Þjóðólfur - 08.06.1942, Blaðsíða 3

ÞJÖÐÓL F,U B
3
ööS83öajaaöí»3si 000000000000000^000000000000000000000000000000000000
0 0
0 - 0
0
xs
0
n
0
0
n
n
$2
12
$2
$2
12
$2
$2
S2
12
S2
S2
S2
0
0
0
ISLENDIN6ABI
Gangið í eina sveit undir kjörorðunum Þ)ódféla$sle$ar sættír,
þegfllegt sfarf hvers manns, réftlátar úrlausnír mála.
Sklplð ykknr 1 fylklngu ÞJóðveldisnianna.
Beykfiíhingapl Fyli
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0 0
0 0
000000000000D000000000000000000000000000000000000000000000000000
Heiti samtakanna
-- og það, sem það boðar
landsmanna, eftir því sem þrejst naubsyn hennar til
sjálfsbjargar og aðstaða hennar um tíiðsþipti tíið
aðrar þjóðir.
AÐ atvinnutíegir landsmanna tíerði tryggðir gegn
áföllum misjafns árferhis meS víðtœþum tryggingar-
ráðstöfunum.
Þessi tvö höfuðmál þjóðarinnar, sem hér hafa verið
rakin, eru sjálfur grundvöllurinn undir lífi hennar og
farnaði. Við heillavænlega lausn þeirra mundu öll önn-
ur mál hennar leysast. Þau eru, eins og nú horfir, og
munu verða efstu starfsskrármál hennar, ómótstæðilega
brýn fyrir sjónum hvers hugsandi manns, knýjandi til
skjótrar úrlausnar, ef unnt á að verða að bjarga íslenzk-
um málstað gegnum umrót komandi ára og land þetta á
framvegis að byggja frjáls og fullvalda menningar-
þjóð.
IV.
Vér Þjóðveldismenn höfum bundizt samtökum um
að efna til félagsskapar, sem setur lausn þessara mála
efst á stefnuskrá sína.
Tilgangur vor er sá, að skera upp herör meðal allra
góðra manna í öllum flokkum og stéttum til bjargar
hinum íslenzka málstað, til varnar ’íslenzku þjóðarsjálf-
stæði og til réttlátrar lausnar þeirra þrætumála, sem nú
sundra þjóðinni í illvígum pólitískum ófriði, svo að til
fullrar tortímingar horfir.
Vér hyggjumst að vinna skoðunum vorum og úrlausn-
arráðum fylgi með hverskonar friðséimlegum og lögleg-
um aðferðum.
Einkunnarorð vor verða: Þjóðfélagslegar sœttir, þegn-
legt starf htíers manns, réttlátar úrlausnir mála.
Það er einarðleg áskorun vor til hvers þess manns,
sem les þetta ávarp vort, að hann hugleiði efni þess
gaumgæfilega, hvar sem hann er í flokki staddur og
hversu sem aðstöðu hans er háttað í pólitískum deilum
og baráttu dagsins í dag. Enginn einn af hinum stríð-
andi floþfcum landsins hefur öhlazt málstað, gœddan
öllum sannleiþa, og enginn þeirra málstað gersneydd-
an réttmœtum þröfum. Þess tíegna verður þjóðinni því
að eins bjargað, að bjargað tíerði réttmætum málstað,
ekki eins, heldur allra flokka■
Þess vegna höfum vér ákveðið að fylkja liði til með-
algöngu undir einkunnarorðunum: Þjóðfélagslegar
sœttir, þegnlegt starf htíers manns, réttlátar úrlausnir
mála.
FLOKKSSTJÓRN
ÞJÓÐVELDISMANNA
Lesendur Pjóðólfs!
Hvetjíð víní yðar og kunn-
íngja tíl þess að lesa ávarp
Pjóðveldísmanna.
i.
EITI samtakanna, Þjóðveldismenn, er sjálft yfir-
lýsing um tilganginn. — Þegar Alþingi var endur-
reist og þegnunum veittur kosningaréttur var þeim feng-
inn réttur og vald, til þess að velja sér þingfulltrúa og
fela þeim umboð sitt. Þegar framboð komu til sög-
unnar, þótti það strax við brenna, að áhrifum og jafn-
vel kúgun væri beitt við kosningar. Þá voru leynilegar
kosningar upp teknar í stað kosninga í heyranda hljóði,
til þess að vernda samvizkuréttindi kjósenda. Helgi
hins persónulega mats og vilja einstaklingsins var við-
urkennd. En Adam var ekki lengi í Paradís. Með at-
vinnubyltingunni við sjóinn um og eftir aldamótin og
hinni gífurlegu tilfærslu fólksins í landinu klofnar þjóð-
in í atvinnusveitir og hagsmunafylkingar og stéttabar-
áttan hefst. Þá koma til sögunnar sjálfskipaðir herfor-
ingjar ofan frá, sem taka ráð fólksins í sínar hendur.
Þjóðinni er smalað í hjarðir með taumlausum áróðri;
dregin í flokksdilka. Flokkarnir eru byggðir ofan frá
eftir lögmálum herfræðinnar með hershöfðingja, her-
foringjaráði, undirforingjum, njósnarkerfi og erindrek-
um.
Síðan eru flokkskerfin byggð upp með sálfræðilegri
nákvæmni, til þess að orka á hugi manna og rugla alla
dómgreind. Þjóðin er yfirausin moldhríð sívaxandi
blaðakrots úr öllum áttum, mótsagnakenndur áróður
hertur eftir megni, þar sem staðhæfing stendur gegn
staðhæfingu, staðreyndum er neitað og þjóðmálalygar
barðar inn í fólkið með þeirri hörku og ákafa, sem á
sér helzt samjöfnuð í starfi skipasmíðastöðva á ófriðar-
tímum.
Og ekki er við svo búið látið standa. Það, sem á
skortir um að takmarkinu verði náð með áróðri og
blekkingum, er bætt upp með mútum og valdbeitingu
gegnum farvegi ríkiskerfisins sjálfs. Pólitískir valdhaf-
ar standa með brauðbitann í annarri hendinni, en refsi-
vöndinn í hinni. Menn eru ekki lengur frjálsir hugsana
sinna, orða og gerða vegna flokksagans. Ungir menn,
sem hafa tilhneigingu til sjálfstæðrar hugsunar og við-
leitni, eru keyrðir í viðjar flokkshyggjunnar; þeir vaxa
upp í flokki og verða að leita frama síns og lífsviður-
væris eftir þeirri leið. — Hugsjón frelsisins, samvizku-
helginnar og hinnar frjálsu þroskunar er orðimvaxandi
háðung samtímis því, sem forsprakkar stj^rnmálaspill-
ingarinnar þykjast ganga stynjandi af ofurmagni frelsis-
ástar og lýðræðisumhyggju.
í ríki flokksræðisins verður einstaklingurinn atkvæða-
peð flokkanna og löggjafarþingið skákborð flokksfor-
ustunnar.
II. '
Ætlunarverk Þjóðveldismanna er það, að skila þjóð-
inni tíaldi því, sem henni var upphaflega fengið með
kosningaréttinum og þinginu. Þessi réttur hefur að
mestu leyti verið af henni tekinn með yfirgangi sjálf-
valinna oddvita pólitískra flokka. Þjóðveldismenn telja
það höfuðnauðsyn, að skila þjóðinni aftur raunveru-
legum kosningarétti með viturlegum kosningalögum og
gera þingið að samkomu þjóðfulltrúa, en ekki málaliði
einræðisherranna í flokkunum. Þeir Ifre/jasf þess, að
þinginu tíerði aftur skilað í hendur þjóðarinnar.
Hin öfuga og óheilbrigða valdþróun, sem orðið hefur
á síðustu áratugum er byggð á mannfyrirlitningu þeirra
manna, sem hafa tekið fyrirráð þjóðarinnar í sínar hend-
ur og algeru trúleysi þeirra á hæfileika almennings, til
þess að eiga raunverulega íhlutun um stjórn sinna eigin
mála. —
Þessvegna er það, að í öllu hinu víðtæka fræðslu-
kerfi þjóðarinnar er vendilega forðast, að veita ungling-
unum alhliða og óhlutdræga fræðslu um stjórnmála-
sögu þjóðanna; tilraunir þeirra að leysa þetta elzta og
mikilsverðasta viðfangsefni mannfélagsins. — I stað
fræðslunnar er unglingunum hóað inn í flokksdilkana
og þeir nærðir á einhliða pólitískum áróðri*) áður en
þeir öðlast fullan vitsmunaþroska og sjálfstæða dóm-
greind. Þannig eru hugir æskunnar eitraðir frá bams-
aldri og mönnum blinduð útsýn yfir þá borgaralegu og
þjóðfélagslegu skyldu, að leysa vanda allra stétta þjóð-
arinnar og hvers manns í landinu.
Þjóðveldismenn telja þessa uppeldishætti glæpsam-
lega gagnvart æskunni, sem á að erfa landið og sjá
borgið farnaði þjóðarinnar á komandi árum. Þeir mót-
mæla harðlega mannfyrirlitningu forráðamannanna,
sem leggja kapp á að ala á fáfræði, fordómum og of-
stæki. Þeir krefjast uppeldis til handa þjóðinni, þar sem
óhlutddræg fræðsla, víðsýni, þegnskapur og kristilegt
réttlæti er gert að markmiði.
Höfuðkrafa Þjóðveldismanna er sú, að valdinu verði
aftur skilað í hendur vel uppalinnar þjóðar. Sú höfuð-
krafa er ósamrýmanleg stefnu og starfi þeirra flokka,
sem nú ráða í Iandinu, eftir því sem vinnubrögðum
þeirra nú er háttað.
í þessu máli segja Þjóðveldismenn öllum öðrum
flokkum stríð á hendur.
X.
*), Sbr, Hitlers-æskan í Þýzkalandi,