Jarðvöðull - 08.01.1927, Blaðsíða 7

_6 2-
III,
Aðarbjörg Yigfúsð.óttir:
Aðaltgörg er vitur og kann vel að koma
fyrir sig orðl, Af Þvi líst Þorleifi vel
á hana. Hún elskar hvita. litinn, en hatai
alt sem svart er; og reynir eftir megni aí
likjast snjónuiu.
Aðalhjörg vill verða frcsg fyrir eitt-
hvað, en ekki veit hún fyrir hvað sú frægí
aatti að koma, Sumir he.lda aö Það verði
fyrir dans, aðrir aö Þs.ö verði fyrir söng,
og enn aðrir fyrir framúrskarandi Þekkingi.
og lýsingu á isl. sveitalifi.
Aðalhjörg er tiguleg, fögur og háleit
sem drotning. Binlcanlega eru Það hinir
snöggu hálshnykkir, sem gera höfuðhurð hern
ar tilkomumikinn. Aðalhjörg hefur mjúkan
og fagran lima.hurð, líkt og Oddný i 3„heki .
hö er Asberg' elckert skotinn i henni. Samt
sem áður er Aðalbjörg piltagull mikið. Er
Þaö meðal annars fyrir Það, hve listfeng
hún er og ljóðelsk og,Þessvegna draga ská]d
in sig mikið að henni.
Aðalhjörg á til ljettfleygasta gaman,
dýpstu alvöru, Þyngstu andvörp, hæsta tóns,
minsta singirni og hreiðustu ást. Þó er
henni ekkert vel við inspectorinn.
Már.
IV.
Markúsina Jónsdóttir.
Markúsina er kvenleg Þótt nafn herrnar
sje karlmannlegt, Hún minnir litið á Bryr-
hildi Buðlad.óttur og Guðrúnu Gjúkadóttur,
en meira á Mariu mey. Gullspangagleraugur
hennar og hláu augun, sem i gegnum Þau
horfa, hafa heillað margan svein og Ijósu