Kosningablað - 25.01.1927, Blaðsíða 4

KOSISíNfcABLBö
-- || - . . .. ! ■ - -— 11 mmm ■ ■■
£\ikUg& fefeVYiSÍ Kantv í W\a\st\6mtta
M\y v\\\& \í fm\n
ar. ['cii .sk.ilja |uii) ckki og þeini
Loksius vhíö þorbjörn bóudi
Guöjönsson á Kirkjub* efstur
á Jistaiuim, loksins er ekki von-
lausi um að hann verði kosinn
í hætjórnina. Enginn gctur þó
uni það sagt, enn sem komið er.
Eitir mikið og harðvítiigt stapp,
biðu jatnaðannenn ósigur fyrit
ritstjórum Eyjablaðsins, en þó
voru sigurvegararnir ekkíánægðir.
Etnn ritstjóranná átti endilega að
verða efstur á Hstanum, en {tað
máttu jafnaðarmenn hvorkt heyra
r,é sjá. {>eir vildu hafa Guðlaug
Hausson efstan, en það gátu hin-
ír ekki þoiað. Orustunni latiK
mcð þeim liætti, og friðurinn
var saminn upp á það, að bolst-
vikkar réðu mann írá sér í efsta
og neðsta sætið, en Guðlaugi
var tih mitt á millum þeirrn, og
þar situr hann nú, vonlaus og
stúrinn yíir ofbeldi mannanna og
gengisleysi síuu hjá ritstjórunum,
en þögull og hlt'ðin eins og hann
á að vera.
MÖnnum kont það ekki á óvart,
að þorbjörn bóndi yrði i kjöii,
það hefur svo oft komið fyrir
áður, og nú ætti það að hepnast.
Hann tetti að verða kosinn, þvt
að allir flokkar munu þykjast
eiga ítak í hoitum, eirts og komið
er. Hann er svo góður búmaður
og vel efnaður, óefað meðal ein-
uðustu bænda hér, og gróða-
niaður, eins og sá flokkur vill
að allir séu, að allir geti bjarg-
ast. Hann hugsar svo vd um
sinn eigin hag eins og þetr, sem
bezt gera. Hann aðhyllist sizt af
öílu öreigahugsjónina, að minsta
kosti sést það ekki í verkinu.
Menn vita þar af, að hann er
alveg fráhverh r bolsivikkastefn-
unni, þótt hanri ef til vill láti nú
sern hann fylgl henni allra snöggv-
ast. það getut verið praktist
eins og stendur. Enginn býst við
að hann óski eftir öreigum eius
og „foringj«arnir*, eða að hann
hatt auðsöfnun og því hlýtur hann
«að vera í góðu áliti hjá borgara-
fiokknum. Hann virðist hafa
leikið allmikið á bolsivikka, er
hann kom þeim til að hrinda
Guðlaugi neðar álistann. En það
gerír ekkert til. Hann nýtur þar
hygginda sinna eins og vera ber.
Enginn lái honum það. Hann
hefur verið svo óheppinn áður
við kosningar og þetta er því
rétt handa þeim, sem hafa verið
að ota honum fram, rétt handa
ritstjórunurn. Hann fær nú at-
kvæði þeirra, sumra að minsta
kosti.
„A.uðvaldsmenn“ vilja cfalaust
iu hann lika til þess að standa á
móti „foringjum* öreigastefnunn-
dctiur það ekki í luig, að þor-
bjorn, seni sjðltur er gróðamaður,
og duglegur maður, geti ekki
unnað öðrutn einhvers eða að
hann vilji gera alla að öretgufn.
þeir búast ekki við að hann
myndi vilja Iáta taka af sér allar
eigurnar og skifta þeim mílli
annara og það viröa þelr viö
hann. Hafi hann gefið foríngjum
öreigastefmmnar undir fótinn
með það, þá er það byggínda-
bragð, að sjálfsögðu ofur mein-
laust, en ekki óhentugt, eins og
stendur. [»eír geta óefað vetiö
áhlaupasainir „foritigjatnij*, og
auðtrúa ðg af þvi gæti það kom-
ið, ítakið, seni þeir telja sít* ciga
í btejprfuIItrnaefninu.
Hann getur liaf'a geflð þcim
góðar vonir til þess að efla fylgið,
en það er þó engan veginn víst.
Hann hefur ekki heinh'nis gefið
sig fram í borgaraflokknum, en
þó vita allir þar, að hann er
þeirra maður, tneð iu'ið og hári,
ef ttm hagsmuní bændanna et að
ræða eða-útgerðarinnar. Hér eru
það hyggindin, sem í hag koma,
hann e> alstaðar talinn mcð og
vilja allir llokkaruir eiga hann að.
þið ætti ekki iið vera vandi
að komast í bæjarcíjórnina á
þenna hátt.
»Auðvaldsmcnn“ vita að þorbj.
ei góður útgerðarmaður, og hatin
býður ekki hærra kaup en aðrir,
hann ec of hyggiuu til þess og
hagsýnn og áhugasamur um efni
sín, eins og hver annar góður
borgari. [<eir vita að haun ræktar
jörö sína vel og hefur stórt kúa-
bú. Hann getur þvi, ef hann viii,
selt inikla mjólk.
Borgaraflokkurinn veit, að fátt
er nauðsynlegra fátæku fólki, en
ið eiga kost á mikiili og ódýrri
mjólk. Og þeim liokki er vel
við alt, er eykur hagsæld manna
og bætir kjör hinna máttaminní.
þar af leiðandi hyggja þeir gott
til kúabúsins á Kirkjubæ og hag-
sýni bóndans þar. Sumir halda
því fram, að þorbjörn hafl í haust
mjög barist á móti því að mjól'c-
urverði yrði iækkað, en það er
líklega ekki satt. Ekki hafa þeir
nefní það ritstjórar Eyjabiaðsins
og þykjast þeir þó, eða viijaláta
heita svo, að þeir taki málstað
látæka fclksins.
hf tii viil hefur þeim sést yfir
þetta, sem þeim að sjálfsögðu
þykir litlu skifta, hvað rnjólkin
kostar. Ef til vili er þetta ekkl
satt, en hvort sem er, þá myndu
jjeir unna manniimm hagnaðnr
ekki miður en sjálfum sér, úr
því þeír telja hann í sínum for-
IW-I lOiínni—1ta——mammma—
ystuhóp. Borgaraflokkurinu lart.tr
þetta ekki, l.angt frá því /. ðeins
þykjast sumir finna líiiisháttar
ósamrænií.
Suiníi’ haida því t.eoa
giska á, að þorbjörn hafi viljað
hckka njjólkurvcr ð, rn ekki
fengiö aftra uu ð sér tll þess.
þetta er sennilegra. Væri hann í
huga síiiuni ákafur stuðnings*
maður öreiganna, etns og simiír
halda, þá myndi hann leggja ait
kapp ;í að folkið fengi þessa lifs-
björg, fyrir sem allra íægst verð
og sjáifur myndi hann ganga á
undau í þessu, hvað sem „auð-
valdsinenn" segðu eða geröu.
Hann myndí jaf'nvel gefa þetta
þeim seni þyrftu, og eg held nú
helzt aö hann geri það. [>cir vita
það betur, sern settu hann í
hásætið á listann.
En hvernig sem þe»su ölhi
sannin er varið, þá er hér unt
tiyggíon og hagsýnau mann að
ræða, sjálfkjörinn „auðvaldssinna"
og sem þeir mega ekki missa.
Hann er og verður attaf hjá þeim
tneð annan fóiiiui, að minsta
kosti, þó iiami fari ekki hátt
með það við bolsivikka, eins og
steudur. þess gcrist ckki heldtir
engin þörf.
Eins og duglegum bóndá tíi-
h.cyrir, er hæjarfulltrúaefnið um-
s-vifamikíð í Búnaðarfélagi Evj-
anna, jafnt og í öðruin íélögum.
Hann hugsar þar um hag jarðar-
bænda, jafntsinn hag senrannara.
þsíss vegna er honum sátt um
að sjá lartdið af’hent verkatnöun-
urn og þurrabúðarinönnum, tii
ræktunar. Við það missa jarða-
bændur rétt sinn, það er tekið
trá þeim landið og fengíð í hend-
ur óviðkomandi mönnum. Ef
slíkt viðgengst, þá vex mjóikur-
framleiðslan og mjólkin lækkar
í verði. Bændum æiti því ekki
að vcra a inóti skapi, að fá góð-
an mann í bæjarstjórnina, til þess
að standa á móti þessu. Hann
gæti verið þeim hhðhoJlur og
góður í stéttarbaráttunni, góður
til þess aö standá á inóii yfir-
gangi landsstjórnarinnar víö
jarðabændur.
þorhjörn æui aö geia þetta,
án þess að styggja ójafnaðar-
mennina, þeir gera svo litlar
kröfur fyrir efnalitla lólkið, rnn
annað en það, að það greiöi at-
kvæði eíns og því er sagt. f>eir
hveiia það ekki til þess að rækta
sér túnblett eða þvílíkt og í
þessu efni, er bæjarfulhrúaefííinu
innanhandar að gera eins og
báðum líkar, bæði bændum og
ritstjórum Eyjablaðsins.
Hann ætti, þar af leiðandi, að
hafa fylgi úr báðuni áttiim.
Svo er hann í Kristilegu félagi
ungra manna og þaðan fær hann
sond af stkvæðum. þeir viifa
auðvitað koma að kristilegu húgar-
iari inn i bæjmstjórnina og þeir
ætlast til að þorbjöni fiytji þí«ð
þangað, eins og sjálfsagt er. Að
vísu munu bolsiv kkar hr.fa þáV
nokkuð aðra skoðun, e-rir þvi
sem þeir láta, eu það æni ekki
áö vaída igreiningi, cf lagicgu «.i
mcð íarið það er sennilcga ckki
tiiesri siefrmmumir niiilum K. F U.
M. og boI;;ivikka,cn iujlliirn jafmið-
aðaim. og bolsivikka, sem ætlnð tr
að vinna saman við kosningarnar
og því ætti ja'n hyggnum manni,
seiri þorbirni, að vera í lófa lag-
inn aö rcka erindi þeirra alira,
ekki siður í bæjarstjórninni, en
endranær. Hann ætti því eigío-
lega :iö vera sjálfkjörinn. [>að
eru svo vandfundnir slíkir menn,
sern geta verið í mörgutn and-
sueðum félögum og þó varist
ágreiningi eöa íbeksturs.
Aiþýðan, eða einhver hluti
hennor, verður að kjó.sa tnann-
inn, cins og henni er sagt. Guð-
laugur Hansson og jafnaðannenn
gera juið I ka, en með ólund af
því, að Guðlaugur fékk ekki að
vera efstnr,- en þeir gera það
samt.
„þangað er klárinn fúsastur, scm
liann er kvaldastur[>eir fóru
ekkí olvel með Guðlaug i fyrra
cg efeki er meðfcrðiu göð enn.
En það gleymist og hverfur.
Guðlaugur Hansson er enginn
framkvæmdamaður 3 móts við
þorbjöm, enginn auðmaður og
honum er ekki vel við niiklar
í ann-ara höndum. Hann sýnist
þvt standa nær öreigahugsjóninni,
en þoibjöm.
F.kkí er óliklegt, að bolsé-
vikkum hafi komið vei stuðn-
ingtirinn við pientsmiðjuna, |>or-
björn mun itafa átt í henni öinð
hyrja með, eða á ineðan hún vxr
köliuð „Premsmiðja Ouðjóns-
bræðra" Allstaðar Mimu hyggind-
in. sama raódeiidin Hanú íiefur
séð, að aiþýðu var niikiu beira
að hafa svona blað en ekki neitt,
þegar atvinna þraut og ekkert
varð til, þegar Uaglegt brauð iékst
ekki.
Versta meinið er, að það eru
ckki ailír eins. það erekkiallra
að vera rammur auðvakissimri,
boísivikki og jal'naðarinaður imd-
ir eins og ltafa þó ailra fylgi.
Sa sem shkt getur leikið ætií
endiiega ab komast t bæjarstjörn
sern aiira fyrst.
Fyrv. jafnaoannaður,
þaö þ-arf meir en nieðaí-fant
lil að tæia fylgismenn sína út í
ólöglegt athæfi, svo hægt sé að
koma þeim tmdir mannahendur,
ef þeir viija ekki vinna skítverkin.
Flcst þatt atkvæði, sem B-iist-
inn far, fær hann vegna Guð-
Uuigs. Hann getur ekki kiJjrrHst
að sjáifur, en er hafður i beitu
á þorbjörns Öngui.
Áður fyr seldu menn stundum
Fransmönnum rauðbirkna strrka
til að hafa í háknrlabeitu. Hæg-
fara jafnaðarmönnum ferst tkki
betur við drenginn sinn.
F.fsti maðurinn á B-listanum
er svo digur, að sá næst efsti
kemst ekki að fyrir honum.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Erlomiur Krísfjánsson.
Prentsm. G. j. johnsea.
Færið ekki til nöfnin á A-listanum, nema eftir nákværnar uppl.
frá kosningaskrifst, eða kjörstj. Ánnars getið þér ónýtt atkvæöið.