-
kennir það.“
Framhaldsskólar
mikilvægir
Uppbygging menntastofhana er
kapímli út af fyrir sig og er ljóst að
óvíða á landinu hefur meira verið
gert í þeim efnum. Magnús telur
hana skipta sköpum og ekki þurfi
annað en að horfa til Bifrastar og
Hvanneyrar til að sjá merki þess.
„Síðan má ekki gleyma framhalds-
skólunum á Akranesi, í Grandar-
firði og það sem ffamundan er í
Borgarnesi. Þetta skiptir sköpum
fyrir samfélagið. Það er ljóst að
þegar framhaldsskólar eru ekki í
heimabyggð er það mtm erfiðari
ákvörðun að fara í framhaldsnám
og ég er viss um að einhverjir hafa
einfaldlega hætt við það, bæði
vegna kostnaðar og fleiri þátta. Það
að geta sótt nám á sínu heimasvæði
heldur tengslum við svæðið bemr
og er hagkvæmara á allan máta.
Síðan má ekki gleyma því að þetta
era stórir vinnustaðir og hafa marg-
feldisáhrif inn í samfélagið.“ Magn-
ús telur einnig að ný tengsl skapist
við þetta og tekur dæmi af skólan-
um á Snæfellsnesi. „Þangað koma
krakkar af öllu Snæfellsnesinu sam-
an og mynda tengsl sem annars
hefðu ekki verið mynduð. Það
skiptir gríðarlega miklu máli og
styrkir svæðið."
Sameining ekki
í óþökk íbúa
Síðustu árin hefur sveitarfélögum
fækkað töluvert á Vesmrlandi og
þau um leið orðið stærri og öflugri.
Segja má að þessi hrina hafi farið af
stað árið 1994 þegar Snæfellsbær
varð til og staðið óslitdð síðan og
ekki sér enn fyrir endann á henni.
Magnús telur að endapunktinum
hafi ekki verið náð. „Ég tel að enn
eigi einhver sveitarfélög eftir að
sameinast, hvenær sem það verður.
Nefna má sveitarfélögin á Snæfells-
nesinu en ég held að það sé ekki
óeðlilegt að þau sameinist öll í eitt.
Fjölbrautaskólinn ýtir undir til-
hneigingar til þess og þó að slík
sameining hafi verið felld nýverið
held ég að það hafi að mörgu leyti
verið vegna þess að fólki fannst
þetta ekki tímabært núna, ekki
vegna þess að það væri alfarið á
móti henni. Ég vil hins vegar leggja
á það áherslu að ekki verður um
sameiningu í óþökk íbúanna að
ræða. Það er háð vilja íbúanna hvort
og hvernig sveitarfélög standa að
sameiningu.“
Erfitt kjördæmi
Við síðustu alþingiskosningar var
í fyrsta sinn kosið eftir nýrri skipan
um kjördæmi landsins. Mikil breyt-
ing varð um allt land og hið nýja
Norðvesturkjördæmi samanstendur
af þremur kjördæmum, Vestur-
landi, Vestfjörðum og Norðurlandi
vestra. Nú er nokkur reynsla komin
af þessari breytingu og liggur því
beint við að spyrja ráðherra félags-
mála hvernig hún hafi verið. „Þessi
brejmng hefur að mörgu leyti verið
mjög erfið,“ segir Magnús. „Þau
svæði sem sameinuð vora í eitt
kjördæmi era að mörgu leyti mis-
jöfn og búa yfir misjöfhum hefðum
og kúltúr á pólitíska sviðinu. Það
hefur verið erfitt að halda tengslum
við fólk í kjördæminu vegna stærð-
ar þess og að mörgu leyti hefur
þetta því ekki verið til góðs. Það ber
þó að horfa til þess að þetta er allt í
þróun og við eram enn að læra á
þetta. Það er ljóst að það tekur tíma
að venjast svona miklum breyting-
um og í því ljósi má horfa til breyt-
inganna árið 1959. Þær hafa eflaust
verið erfiðar, sérstaklega hvað sam-
göngur varðar. Við verðum því að
þróa þetta áfram og venjast þessu
betur."
Sækist eftir fyrsta
sætinu að ári
Magnús er eins og áður segir
fyrsti þingmaður Framsóknar-
flokksins í kjördæminu. Mikið hef-
ur verið rætt og ritað um formanns-
og stjórnarkjör í flokknum að und-
anförnu. Til að hvíla sig á þeirri
umræðu er ágætt að beina sjónum
að næstu kosningum til Alþingis,
enda innan við ár í þær. „Ég er
ákveðinn í að bjóða mig aftur fram
og sækjast eftír stuðningi í fyrsta
sætið. Ég vona að flokkssystkin mín
treysti mér til að vera áffarn í for-
ystu í kjördæminu.“
Mörg verkeftii
Heimsóknin til Magnúsar bar
upp á 19. júní, baráttudag íslenskra
kvenna, og skartaði félagsmálaráð-
herra bleiku bindi af því tilefin. Það
leiðir hugann að þeim störfum sem
framundan era, en jafnréttismálin
heyra undir félagsmálaráðuneytið.
Magnús viðurkennir að þróunin í
þeim málum hafi verið mjög hæg,
þó málin hafi aðeins þokast áfram.
Meira þurfi að leggja upp úr jafn-
réttismálum og stuðla að aukinni
framþróun þeirra með átaki þjóðar-
innar allrar. „Við höfum líka horft
til þess að vinna þurfi ffekar í jafn-
rétti almennt, ekki aðeins á milli
kynjanna heldur jafnræðis á milli
alls fólks. Við höfum eflt upplýs-
ingagjöf í þessu samhengi og hug-
um að frekari ffamþróun á því sviði,
ekki síst á heimasíðunni okkar. Við
síðustu sveitarstjórnarkosningar
jókst hlutur kvenna aðeins, en hann
er samt ekki nema um 36% og bet-
ur má ef duga skal.“
Jafnréttismálin era aðeins brot af
þeim verkefhum sem bíða nýs ráð-
herra, enda óhætt að segja að starf-
svið félagsmálaráðuneytisins sé
óvenju fjölbreytt. „Ég hef verið að
læra á málin hérna og hlakka til að
takast á við starfið. Mín bíða fjöl-
breytt verkefni í skemmtilegu ráðu-
neyti sem spannar mörg svið. Nú
emm við að vinna að viðræðum að-
ila vinnumarkaðarins og vonumst
effir niðurstöðu í þeim málum fljót-
lega. Ljóst er einnig að verkefhi
tengd málefhum innflytjenda fara
vaxandi og verða æ mikilvægari. Við
höfum verið að vinna í húsnæðis-
málum og vonumst til þess að á
þessu ári getum við klárað stórátak
varðandi þjónustu við geðfatlaðra.
Verkefiiin era því óteljandi og jafh-
fjölbreytt og þau era mörg. Þetta er
hinsvegar skemmtilegt starf og
verkefnin nauðsynleg og því get ég
ekki sagt annað en að ég hlakki til
starfans," segir Magnús að lokum.
Ljóst er að hans bíður flókið og
fjölbreytt starf og óskar Skessuhorn
honum velfamaðar. KOP