Smári - 01.02.1927, Síða 3

SMARI
3
Alvöruorð.
Börnin mín. Hættið þeim ljóta ósið
að elta drukkna menn, sem siaga á
gótunni. Það eru ósköp að vita til
Nss, að einn drukkinn vesaiing skuli,
til vill, elta fieiri tugir eldri og
yngri barna með ópi og ó’nljópum,
hlátri og hamförum. Hugsaðu þjer,
að drukkni maðurinn væri hann pabbi
binn. Ósköp mundi þjer falla illa að
sjá hann eltan og umsetinn af háð-
andi og hrópandi jafnöldrum þínum.
Nú er það svo, að einhverjum þykir
v®nt um sjerhvern drukkinn mann.
Særðu hann ekki, vinur, með því að
elta og ofsækja vin hans, föður eða
óróður. Gerðu heldur eigi drukkna
nianninum ilt í skapi með þessu at-
hæfi þínu. Honum kann að vera kval-
ræði að hrópi þínu og eltingaleik
ykkar. Mundu, að enginn góður ung-
lingur á að geta fundið ánægju í því
að vera valdur að kvölum annara.
Lesiö: Matth. 7, 12.
Fánavígsla.
Síðastliðið haust kom unglinga-
stúkan Klettafrú nr. 60 á Seyðis-
íirði sjer upp mjög fallegum fána.
Vígsla hans fór þannig fram:
Sunnudaginn 31. okt. var aug-
lýst guðsþjónusta í barnaskólanum.
Kl. 1 voru báðir salirnir fullir af
íólki. Inst í bæjarstjórnarsalnum
sátu nokkur börn. það voru fje-
'agar st. Kiettafrú. Skamt frá þeim
gat að líta fánann, sem vígja átti,
hulinn hvítum hjúp.
Guðþjónustan hófst. Ræða sr.
Sveins Víkings var áhrifarík. Hún
var hugleiðing um siðspillinguna í
heiminum, sjerstaklega meðal æsku-
lýðsins. Hún var alvarleg áminn-
ing til hinna fullorðnu, um að
vanda framkomu sfna, vegna for-
dæmL þess, er þeir ósjálfrátt gefa
ungmennum. Hún sagði frá ung-
ling; hversu háleit hugsjón hreif
hann, bæn hans til guðs, um
að fá að starfa fyrir hugsjónina
og hversu sú bæn hans var heyrð.
Hún var þökk til unglingaregl-
unnar fyrir starf hennar og til
guðs fyrir að gefa hana. Hún var-
aði unglinga við tóbaksnautn og
allskonar fjárglæfrum og endaði í
fyrirbæn fyrir unglingareglunni.
Þá var sunginn sáimurinn:
„Hærra minn guð til þín“.
Á meðan stóðu fjelagar st. Kletta-
frú á fætur, fullorðinn bróðir tók
fánann og bar hann til sr. Sveins
Víkings, en tvær hvítklæddar syst-
ur gengu sín til hvorrar handar
honum.
Þegar sálmurinn var á enda var
fáninn feldur og sr. Sveinn lýsti
vígslu. Afhjúpuði hann þar næst
fánann og flutti yfir honum bæn,
um að stúkan mætti ætíð halda
honum jafn blettlausum og hann
væri nú. Að lokum lýsti hann
blessun yfir fánann og stúkunni.
Þá heilsuðu fjelagar fánanum
með því að rjctta hendina bless-
andi til hans, meðan gæslumaður
stúkunnar mælti fram skuldbind-
ingu upgtemplara:
„Á meðan jeg er fjelagi í
unglingareglunni, lofa jeg að
drekka ekki áfengt öl, vín, vín-
anda eða nokkurn annan áfeng-
an drykk. Jeg lofa einnig að
neyta ekki nokkurs tóbaks. Jeg
lofa að spila ekki, tefla eða
veðja um peningaeða fjármuni".
Loks var sungið:
Faðir barnanna,
faðir stjarnanna,