Dvergur - 15.01.1929, Síða 3

Dvergur
4
o
um þveng læra hundarnir aS stela; á
einu staupi geta mehn lært aS drekka,
Einungis ein leiS er örugg til aS vera
viss um aS verSa aldíei drykkjumaSur
—hún er sú aS bragSa aldrei fyrsta
staupiS. S. J. J.
Vilja brennivínsmenn svara þessú?
1. Ef vínsölubanniS í Manitobá
minkaSi elrki áfengisnautn, hvernig
stóS þá á því aS hér í Winnipeg voru
tvær stoínánir til aS lœkna drykkju-
skap áSur en vínbanníS komst á og
græddu báSar stórfé, urSu aS hætta
skömmu eftir aS áfengisiög'n gengu í
giidi, vegna þess að þær höfðu ekkert
aS gera og eru nú aS byrja starf sitt
aftur síSan stjórnin fór aS selja áfengi?
2. Ef áfengisnautn hefir ekki ill á-
hrif á heilsuna og styttir ekki iíf
manna, hvernig stendur þá á því aS
Ö L L lífsábyrgSarfélög hafa fleiri
spurningar ViSvíkiand; því en nokkrU
öSru hvort umsækjandinn bragSi á-
fengi eSa ekki? S. J. J.
ÓSAMRÆMI.
1, Stjórnin í Manitoba selur áfengi;
sama stjórnin hefir háiaunaóan em-
bættisniann til aS segja fóikinu aS
áfengisnautn s.é skaSieg og áhrif henn-
ar valdi tjóni og ósiSfeiSi og þessum
inanni er borgaS af þeim peningum,
sem stjórnin tekur inn fyrir áfengis-
söluna.
2. Stjórnín í Manitoba kostar eftir-
litsmenn til aS taka fasta þá sem bif-
reiSum stýra ef þeir sjást undir áhrif-
un. ^fengis, en hún selur þeim áfengi;
meS öSrum orSúm: hún selur fólki eit-
ur, en hégnir því svo fyrir þaS, ef
eitriS sem hún sjálf hefir selt því. hefir
áhrif á þaS. —S. J. J. þýddi úr
The Internatioílal Good Templar.
AUGLÝSING.
LoSkragi hefir tapast hjá stúlku
meS kattarhaus og græn augu á öSrum
endanum, en þremur rófum á hinum.
SUNDURLAUSIR ÞANKAR
um bindindi.
Hvert sem vér lítum, hvort held-
ur til sjálíra vor eSa annara; eldri eSá
yngri; ríkra eSa fátækra. Hvort held-
ur vér lítum til samtíSamanna vorra
eSa gætum aS gangi sögunnar, þá siá-
um vér aS allir hafa þráS og allir þrá
enn þann dag í dag eitt og iS sama og
keppast efíir því. Vér viljuin allir og
öll verSa farsæl, yiljum aS oss líSi veí
í öllum skilningi.
Eftir þessu sækjumst yér meS
ýmsu móti. Einn keppir eftir auS,
annar eftir metorSum og þriSji eftir
frægS og svo framvegis. En allir þessir
mismunandi vegir eiga aS leiSa öss aS
einu og sama takmaiki sem sé til gleSi,
ánægju og farsældar, ÞaS gerir í þessu
efni ekkert tii hvort þessi eSa hinn er
á réttum vegi aS leíta gæfu sinnar, og
ég ætla ekki aS verSa neinn dómari í
því efni, ég ætla aðeins aS reyna aS
sýna fram á aS öil leituin vér í raun
og veru aS því sama, þó ve'r kannske
förum mismuuandi útbúin í leitina.
Þe=si þrá mannsins eftir heill og
hamingju er bæSi göfug og eðlileg í
sjállusér. Fyrir hana er mannkynið
orSiS þaS sem þaS er. Væri hún ekki
þá hlytum vér aS standa í staS og
vera dýrunum líkir enn þann dag í dag.
Þessi þrá er frækormS sem gæfa vor
á aS spretta upp af. tiúa er möguleik-
inn sem í oss íelst tíl þess aS mann-
kyniS geti kornist hærra en þaS er
ennþá komiS. Hiín er framtíSarvon
vors insta eSlis, liún er innstæSuieS,
sem á aS bera rentur og renturentur
til eiIífSar. Vér aumkum hvern þann
sem mist hefir vonina og trúna á sína
eigin heill og hamingju. Og vér hljót-
um aS viðurkenna aS sá er fyrst í rauri
og veru vansæll sem mist hefir trúna
á möguleikana sem í honum sjálfurp
búa. Ea á hinn bóginn er ástæSa tií
aS gleðjast yfir því aS s;á menn með
brennandi farsæ'dar löngun, styrktá
af siSferSislegum krafti. Fyrir þeiiri
mönnum eru fíestir vegir færir.
Framh.
Bezta svar heimskingjans er þögnin:
Sá er sannarlega ekki öfundsverSur’
sem enginn öfundar.